περί Ζαλόγγου λόγος

Από την μια οι χρυσαυγίτες όπως ο Ιάσων Μπίμπος που βγάζει- χωρίς να ντρέπεται- του σουλιώτες  χρυσαυγίτες( http://www.firmani.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12023:oi———–&catid=56:2012-01-27-16-55-42&Itemid=352) και από την άλλη η μεταμοντέρνα βλακεία της Ρεπούση και της ΔΗΜΑΡ που βγάζει μιλάει για μύθο του Ζαλόγγου στην συνέχεια το συνωστισμού της Σμύρνης. Ενώ το βουλώνει ή το βουλώνουν όταν λογοκρίνεται ο Γκάτσος και ο Χατζιδάκης στα σχολεία, κοντεύει να βγουν παράνομες οι πορείες κάτω των 200 ατόμων και αδιαφορεί ή αδιαφορούν για τις απολύσεις των καθηγητών. Σαν δεν ντρεπόμαστε !!!!!!!

Ναι πολλά πράγματα μπορεί να  είναι εθνικοί μύθοι, μπορεί να μην έγιναν όπως τα εξιστορούν οι στρατευμένοι ιστορικοί. Όπως είναι ανοικτό το ζήτημα της εθνικής συνείδησης των αρβανιτόφυλων, η σουλιώτες ήταν μια από αυτές χριστιανοί όμως, σε αντίθεση με άλλους που ήταν σουνίτες μουσουλμάνοι ή και μπεκτασί, κυρίως το τελευταίο..

Είναι όμως βαθιά συντηρητικό και συστημικό να ακυρώνεις τον αγώνα για ελευθέρια ή για ανεξαρτησία- οι υλικοί όροι είναι διαφορετικό πράγμα- ενός λαού, μιας φυλής ή μιας λαότητας.  Που ναι με αυτό τον τρόπο υπερασπίζονται την δική τους εκδοχή της πατρίδας…  Και επειδή εχτές είχαμε και τα γενέθλια της γέννησης του Μ. Μπακούνιν ας θυμηθούμε τι έγραφε αυτός ο κορυφαίος των αναρχικών:  «Η Πατρίδα, η εθνικότητα όπως και η ατομικότητα, είναι ταυτόχρονα ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό. Δεν είναι μια θεωρητική αρχή. Μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή μόνο ό,τι είναι καθολικό, κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα. Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε. Η καταπίεσή της είναι έγκλημα, και για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του Μαντσίνι, αυτή γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται. Γι” αυτό λοιπόν συναισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας. Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, εθνών να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν με τον δικό τους τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης. Υποκλινόμαστε, λοιπόν, στην παράδοση, στην ιστορία. Ή, καλύτερα, τις αναγνωρίζουμε όχι γιατί μας παρουσιάζονται σαν αφηρημένα εμπόδια που σχηματίστηκαν μεταφυσικά, νομικά και πολιτικά από τους σοφούς δασκάλους και ερμηνευτές του παρελθόντος , αλλά μόνο γιατί έχουν περάσει πραγματικά στο αίμα και στη σάρκα, στις αληθινές σκέψεις και τη θέληση των σημερινών λαών»…..

Έτσι λοιπόν πρέπει να σεβόμαστε τον αγώνα, την εξέγερση και την επανάσταση κάθε καταπιεσμένης φυλής, εθνότητας, λαού και λαότητας. Απέναντι στην εξουσία του αγά, του πασά, του χαλίφη, του φεουδάρχη, του καπιταλιστή , του αποικιοκράτη, του αυτοκράτορα..!!! Έτσι τιμούμε την αντίσταση και των σουλιωτών  απέναντι στο Αλή Πασά…

Απεναντίας κάθε άποψη που  τους βγάζει χρυσαυγίτες, του υβρίζει και τους μετατρέπει σε ίδιας ποιότητας  με τους καταπιεστές του Αλί Πάσα.  Όπως τους μετατρέπει και κάθε μεταμοντέρνα εκδοχή της ιστορίας που αρνείται να δει την καθολική σύγκρουση με την εξουσία, την κάθε εξουσία, που αρνείται να δει την αναζήτηση, την διεκδίκηση της καθολικής ελευθερίας και το ζωοποιό πνεύμα  της ανεξαρτησίας…