ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Η απληστία θα τα τινάξει όλα στο αέρα!!!!

Τα πράγματα σκοτεινιάζουν στο ορίζοντα. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε παρά να μιλήσουμε την γλώσσα της λογικής και του ρεαλισμού. Αυτή την γλώσσα που καταλαβαίνει η τσέπη μας που όλο και αδειάζει. Γεμίζοντας τα βαλάντια και τους τραπεζικούς λογαριασμούς μιας δράκας καπιταλιστικών και πολυεθνικών που έχουν φτάσει την παγκόσμια οικονομία στα όρια της.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από το άρθρο του Γ. Δελαστίκ στην εφημερίδα «πριν» της 5/8/08: «Στα τέλη του 2007 όπως γράφει το Γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ, η συνολική ονομαστική αξία των συμβολαίων παραγώγων του χρηματιστηριακού τομέα έφτασε στο αστρονομικό ποσό των 596 τρισεκατομμυρίων δολαρίων , την στιγμή που το παγκόσμιο ΑΕΠ για το 2007 ανήλθε στα 54,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σχεδόν έντεκα φορές περισσότερα τα παράγωγα, ο τζόγος δηλαδή από το παγκόσμιο ΑΕΠ!» Ένα γεγονός που δείχνει πως η αυτονόμηση της οικονομίας-καζίνο έχει φτάσει σε επικίνδυνα ακραίο επίπεδο που σε λίγο δεν θα παίρνει επιστροφή. Δικαιώνοντας αυτούς που πιστεύουν πως αυτό το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται , ανατρέπεται!!!

Κατά συνέπεια ξεκινώντας από μια μεθοδολογία που πάει από το μερικό στο συνολικό με την βοήθεια των στατιστικών στοιχείων θα αναδείξουμε την βαρβαρότητα του δικού μας Ελληνικού καπιταλισμού. Συνεισφέροντας σε ένα επαναστατικό στοχασμό για να βγούμε από αυτή την μέγγενη της καπιταλιστικής κρίσης σε εθνικό και διεθνικό πλαίσιο

Νούμερα που προκαλούν ανατριχίλα

Τα αριθμητικά στοιχεία στην κερδοφορία του Ελληνικού κεφαλαίου είναι αξιοσημείωτα και ενδεικτικά της ταξικής πόλωσης που ζούμε και που έχει φτάσει τα πράγματα στα όρια της: Σύμφωνα με την ICAP για το 2006 ο ρυθμός της αύξησης των κερδών- εξαιρουμένου του χρηματοπιστωτικού κλάδου- προσέγγισε το 60%(δεκαπέντε φορές ταχύτερος του ΑΕΠ)– με την υπόλοιπη Ευρώπη η αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων να μην ξεπερνά το 15%. Με μέσο όρο αύξησης των κερδών από το 2003 στο 40%. Ο δε κλάδος των τροφίμων- ένας από τους βασικότερους κλάδους για την ανθρώπινη διαβίωση- το πρώτο τρίμηνο του 2008, η κερδοφορία του έφτασε στο ασύλληπτο 278%!!

Όμως στο χρηματοπιστωτικό κλάδο και στις εισηγμένες στο χρηματιστήριο για την περίοδο 2002- 200 το κοντέρ της κερδοφορίας έσπασε: Τα κέρδη του χρηματοπιστωτικού τομέα (τράπεζες, ασφαλιστικές κ.α.)αυξήθηκαν από 2 δις ευρώ σε πάνω από 4,8 δις ευρώ – δηλαδή 240%! Ενώ για τις 300 μεγαλύτερες επιχειρήσεις που είναι στο Χρηματιστήριο, τα κέρδη τους, από 3,1 δις €, στα τέλη του 2002, έφτασαν το 2007 τα 11,3 δις ευρώ – αύξηση 365%!

