Κοινωνικά αγαθά και ΑμεΑ

Δυο βδομάδες έχουν περάσει από την μέρα που το ΚΤΕΛ- παίζοντας το γνωστό παιχνίδι με την πολιτεία- κατήργησε την δωρεάν μετακίνηση στους ανάπηρους πολίτες, για να πιέσει για μεγαλύτερη επιχορήγηση, σε μια εποχή λιτότητας.

Και όμως η επιχορήγηση που λαμβάνουν είναι ήδη αρκετά υψηλή σε σχέση και με τον αριθμό των ανάπηρων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες των ΚΤΕΛ. Στο νομό Ιωαννίνων λόγου χάρη η επιδότηση είναι για 1800 κάρτες αναπηρίας ενώ χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες των ΚΤΕΛ περίπου 200 ΑμεΑ, όπως κατήγγειλε και ο πρόεδρος των σωματείου αναπήρων νομού Ιωαννίνων. 

Ενώ το καλοκαίρι που μας πέρασε το ΚΤΕΛ Ιωαννίνων συνέχιζε να απαιτεί εισιτήρια από τα ΑμεΑ για παραπάνω από μια βδομάδα παρόλο που η ομοσπονδία των ΚΤΕΛ είχε συμφωνήσει με το υπουργείο, για γραφειοκρατικούς αλλά εν τέλει ουσιαστικούς λόγους

«Τζαμπατζήδες» το «δεν πληρώνω», το ΚΤΕΛ;;;

Φυσικά ευθύνες φέρνει και η κυβέρνηση που επιτρέπει στο όνομα των νόμων της ελεύθερης αγοράς, τα ιδιωτικά μονοπώλια των ΚΤΕΛ να συμπεριφέρονται κατά αυτόν τρόπο και να χρησιμοποιούν τα ΑμεΑ. Αλήθεια πόσο ελεύθερη αλλά και δίκαιη μπορεί να είναι μια αγορά με όρους ιδιωτικού μονοπωλίου, να ένα ερώτημα για τους φωστήρες της οικονομίας και για αυτούς που μας κυβερνάνε.

Και αν αυτοί οι πολίτες που δραστηριοποιούνται στο κίνημα «δεν πληρώνω» για την κυβέρνηση είναι τσαμπατζήδες τότε πως μπορούν να χαρακτηριστούν αυτοί του ΚΤΕΛ; Δεν προχωρώ σε χαρακτηρισμούς γιατί ζούμε σε μια περίεργη εποχή που οι φρονηματικού τύπου ποινικές και αστικές διώξεις έχουν μετατραπεί σε κυρίαρχο εργαλείο άσκησης πολιτικής των πάσης φύσεως οικονομικών και πολιτικών εξουσιών και το ταλαιπωρημένο κορμί έχει αρκετές στην πλάτη του...το σήριαλ των δικών του Ξενία συνεχίζεται στις 4 Μάρτη. Ας καθόσουν φρόνιμα μου λέει η φωνή της υποταγμένης λογικής, να όμως που δεν κάθισα και είμαι πολύ χαρούμενος που βιώνω σε όλο το οντολογικό του βάθος την έννοια του ενεργού πολίτη και του ελεύθερου άνθρωπου.

Ας επιστρέψουμε όμως στο ζήτημα του κοψίματος της δωρεάν μετακίνησης με τα αστικά των ΑμεΑ.


Είναι τραγικό πως αυτή η επαίσχυντη πράξη των ΚΤΕΛ δεν ξεσήκωσε όπως έπρεπε τους μαζικούς φορείς, την κοινωνία των πολιτών και τα κοινωνικά κινήματα. Η κύρια εικόνα που κυριάρχησε είναι η σιωπή, ένοχη και αδιάφορη μαζί. Φαίνεται πως τα ΑμεΑ δεν έχουν «ψωμί», παρά μόνο ως φιλανθρωπία για θέαμα.

