Περί παθών και ερώτων

Διευρύνοντας τα πεδία της  αναζήτησης και συνάντησης του απολύτου, δύσκολα ξεφεύγεις από το ερώτημα των ερωτημάτων, δύσκολα ξεφεύγεις της ερώτηση των ερωτήσεων, δηλαδή δύσκολα ξεφεύγεις από τον έρωτα…

Το έρωτα ως  περιπλάνηση  σε σώματα, αρώματα και κυρίως πάθη, μια γραμματική των παθών, δίχως ταμπού και δίχως πρέπει….Ναι κάπως έτσι το βιοπολιτικό υποκείμενο συναντά την βιοεξουσία του αντικειμένου, ενοποιώντας υποκείμενο και αντικείμενο, πέρα από την εικόνα ή καλύτερα μέσα από την εικόνα και το θέαμα που μετατρέπει τα πάθη σε δοξα(σίες) και όχι σε ιερή ανάμνηση του απόλυτου.., της ιερής ενότητας γη, ουρανού, σωμάτων και ψυχών.

Όχι δεν αποκλείω το γλυκό derive στις εικόνες των σαρκικών παθών. Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα από την διαμεσολάβηση της εικόνας και του θεάματος στο απαγορευμένο καρπό των παθών και των σαρκικών απολαύσεων.

Μια διαλεκτική των απαγορευμένων παθών που πρέπει να φτάσει ως το τέλος, ως τα όρια της ζωής, ως τα όρια των ορίων της ύπαρξης, για να ενωθεί με τον αρνητικό, για να απελευθερωθεί… Καλύτερα, για να τείνει στην απελευθέρωση.

Και αν αυτά δοκιμάστηκαν στο Μάη του 68 και απέτυχαν πανηγυρικά κάνετε κάποιο λάθος. Εκεί πολύ γρήγορα το καθολικό πνεύμα της απελευθέρωσης, το πνεύμα της ενότητας υποκειμένου-αντικείμενου, γης- ουρανού, σωμάτων και ψυχών, χάθηκε,  προς όφελος της απελευθέρωσης του υποκειμένου ή των ξεχωριστών υποκειμένων, σε παράλληλη πορεία με ένα αντικείμενο ολοκληρωτικά διαχωρισμένο και αλλοτριωμένο.

Στο Μάη του 68 απέτυχε η καθολική επαναστατική προοπτική που μέρος της είναι η διαλεκτική των ερωτικών παθών. Αυτή νικάει η ηττάται, αλίμονο σε αυτούς που ο πειραματισμός τους μένει στο κρεβάτι τους, αλλά  ακόμη χειρότερα, αλίμονο σε αυτούς που η απελευθέρωση κλείνεται στα όρια του εργοστασίου../././

http://argiros.net/?p=4683