Την ίδια στιγμή οι επενδύσεις του Ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και στην ΝΑ Ευρώπη ξεπέρασε τα 14 δισεκατομμύρια Ευρώ, κατέχοντας την τρίτη θέση στην Βουλγαρία και Ρουμανία και την δεύτερη στο τραπεζικό κλάδο, έχοντας προχωρήσει σε μια σειρά από εξαγορές στο τραπεζικό χώρο στα Βαλκάνια. Συνολικά το Ελληνικό κεφάλαιο στο χώρο των Βαλκανίων εκμεταλλεύεται πάνω από 200.000 εργαζόμενους. Ενώ το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο- μια παγκόσμια πραγματικά δύναμη- ελέγχει το 16% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας και του 21% της μεταφοράς πετρελαίου. Στοιχεία που αποδεικνύουν την επιθετικότητα και την αρπακτικότητα του Ελληνικού κεφαλαίου που εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να κερδοσκοπήσει σε βάρος της εργασία. Βγάζοντας of θεωρίες που πιστεύουν πως το Ελληνικό κεφάλαιο είναι απλώς ένας καλός μεταπράτης του ξένου κεφαλαίου.

Κράτος και κεφάλαιο μας κλέβουν ανοικτά!!!!

Την ίδια στιγμή τα στοιχεία της ICAP μας δείχνουν και κάτι πιο σημαντικότερο: Ενώ τα κέρδη αυξάνονται με ρυθμούς 60% , οι αμοιβές των εργαζόμενων δεν ξεπέρασαν το 3%. Αυτό σημαίνει πως κατά μέσο όρο οι επιχειρήσεις κερδίζουν μικτά 44.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, ενώ τους κοστίζει λιγότερο από 10.000 ευρώ. Δηλαδή μιλάμε για μια υπεράξια 34000 ευρώ ανά εργαζόμενο. Και όλα αυτά με ένα βασικό μισθό 700 ευρώ και με ένα εκατομμύριο εργαζόμενους να δουλεύουν με μαύρη και ελαστική εργασία , δηλαδή με κάτω από 700 ευρώ.

Όσο για τους εργαζόμενους που πληρώνονται κάπως πιο αξιοπρεπώς αναλαμβάνει το κράτος να τους τα πάρει με την φορολογία. Οι εργαζόμενοι που ξεπερνάνε τις 12000 ευρώ το χρόνο φορολογούνται με 25%, ενώ όσοι ξεπερνάνε τις 23000 φορολογούνται με 40%. Αντίθετα τα κέρδη των εταιριών και των επιχειρήσεων τροφοδοτούνται και από την μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου. Το 2006 οι φορολογικοί συντελεστές έπεσαν στο 29% και το 2007 κατέληξαν στο 25%, 25% για το κεφάλαιο 40% για τα φυσικά πρόσωπα και κατά συνέπεια για τους εργαζόμενους.

Το καπιταλιστικό κράτος μας τα παίρνει από παντού και με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο: Ας δούμε π.χ το θέμα των πετρελαίων. Οι τιμές του πετρελαίου μειωθήκανε αισθητά, αυτό όχι μόνο δεν πέρασε στην αγορά αλλά η κατάπτυστη κυβέρνηση της ΝΔ θα το δώσει στην αγορά 30% με 40% ακριβότερο από πέρσι με αυξημένο τον φόρο που το ίδιο το κράτος θα πάρει. Από την μια θα δώσει σε ελάχιστους αναξιοπαθούντες μια βοήθεια για να μην πεθάνουν από το κρύο – πληρώνοντας τους ένα μικρό επίδομα θέρμανσης - και από την άλλη θα τους τα πάρει- θα μας τα πάρει-δίπλα από την αύξηση της φορολογίας…. !!!

Κατάθλιψη δε μας πιάνει με τον προϋπολογισμό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Επιβολή επιπλέον φόρων 7,39 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα τους πληρώσουν κατά βάση οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι με τα χαράτσια. Αντίθετα το πολυδιαφημισμένο ταμείο κατά της φτώχειας θα πάρει- εάν τα πάρει και φέτος- 100 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει καραμέλες στους μελλοθάνατους άπορους. Εντός μιας χρονιάς οικονομικής κρίσης οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα πήραν την ανιούσα με την αύξηση κατά 800 εκατομμύρια ευρώ, φτάνοντας στα 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Αντίθετα τα κονδύλια για την παιδεία ως ποσοστό του ΑΕΠ έπεσαν(Οι δαπάνες για την Παιδεία προβλέπεται να αυξηθούν κατά 6,1%, ποσοστό που υπολείπεται κατά 0,1% της προβλεπόμενης ονομαστικής αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, που προβλέπεται σε 6,2%. Το ποσοστό για την Παιδεία διαμορφώνεται τώρα σε 2,74% του ΑΕΠ –από 2,75% φέτος-πολύ μακριά από το 5%). Το ίδιο συμβαίνει και με τις δημόσιες επενδύσεις, μειώνοντας τες κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ, σε μια εποχή που οι τελευταίες θα μπορούσαν να είναι ένα όπλο ενάντια στην οικονομική κρίση. Αποδεικνύοντας- για μια ακόμη φορά- το βαθύ ταξικό χαρακτήρα της κυβέρνησης της ΝΔ.