Για να είμαι ακριβής υπήρξαν μια σειρά από δημοσιεύματα στο τύπο, καταγγελία του σωματείο αναπήρων των αριστερών παρατάξεων και οργανώσεων, όπως και η παρέμβαση ένα ή δυο βουλευτών που ήχησαν ως φωνή βοώντως εν τη ερήμω. Ιδιαίτερα η παρέμβαση του βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος Θ. Οικονόμου μας βεβαίωνε μια βδομάδα πριν πως σύντομα το πρόβλημα θα λυθεί Φυσικά το πρόβλήμα παραμένει ορθάνοικτο και ασαφές το τι θα γίνει. Φυσικά προς θεού σε αυτό το σημείο δεν σκοπεύω να κάνω κανενός είδους δίκην προθέσεων, του εναντίον μάλιστα, πιστεύω στην καλή πρόθεση του καθενός.

Αλλά και σήμερα να λυθεί το πρόβλημα- που μακάρι να συμβεί- το πραγματικό ζήτημα παραμένει ανοικτό και δεν λύνετε με καταγγελίες ή παρεμβάσεις τέτοιου ή άλλου τύπου. Αλήθεια πως μπορείς να χαρακτηρίσεις την εν λόγω συμπεριφορά απέναντι στα ΑμεΑ; Σε τι πολιτισμό, σε πια κουλτούρα, σε τι είδους κοινωνική ανάπτυξη τεργιάζει όχι μόνο η παραπάνω συμπεριφορά, αλλά η συνολική συμπεριφορά απέναντι στα ΑμεΑ; Όπως π,χ των οδηγών απέναντι στους οδηγούς ΑμεΑ όταν τους καταλαμβάνουν τα ελάχιστα αναπηρικά πάρκινκ. Αγαπητή κύρια Β. Τσίλη θα ζητήσω ένα ρουσφετάκι: Βάλτε παρακαλώ στις άμεσες αρμοδιότητες σας την δημιουργία περαιτέρω αναπηρικών πάρκινκ. Αλήθεια το δημοτικό πάρκινκ στην Μακαρίου ή στα Λιθαρίτσια έχει και πόσα αναπηρικά πάρκινκ;

Οι δυο τάσεις

Να με συγχωράτε ξαναξέφυγα πάλι, αλλά τα προβλήματα και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά και πολύμορφα. Λοιπόν πως θα χαρακτηρίζατε αυτή η κοινωνία, τι πολιτισμό εμπνέει, προς τα πού θέλει να πάει το «καράβι» της;

Αν πω πως μιλάμε για βαρβαρότητα, για μια κοινωνία-καιάδα θα είμαι υπερβολικός; Δυστυχώς τέτοιες τάσεις υπάρχουν και δυναμώνουν μέσα σε μια κοινωνία που οι κυρίαρχοι και το κράτος- που βαφτίζει το κρέας ψάρι για να πουλήσει τα «ασημικά» του- θέλει να μας κάνει «χυλό», για να επιβληθεί. Μετατρέποντας τους πολίτες σε υπηκόους και τελικά σε ρωμαϊκή «πλέμπα», σε υποταγμένο όχλο.

Φυσικά σε μια κοινωνία που έχει καταφέρει να κάνει άλματα πολιτικά πολιτισμικά αλλά κυρίως επιστημονικά και τεχνολογικά υπάρχουν και οι αντίρροπες ελπιδοφόρες τάσεις.

Τάσεις που «βλέπουν» μια κοινωνία που το χρήμα δεν θα πουλά και θα αγοράζει, αλλοτριώνοντας τα πάντα. Μια κοινωνία αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, ανθρωπιάς που τα αγαθά θα κυκλοφορούν δωρεάν. Ναι το τσάμπα είναι το πιο ακριβοθώρητο πράγμα στο κόσμο, ιδιαίτερα αν το περίσσευμα δεν γίνεται συσσώρευση πλούτου αλλά ανάλωση και δώρο που κάνει τους πάντες πλούσιους με ένα ιδιαίτερο και ανθρωπινότερο τρόπο.

