ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ!!!!!!

Χώνει χοντρά το χέρι της στην τσέπη μας η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό. 7 δις ευρώ επιπλέον φόρους στους εργαζόμενους και στο λαό , 28 δις χάρισμα στις τράπεζες , για να συνεχίζεται ο τζόγος. Και μόνο τα 5 δις από αυτά έφταναν για το 5% στην Παιδεία. Το σύνολο των 28 δις είναι διπλάσιο από όσα θα ξοδευτούν για ασφάλιση , περίθαλψη και για το κράτος πρόνοιας. Έφταναν και περίσσευαν για φτάσουν οι μισθοί 1400 ευρώ για πολλά χρόνια.

Τα πάντα κοστολογούνται και πουλιούνται : Τα λιμάνια πάνε στους «κόκκινους» καπιταλιστές της Κίνας, τα αεροπλάνα στους Σαουδάραβες, και οι λίμνες και τα χωράφια στους «Εφραίμ» της πίστης που σύμβολο της ήταν και είναι(::::) το «αγαπάτε αλλήλους».

Οι ελευθέριες μετατρέπονται σε ένα «πουκάμισο αδειανό», οι απολύσεις και η τρομοκρατία των αφεντικών επιβάλουν την «σιωπή του νεκροταφείου» στους τόπους δουλειάς. Τα πειθαρχικά στα πανεπιστήμια – στο όνομα του φοιτητικού ασύλου και της ακαδημαϊκής ελευθερίας – επιχειρούν να αστυνομεύσουν το δικαίωμα κοινωνικής – πολιτικής αμφισβήτησης και δράσης. Η αστυνομία, τα ματ και τα εκαμ και γιατί όχι αύριο και ο ίδιος ο στρατός – όπως συμβαίνει στην Ιταλία- καταστέλλουν όσους αντιστέκονται.

Πρόκειται για μια όξυνση του κοινωνικού πόλεμου του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων ενάντια στις ανάγκες και τα δικαιώματα αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο που καρπώνονται και με απερισκεψία σπαταλάνε τα καπιταλιστικά παράσιτα.

Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε ένα φτάνει πια,. Δεν πρόκειται για ιδεολογικό και πολιτικό ζήτημα , αλλά για ζήτημα επιβίωσης των εργαζόμενων και του λαού. Ή αυτοί ή εμείς. Λύση που να βολεύει όλους, και τους έχοντες και τους μη- έχοντες δεν υπάρχει. Εθνική λύση δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει μόνο ταξική λύση ή ταξική λύση για το κεφάλαιο ή ταξική λύση για τους εργάτες .

Ταξική λύση για τους εργάτες , που δεν μένει στα υπάρχοντα πράγματα, αλλά πάει αλλιώς και σαλπάρει για αλλού.. Στην αρχή μπορεί να μοιάζει με μικρό πειρατικό πλοίο, που απαλλοτριώνει, σαμποτάρει, κτυπά , φεύγει και χάνεται. Κρύβεται μες το πλήθος που φοβάται, αντιδρά, ελπίζει και απελπίζεται. Στην συνέχεια ενώνεται με το πλήθος που αρχίζει συλλογικά να δρα και να παράγει ως αντίσταση. Μετατρέπεται σε ένα επαναστατικό «στρατό» ελεύθερων και ανυπότακτων αγωνιστών, εργαζόμενων και διανοητών. Που καταλύει την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων για να οικοδομήσει μια πιο ελεύθερη κοινωνική πραγματικότητα. Με πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία για τους παραγωγούς του κοινωνικού- αυτή την φορά- πλούτου.

Είμαστε πολλοί και πολλές και μπορεί να γίνουμε χιλιάδες. Εργάτες, αγρότες , φοιτητές , μαθητές και μετανάστες. Γυναίκες, άντρες, λεσβίες, ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι. Οπαδοί του Μαρξ, του Μπακούνιν, του Λένιν, του Κροπότκιν, του Τρότσκι, του Μάο και του Στάλιν. Του Νέγκρι, του Μαρκούζε και του Πουλαντζά. Όλοι χωράνε στο «πειρατικό» μας, όλοι χωράνε στην εξεγερμένη ποίηση που στοχάζεται και δημιουργεί τον κόσμο του αύριο, από τα σήμερα. Μόνο όσοι θέλουν να κυβερνήσουν την υπάρχουσα κατάσταση- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- δεν θ έρθουν στην «γιορτή» μας.

Ας αφήσουμε πίσω τις συνήθειες του παρελθόντος, τα σκουριασμένα ιδεολογήματα , τις ψυχοφθόρες καταστάσεις, τους ηγεμονισμούς – μικρούς και μεγάλους, τις κομφορμιστικές και φορμαλιστικές λογικές.. Ας αφήσουμε πίσω την θλίψη και την μιζέρια που βλέπει το ποτήρι, είτε άδειο , είτε μισοάδειο αλλά ποτέ μισογεμάτο.

Με μεγαλοκαρδία και ανοικτό πνεύμα ας τολμήσουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα, να γλεντήσουμε!!!!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