«ΣΕΛΑΝΙΚ»: Η ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΗ, «ΜΥΛΟΣ» ΤΗΣ ΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Πόσο σχέση έχει η Σελανίκ ή Σαλούν ή Σαλονίκ και η μεταπολεμική Θεσσαλονίκη των μαυραγοριτών, των κυνηγών των εβραίων, των αμερικανόδουλων και της κομπραδόρικης αστικής τάξης; Όσο σχέση έχει ο καπιταλιστικός κοινωνικός σχηματισμός στην φάση της ανάπτυξης- επέκτασης του και ο καπιταλιστικός κοινωνικός σχηματισμός στην φάση της πιο βαθιάς του κρίσης.
Μια ιστορική πόλη στο τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε μια φάση ιστορικής ιμπεριαλιστικής παρακμής. Μια πολυεθνική πόλη των τεράστιων κοινωνικών αντιφάσεων και αντιθέσεων, της ανόδου και της σύγκρουσης των αστικών τάξεων, αλλά και του εργατικού κινήματος, των απεργιών και των επαναστατικών ρευμάτων. Μια πόλη διατομή της ήττας του διεθνιστικού επαναστατικού κινήματος και της επικράτησης των στενοκέφαλων εθνικιστικών – θρησκευτικών και παραθρησκευτικών αντιλήψεων. Μια πόλη που έγινε ο στόχος των ανερχόμενων βαλκανικών εθνικισμών και των ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων, συντρίβοντας τον πλούτο της, που δεν ήταν άλλος από τον πολυεθνικό- πλουραλιστικά θρησκευτικό- χαρακτήρας της. Εβραίοι Σεφαρδίτες, Τούρκοι, ντολμέδες, χριστιανοί του Πατριαρχείου και της Εξαρχίας. Συντρίβοντας την Σελονίκ των «Βαρκάρηδων» και της πολυεθνικής σοσιαλιστικής εργατικής ένωσης, της Φεντερασιόν που ένωνε τους εργάτες ανεξάρτητα εθνικότητας και θρησκείας.
Σε αυτό το ιστορικό χώρο κινούνται οι πρωταγωνιστές του νέου ιστορικού μυθιστορήματος «Σελανίκ» του συγγραφέα και συντρόφου Βασίλη Τσιράκη από τις εκδόσεις «τόπος». Ακολουθώντας μέσα από την ιστορική διαδρομή τους 4 πρόσωπα.
Τον καλό άνθρωπο και γιατρό Διονύση Γεωργάτο, συμπαθών των επαναστατικών ρευμάτων, που τιμά στο ακέραιο την φιλία με τον επαναστάτη Στεφάν. Που όμως από ιδιοσυγκρασία μένει στο περιθώριο τον κοινωνικών και άλλων συγκρούσεων, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτές. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που αγωνίζεται για την υπέρβαση των αντιθέσεων δίχως να ανοίξει μύτη.
Τον επαναστάτη και συνωμότη Στεφάν Αποστόλωφ. Που αγωνίζεται με κάθε μέσο και ειδικά με την ένοπλη πάλη για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα. Τον επαναστάτη που θεώρει πως η σύγκρουση βγάζει νικητές αυτούς που την επιλέγουν, αυτούς που αρνούνται την ηττοπαθή λογική του συμβιβασμού και του διαλόγου. Που βάζει πάνω από όλα την επανάσταση, αφήνοντας στην άκρη τον μεγάλο έρωτα του με την αδελφή του φίλου του Διονύση.
Το τρίτο αρσενικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι ο καιροσκόπος και κυνικός Φαμπιάν. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που βρίσκεται στην καρδιά κάθε πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Κάθε οικονομική και πολιτική ελίτ δεν θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν αποτελούνταν οντολογικά από τέτοια υποκείμενα.
Τέλος έχουμε τη Βικτωρία, την αδελφή του Διονύση, τον μεγάλο έρωτα του επαναστάτη Στεφάν, την γυναίκα του καιροσκόπου Φαμπιάν. Ύπαρξη ασυμβίβαστη, ανεξάρτητη, ερωτεύσιμη που βάζει μπροστά τις επιθυμίες της και έρχεται σε σύγκρουση με τα «πρέπει» των καιρών, της τάξης της και των θεσμών της.
Άνθρωποι, οράματα, επιθυμίες και ανάγκες, συλλογικές και ατομικές που όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας δοκιμάζονται σκληρά από τις μυλόπετρες της ιστορίας. «Που κάποτε προχωρά με τα κέφια της και άλλοτε σέρνεται βαριεστημένα κι άλλοτε τρέχει πίσω από το χρόνο».
Τυχεροί είναι δε αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα ενεργά μαχόμενα υποκείμενα, που τα κέφια της ιστορίας ταυτίζονται με τις δικές τους συλλογικές και ατομικές επιθυμίες. Τότε ταξιδεύουν μακριά στα ανοικτά πελάγη και τις μεγάλες αγκαλιές των ξαναμμένων σωμάτων. Και αντίστοιχα άτυχοι αυτοί που καίγονται μαχόμενοι με την ιστορία αντίκρυ, λίπασμα για νέες πιο τελέσφορες απόπειρες. Σαν αυτές τις πορείες των λογοτεχνικών ηρώων του σ Βασίλη. Του καλοκάγαθου Διονύση, του επαναστάτη Στεφάν, της ανεξάρτητης Βικτωρίας και του υποχθόνιου καιροσκόπου Φαμπιάν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου