ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ


Σε μια εποχή όπου αναπτύσσονται νέες και πρωτόγνωρες
παραγωγικές δυνάμεις ικανές να απελευθερώσουν ή να
καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος γεννιούνται ερωτήματα
για τα καθήκοντα των δυνάμεων που μιλάνε στο όνομα της
αριστεράς και της κοινωνικής χειραφέτησης. Για αυτό
είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία του ΝΑΡ να ανοίξει
ένας σοβαρός διάλογος για την αριστερά της εποχής μας.
Μια ευκαιρία που θα πρέπει ως ριζοσπαστική αριστερά να
την εκμεταλλευτούμε. Στα πλαίσια του διάλογου ας μου
επιτραπεί να τοποθετηθώ στο ζήτημα της κοινής δράσης,
του αντικαπιταλιστικού πόλου και της κομμουνιστικής
επαναθεμελίωσης.

Α) Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών
απέδειξαν πως η νικηφόρα κινηματική προοπτική
οικοδομείται μέσα από αμεσοδημοκρατικές
διαδικασίες(γενικές συνελεύσεις-συντονιστικά- επιτροπές
αγώνα), εντός κοινών πλαισίων δράσης- από τα αριστερά
της σοσιαλδημοκρατίας έως τους αντιεξουσιαστικούς
κύκλους- και όχι μέσα από λογικές μικροϊδιοκτησίας και
ηγεμονισμού. Ενταγμένη στην στρατηγική αντίληψη της
αυτοαπελευθέρωσης της εργατικής τάξης και των
καταπιεσμένων. Φυσικά αυτό δεν συνεπάγεται την διάχυση
των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στους
κινηματικούς τόπους, απεναντίας επιβάλλεται η συγκρότηση
και το δυνάμωμα των ριζοσπαστικών αριστερών
συσπειρώσεων. Μία ανάλογη λογική πρέπει να διέπει και
την μάχη των εκλογών, όπως έδειξε και η πολύ καλή
παρουσία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στις
δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Έτσι σήμερα είναι
αναγκαία, η ενωτική παρέμβαση του συνόλου των δυνάμεων
της ριζοσπαστικής αριστεράς. Μια πρωτοβουλία που πρέπει
να ξεκινήσει μέσα από διαδικασίες βάσης. Σίγουρα μια
ενωτική παρέμβαση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής
αριστεράς στις εκλογές δεν μπορεί να ταυτιστεί με την
δημιουργία του αντικαπιταλιστικού πόλου. Αλλά θέλουμε,
δεν το θέλουμε, σε ένα σημαντικό βαθμό εμπεριέχεται.

Β) ο αντικαπιταλιστικός πόλος δεν μπορεί παρά να είναι
ένας ανοικτός και αμεσοδημοκρατικά οργανωμένος τόπος σε
διεθνές-εθνικό και τοπικό επίπεδο όπου πολιτικές
δυνάμεις και ρεύματα σε διαλεκτική αλληλεπίδραση,
συγκροτούνται σε πολιτικό σώμα με στόχο να
ισχυροποιήσουν την τάση εξόδου του κόσμου της ζωντανής
εργασίας από τον κόσμο της βιωμένης αλλοτρίωσης και
εκμετάλλευσης. Φυσικά μέσα σε αυτή την διαρκώς
εξελισσόμενη διαλεκτική σπείρα, επαναστατική πρωτοπορία
κάθε φορά θα είναι οι οργανωμένες δυνάμεις που
δυναμώνουν την τάση χειραφέτησης με στόχο τον διαρκή
επαναστατικό μετασχηματισμό. Μέσα στον αντικαπιταλιστικό
πόλο θα γεννηθούν οι δυνάμεις της κομμουνιστικής
επαναθεμελίωσης που θα συνδεθούν με τους υλικούς όρους
της εποχής μας, απελευθερώνοντας με αυτό τον τρόπο τις
επαναστατικές παραδόσεις των καταπιεσμένων από τις
«παραδόσεις των νεκρών» που τις εκφύλισαν. Εμπεριέχοντας
και υπερβαίνοντας τον μαρξισμό και τον λενινισμό.
Οικοδομώντας την κομμουνιστική διεθνιστική προοπτική του
21ου αιώνα.

