Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ , Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!!!

Στην αρχή του χρόνου, γίναμε τηλεοπτικοί μάρτυρες μιας αρκετά περίεργης ένοπλης επίθεσης σε δυνάμεις των ΜΑΤ στα Εξάρχεια Μια ένοπλη επίθεση που στόχευσε κατευθείαν στην καρδιά του Δεκέμβρη του 2008, αφού έδωσε το δικαίωμα στις δυνάμεις καταστολής να εξαπολύσουν ένα τυφλό πογκρόμ στα Εξάρχεια, θυμίζοντας δυνάμεις κατοχής. Δημιουργώντας συνθήκες και κλίμα μιας χούντας ή καλύτερα ενός καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα.

Καταρχήν ευχόμαστε να γίνει καλά ο άτυχος νεαρός αστυνομικός, φυσικά δεν μπορούμε το ίδιο να ευχηθούμε για τον Αλέξη, για τον Μιχάλη και για τους δεκάδες νεκρούς των αστυνομικών δυνάμεων. Δεν κάνουμε κανενός είδους συμψηφισμό, κάθε ανθρώπινη ζωή αποτελεί άξια από μόνη της, και σε κάθε περίπτωση δεν είναι επαναστατικό να καταδικάζεις κάποιον άνθρωπο σε θάνατο, στο όνομα μιας μεγάλης ιδέας ή για να εκδικηθείς. Ούτε μπορούμε να κατανοήσουμε ένα συμβολικό κτύπημα που οδηγεί στην αφαίρεση μιας ζωής.

Και αυτά δεν τα γράφουμε για να φανούμε «πολιτικά ορθοί» ή «νομιμόφρονες». Αλλά γιατί θέλουμε να πιστεύουμε πως οι αξίες που μας διέπουν, έχουν ως βάση τους τον ανθρωπισμό και όχι την μισαλλοδοξία. Διαφορετικά στην θέση των σημερινών εξουσιαστών θα μπουν οι «επαναστάτες» εξουσιαστές και στην θέση των «ΜΑΤ» και δυνάμεων καταστολής θα τοποθετηθούν τα δικά μας «επαναστατικά» ΜΑΤ και ΕΚΑΜ.

Στην «κοινωνία των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών» δεν θα έχουν θέση μόνο οι σημερινοί απόκληροι και δούλοι, αλλά και οι τωρινοί αφέντες και καταπιεστές , πιο δούλοι από τους δούλους, πιο αλλοτριωμένοι από τους αλλοτριωμένους ,από την βαθιά «λησμονιά» της ύστερης καπιταλιστικής κοινωνίας. Η αταξική κοινωνία δεν θα είναι αταξική, γιατί θα εξαφανιστούν βιολογικά και φυσικά οι καταπιεστές, αλλά διότι θα γίνει θετική υπέρβαση τόσο του κεφαλαίου, όσο και της εργασίας.

Μα θα μου πείτε, πιστεύεις πως η επαναστατική ανατροπή θα είναι περίπατος, πικ-νικ, αγώνας πινγκ πονγκ;; Και που πάει η βία , η μαμή της νέας κοινωνίας; Η καπιταλιστικό σύστημα θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα το προσκήνιο της ιστορία;

Η απάντηση νομίζω είναι αυτονόητη: «Για να φτιάξεις ομελέτα , θα πρέπει να σπάσεις αυγά», μα είναι διαφορετικό η μαζική επαναστατική αντιβία των καταπιεσμένων που καταστρέφουν τις υπάρχουσες δομές του σημερινού κόσμου, οικοδομώντας ταυτόχρονα τον άλλο κόσμο και διαφορετικό η ατομική τρομοκρατία.

Η πρώτη, η «θεϊκή βία» – για να ξαναθυμηθούμε τον Μπέντζαμιν – καταργεί το δίκαιο, για να φέρει την ισότητα και την ελευθερία, η δεύτερη, η «μυθική βία» , οικοδομεί ένα άλλο δίκαιο , μια άλλη εξουσία. Φέρνοντας στην εξουσία τους σωτήρες , που γλήγορα μετατρέπονται σε νέους πάτρωνες

Η ατομική τρομοκρατία στις καλύτερες των περιπτώσεων, απέναντι σε τυραννικά καθεστώτα , δίνει το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι μας και στην χειρότερη των περιπτώσεων δρα προβοκατόρικα. Ένα παράσιτο που φυτρώνει δίπλα στους ανθούς της εξέγερσης, καταπνίγοντας το άρωμα της ελευθερίας.

Μια σύγχρονη επαναστατική αντιβία θα εμπνέεται από ένα «σπινοζισμό» - από την κατάφαση της χαράς , της ελπίδας, της δημοκρατίας, της κοινότητας- των Ζαπατίστας, της Οαχάκα, του ελληνικού Δεκέμβρη του 2008, παρά απο την απελπισμένη βία των ομάδων ένοπλης πάλης.

Η πρώτη βάζει στο κέντρο της την τάση της αυτοχειραφέτησης των μαζών, η δεύτερη τους αυτόκλητους σωτήρες. Και εκεί βρίσκεται η μεγάλη διάφορα ανάμεσα στην επαναστατική αντιβία και την αστική βία των κουμπουροφόρων, των αυτόκλητων σωτήρων και των απόκληρων της μητρόπολης.

Όλοι ξανά στο δρόμο, για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα , για μια ζωή με αξιοπρέπεια και δίχως βία. Η κανονικότητα του παλαιού κόσμου έχει πάει περίπατο. Οι απαντήσεις βρίσκονται στο δρόμο , στην μαζική πάλη. Παραφράζοντας ένα πολύ ωραίο τραγούδι: Έρχονται μάχες, μην δειλιάσουμε, ας γίνουμε ο δρόμος να περάσουμε!!!!!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