ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΑΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΦΑΛΤΣΑ ΤΗΝ ΛΕΞΗ «ΠΡΟΟΔΟΣ»;;;

Όταν η λέξη «πρόοδος» στο στόμα μιας Βαλκάνιας μητέρας ηχεί πολύ φάλτσα, είναι γιατί αυτή η «πρόοδος» δεν την αφήνει να πενθήσει. Δεν την αφήνει να κλάψει το σκοτωμένο γιο της στο δικό του τάφο. Μια ζωντανή- νεκρή στην αναζήτηση του πένθους, φάντασμα ο γιος της. Εκατοντάδες χιλιάδες οι ζωντανοί-νεκροί που θάβουν τα ματωμένα πουκάμισα γιατί δεν μπόρεσαν να βρουν τους γιους και τις κόρες που σκοτώθηκαν, βιάσθηκαν και πουλήθηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες τα φαντάσματα στα βαμμένα από αίμα χώματα των Βαλκανίων.

Βαλκάνια που κάθε αλλαγή συνόρων, κάθε «πρόοδος» συνεπάγεται άσκοπη κατανάλωση ηρώων, ιστορίας και μύθων, αίματος, βίας και σπέρματος.. Στο όνομα των εθνικών μεγαλείων, των υπαρκτών και ανύπαρκτων εθνικών διαφορών, που χώρισαν οικογένειες σε διαφορετική πλευρά των συνόρων. Η ιστορία της Βοσνίας και του Σεράγεβου είναι από κάθε άποψη διδακτική.

Το αποτέλεσμα αυτής της «προόδου» που συνέβη στα Βαλκάνια την δεκαετία του 1990 ολοφάνερο˙ μικρές «ελεύθερες» πατρίδες που ψάχνουν παρελθόν και μύθους, σκοτώνοντας τους γιους, εκπορνεύοντας τις κόρες, Ο κυνισμός και ο μηδενισμός στο τέλος πνίγουν τα πάντα , εξαφανίζοντας κάθε προσμονή και ελπίδα. Διέξοδος φαντάζει μόνο η ενωμένη αδελφότητα των νεκρών ηρώων και μη. Το κλάμα της μάνας και το τραγούδι /μοιρολόι της εκπορνεμένης αδελφής.

Μια Βαλκάνια «πρόοδος» που έφερε στη εξουσία τον καπιταλισμό πουλώντας και αγοράζοντας ζωντανούς, νεκρούς και νεκροζώντανους. Πουλώντας και αγοράζοντας γη, σύνορα, κόρες και οστά σκοτωμένων υιών. Νικώντας μια άλλη «πρόοδο» που εξουσίαζε τις ανάγκες των ανθρώπων, στο όνομα των ανθρώπινων αναγκών. Στο όνομα της ισότητας, της αδελφότητας , της ελευθερίας, στο όνομα του κομμουνισμού. Και κάπως έτσι η ιστορία των Βαλκανίων συνεχίζεται


Αυτή την πρόστυχα «προοδευτική» ματωμένη ιστορία των Βαλκανίων μας «εξιστορεί» το θεατρικό έργο:[ η λέξη «πρόοδος» στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα], του Ρουμάνου Matei Visniec. Ένα θεατρικό έργο που παίζεται από την Γιαννιωτική πρωτοποριακή καλλιτεχνική ομάδα των «ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ», στο Πολυχώρο στην Στοά του Ορφέα , στο παλαιό ΘΕΗ, στα Γιάννενα!!!!(http://oiatherapeftoi.blogspot.com/2009/05/blog-post.html)

Ένα θεατρικό έργο που ψάχνει την λύτρωση δια του πένθους, το μόνο που έμεινε ύστερα από την τραγωδία των Βαλκανίων που τα χώρισαν με σύνορα και τα πλημμύρισαν με άσκοπα χαμένο αίμα εθνικιστές , πάτρωνες , νταβατζήδες και ιμπεριαλιστές.

Και όμως τα Βαλκάνια παραμένουν ενωμένα. Τα ενώνει η τραγωδία, το αίμα, η γη, τα φαντάσματα, που γελάνε όλα μαζί για την ανθρώπινη βλακεία και την ανοησία των ζωντανών(;;) ανθρώπων. Λέτε αυτά να φτάνουν για να τα φέρουν κοντά ή ακριβώς αυτό το αίμα θα τα κρατήσει για πάντα χωρισμένα;

Ένα θεατρικό έργο βυθισμένο στο μαύρο χιούμορ, στο παράλογο, στο μαγικό ρεαλισμό. Που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο ζωντανός και ποιος ο πεθαμένος. Ο νεκρός υιός που τα βρίσκει με τους νεκρούς του απέναντι χαρακώματος ή η μάνα που δεν μπορεί να πενθήσει και ο πατέρας που «παζαρεύει» το νεκρό γιο του, για να μπορεί να πενθήσει. Ή η κόρη που μοιρολογεί στα μπουρδέλα της «Προοδευμένης» «Δημοκρατικής» Ευρώπης, προσφέροντας την απόλαυση στα ευρωπαϊκά αρσενικά σαρκία.

Ένα βαθιά σκληρό ανατρεπτικό και απελευθερωτικό έργο, όπως είπε και η ψυχη του εγχειρήματος και σκηνοθέτης του έργου, Δ. ΠΑΠΠΑΣ για την ιστορία μας ως Βαλκάνιοι , ένα έργο που μάλλον δεν πρέπει να χάσετε!!!!!!

Δ. ΑΡΓΥΡΟΣ