Να πληρώσει το κεφάλαιο

Η παράνοια που προκαλεί η απληστία του κεφαλαίου δεν έχει όρια και δεν παίρνει γιατρειά Στην πραγματικότητα η πλειοψηφία των χρημάτων που έχουν συσσωρεύσει οι 200 πιο πλούσιοι άνθρωποι στο κόσμο δεν θα τους χρειαστούν πουθενά, ζούνε άνετα και με πολύ λιγότερα Με την μειοψηφία αυτών των χρημάτων θα έτρεφαν τα πεινασμένα πλήθη του τρίτου κόσμου, δίχως αυτοί να χάσουν την καλοπέραση τους.

Και αυτό που λέω δεν έχει να κάνει με κανένα ρομαντισμό ή επαναστατικότητα απλά με την απλή λογική. Μόνο που το σύστημα δεν λειτουργεί με την λογική και τον Ορθό Λόγο αλλά με τα συμφέροντα και την ισχύ των οικονομικά δυνατών απέναντι σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας που είναι και οι πιο πολλοί.

Για αυτό το λόγο η απάντηση των πολλών που παράγουν αυτό τον απίστευτο πλούτο πρέπει να έχει αντίστοιχα μια ξεκάθαρη ταξική λογική. Περιορίζοντας με μαχητικότητα την ισχύ των κεφαλαιοκρατών, διεκδικώντας την πλειοψηφία του πλούτου που παράγεται, προχωρώντας σε μια μαχητική διεκδίκηση αναδιανομής του πλούτου. Όταν ο ρυθμός αύξησης της κερδοφορίας του Ελληνικού κεφαλαίου έτρεξε με 60% πέρυσι και σημείωσε ρεκόρ όλων των εποχών την περίοδο 2002 – 2007 και οι τράπεζες σημειώνουν κέρδη 240% τότε υπάρχουν οι δυνατότητες για μεγάλες και ουσιαστικές αυξήσεις. Όταν το μισό Ελληνικό ΑΕΠ(214 δισεκατομμύρια ευρώ, 2006, στοιχεία υπουργείο Οικονομικών)είναι κλεμμένη υπεράξια , υπάρχουν οι δυνατότητες να αυξηθεί η αξία της εργατικής δύναμης.

Εάν μειωθούν τα εξοπλιστικά προγράμματα και αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου υπάρχουν οι δυνατότητες να φτιαχτεί ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας, σύγχρονη και αναβαθμισμένη υγεία, παιδεία και έρευνα. Να τριπλασιαστεί το ταμείο ανεργίας και να εξασφαλιστεί εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα 1000 ευρώ ανά άτομο. Υπάρχουν οι υλικές δυνατότητες να διπλασιαστεί ο μισθός φτάνοντας στα 1400 ευρώ και να μειωθεί ο χρόνος εργασίας στις 35 και 30 ώρες.

Μόνο που αυτά δεν θα χαριστούν, θα κερδισθούν όπως κερδήθηκε το 8ωρο στην εποχή του. Με αγώνες και αίμα στα γιαπιά , στα γραφεία και στα εργοστάσια Με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις! Με την ύπαρξη μιας αριστεράς που δεν θα γοητεύεται από τον κυβερνητισμό, ούτε θα δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα σε σχέση με το παρελθόν. Μιας αριστεράς που- οικοδομώντας τους όρους μιας διαρκούς και αδιάκοπης επαναστατικής διαδικασίας- θα στοχεύει σε μια κοινωνία δίχως αφέντες και δίχως δούλους.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