ενα μικρό σχόλιο για μια διάλυση

Καταρχήν δεν έχει πέσει στα χέρια το κείμενο απόφασης της αυτοδιάλυσης της «ΕΕ», οπότε δεν έχω εικόνα για την λογική της προσχώρησης στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μου είπαν οι ίδιοι οι σύντροφοι, αν και δεν απορρίπτουν την λογική της προσχώρησης στο ΣΥΝ. Εξάλλου νομίζω πως εάν προσχωρήσεις κάπου είναι στο ΣΥΝ , ως κόμμα και όχι στο ΣΥΡΙΖΑ που είναι κάτι ακόμη υπό διαμόρφωση.

Νιώθω όμως την ανάγκη να παρέμβω εκ νέου:

Οι οργανώσεις της άκρας αριστεράς στο σύνολο τους δεν έχουν κανενός είδους στρατηγικό σχέδιο. Είναι τμήματα σχάσεων του παραδοσιακού κομμουνιστικού κινήματος που στο βαθμό και το ίδιο δεν έχει στρατηγική δεν έχουν και οι σχάσεις του.

Αυτό δεν μηδενίζει την αγωνιστική πρόσφορα τους στο ένα ή στο άλλο βαθμό, στο ένα ή στο άλλο κίνημα. Προσφορά που έχει σχέση και με το ίδιο το δυναμικό των μελών του και όχι τόσο με την πολιτική αντίληψη και γραμμή τους. Που σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κινούνται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ ,,, βλέπε τα μ-λ.
Πρόσφορα που αν συναντηθεί με την δράση των ίδιων των μαζών νομίζω πως δημιουργεί μικρά και μεγάλα γεγονότα που σε κάποιες περιπτώσεις αποβαίνουν και νικηφόρα..

Και αυτό νομίζω πως είναι ένα σημαντικό στοιχείο να μην ζητήσει κανείς την αυτοδιάλυση τους και την δημιουργία μιας παναριστερας της άκρας αριστεράς που αυτό που θα κάνει είναι ενοποιήσει τις αδυναμίες τους.

Απεναντίας αυτό που πρεσβεύω είναι η κοινή δράση τους στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο. Μια κοινή δράση που στο κοινωνικό επίπεδο θα πρέπει να συνδυαστεί και με κοινή δράση με το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ , του ΚΚΕ στο βαθμό που και το ίδιο επιθυμεί αλλά και με το αναρχικό χώρο στο βαθμό που οι τελευταίες δυνάμεις σέβονται τις μαζικές κινηματικές διαδικασίες.

Μέσα από τέτοιες διαδικασίες, εν μέσω της ανάφλεξης της ταξικής πάλης , δημιουργούνται οι δυνατότητες να επανασυγκροτηθεί και να επαναθεμελιωθεί η επαναστατική προοπτική σε ενότητα και αντιπαράθεση για ένα μεγάλο διάστημα με τις σχάσεις και τις δυνάμεις της παλαιάς κομμουνιστικής αριστεράς.

Για αυτό δεν πρέπει να πέφτουμε σε χαρακτηρισμούς για επιλογές και όχι για να είμαστε απλώς ευγενικοί

Θεωρώ πως η επιλογή των συντρόφων της «ΕΕ» , αν και δεν συμφωνώ , μέσα από την αντιφατικότητα της αλλά και την διαλεκτική της δύναται να παίξει ένα τέτοιο ρόλο ενίσχυσης της κοινής δράσης της αριστεράς στο πεζοδρόμιο και έρευνας για τις προϋποθέσεις για την επαναθεμελίωσης της επαναστατικής προοπτικής…

Σε κάθε περίπτωση συνεχίζω να αισιοδοξώ , τόσο για την ποιότητα του κόσμου της αριστεράς , όσο και για τους όρους ανάπτυξης της ταξικής πάλης που θα μας βάλει όλους προ των ευθυνών μας και εκεί θα κριθούμε όλοι μας… και εκεί θα κριθούμε αν ή όχι είμαστε έξω από το κίνημα και την εργατική τάξη.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=113786#113786