Μια κοινωνία που το ατομικό δεν θα επιβάλλεται πάνω στο κοινό, ούτε όμως το συλλογικό θα καταπιέζει το ατομικό, αλλά το ένα θα κάνει πιο πλούσιο το άλλο και η διαφορετικότητα, όπως αυτή των ΑμεΑ, θα κάνει την κοινωνία ομορφότερη, ερωτικότερη και πλουσιότερη. Όχι φυσικά λόγω χρημάτων αλλά λόγω χρωμάτων και συναισθημάτων.

Το στοίχημα λοιπόν είναι να ενισχύσουμε, να δυναμώσουμε αυτές τις αντίρροπες- ουτοπικές για πολλούς- τάσεις. Και αυτό δεν είναι λόγια μεγάλα, καταγγελίες και γραπτά που μένουν. Αυτό είναι έργα και πράξεις που μας αφορούν άμεσα, συνειδητά και καθολικά.

Αποεμπορευματοποίηση και κοινωνικές ανάγκες

Και πάνω σε αυτό τον καμβά θα κριθούμε όλοι, τόσο ως άτομα, όσο και ως φορείς: Ας πάρουμε για παράδειγμα το Δήμο και τη Περιφέρεια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το δικό τους δίκτυο συγκοινωνιών. Το οποίο και θα λειτουργούσε με όρους κοινού, κοινωνικού και δημοσίου αγαθού και όχι εμπορεύματος και κέρδους, σπάζοντας και το μονοπώλιο των ΚΤΕΛ.

Ή αν δεν το επιτρέπει ο νόμος θα πρέπει άμεσα να ανοίξουν ένα τέτοιο μέτωπο, καλώντας σε συστράτευση πολίτες και φορείς; Φυσικά προτού φτάσει να λειτουργεί δημοτική συγκοινωνία ο Δήμος θα πρέπει να μονιμοποιήσει τους εργαζόμενους ΑμεΑ των προγραμμάτων και να προσλάβει κι άλλους. Από την στιγμή που παίρνει τέτοιες εξουσίες πάνω του θα πρέπει να αναλάβει και το αντίστοιχο παραγωγικό έργο με κυρίαρχα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά.

Συνολικότερα πιστεύω πως η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός, το ρεύμα, το τηλέφωνο, το ιντερνέτ, οι συγκοινωνίες, η διαμονή, τα είδη διατροφής θα πρέπει να είναι κοινωνικά αγαθά. Και ως τέτοια θα πρέπει να διανέμονται ή να πουλιούνται σε συμβολική τιμή που θα καλύπτει το κόστος παραγωγής στους πολίτες και ειδικά στις ευπαθείς κατηγορίες όπως τα ΑμεΑ.Μήπως άραγε ήρθε η ώρα να διεκδικηθεί ένας κοινωνικός μισθός που θα καλύπτει την ελάχιστη αξιοπρεπή(!!!!) διαβίωση και όχι απλώς επιβίωση και φιλανθρωπία; Ναι έγινε μεγάλη κουβέντα με την κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ, μόνο που η μείωση είναι μικρή και αφορά - μαζί και τα ΑμεΑ- μόνο όσους είναι στα όρια του αφορολόγητου. Λες και όσοι είναι πιο πάνω, είναι πλούσιοι και μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Τα ΑμεΑ από την δική τους πλευρά ας μην περιμένουν τους άλλους να τους σώσουν, ας επανδρώσουν με μαχητικότητα τους φορείς τους- στα Γιάννενα το σωματείο ανάπηρων νομού Ιωαννίνων- παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, βγαίνοντας και μένοντας στο δρόμο του αγώνα.

*Δημήτρης Αργυρός είναι ενεργός πολίτης, ΑμεΑ Οργανωτικός γραμματέας του σωματείου αναπήρων νομού Ιωαννίνων