Γ) Η κομμουνιστική επαναθεμελίωση και προοπτική
εμπεριέχει δυο διαλεκτικά αλληλεξαρτούμενες πορείες :1)
Ένα πραγματικό κίνημα που καταργεί την υπάρχουσα τάξη
πραγμάτων: Που συνεπάγεται την παραγωγή συλλογικών χώρων
όπου το πολιτικό σώμα της ζωντανής εργασίας θα
δημιουργεί το νέο απελευθερωτικό πρόταγμα και πολιτισμό.
Κοινότητες άρνησης και σύγκρουσης με τον άκαρδο κόσμο
του κεφαλαίου, άλλα και θετικής υπέρβασης του υπάρχοντος
κόσμου. Μια μακροχρόνια και πολλές φορές επίπονη
διαδικασία που είναι δυνατό να οδηγηθεί στην συνολική
επαναστατική ρήξη σε μια σειρά από χώρες ή και σε όλο το
κόσμο. Που μπορεί να οδηγήσει στην οικοδόμηση
αντι-«κρατικών» μεταβατικών μορφωμάτων σε
εθνικό-διεθνικό επίπεδο. Μορφώματα όπου η πολιτική
οικονομική και εξουσία θα την κατέχουν συλλογικά οι
παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Ανοίγοντας το δρόμο
στην αταξική κοινωνία. Μπορεί πάλι ο δρόμος προς την
αταξική κοινωνία να αποκτήσει ιστορικά ανέκδοτες
διαδρομές. Απόρροια της υπερανάπτυξης νέων παραγωγικών
δυνάμεων και της εμφάνισης στα σπλάχνα της
υστεροκαπιταλιστικής κοινωνίας, κομμουνιστικών σχέσεων
παραγωγής.
2) Την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας: Φυσικά η
θετική υπέρβαση του υπάρχοντος κόσμου σε παγκόσμια
κλίμακα δεν θα είναι μια γραμμική διαδικασία από το
κατώτερο στο ανώτερο. Τα πράγματα και εδώ θα κινούνται
διαλεκτικά. Ο κομμουνισμός θα έχει και αυτός ποιοτικά
άλματα, ρήξεις και υποχωρήσεις καθώς δεν είναι υλιστικό
να θεωρούμε πως η κομμουνιστική κοινωνία θα αποδείξει
τέλεια αρμονία ανάμεσα στις κοινωνικές σχέσεις των
ανθρώπινων όντων.

Το μέλλον είναι ανοικτό και απρόβλεπτο και δεν
γνωρίζουμε ποτέ και εάν φτάσουμε σε αυτή την ανώτερη
φάση ιστορικής εξέλιξης ή εάν η καπιταλιστική
βαρβαρότητα καταστρέψει τον πλανήτη. Εξάλλου όσο καλά
και εάν ξέρουμε τις αρχικές συνθήκες δεν μπορούμε να
προβλέψουμε την εξέλιξη των πραγμάτων καθώς είναι η
διαρκή πάλη των αντίθετων που καθορίζει την εξέλιξη τους
και όχι οι νομοτέλειες των ντετερμινιστικών συμπάντων.

Δεν είναι πολιτικά σώφρων «να δίνουμε συνταγές
μαγειρικής για το μέλλον». Είναι πολιτικά ορθό όμως στην
τακτική – στρατηγική μιας νέας κομμουνιστικής
αριστεράς να δημιουργηθούν οι όροι μιας δημοκρατικής
οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα της
ζωής, στοχεύοντας την ριζική ανακατανομή του πλούτου-
εξουσίας και γνώσης προς όφελος των καταπιεσμένων.
Αντανακλώντας, από τα σήμερα την προοπτική μιας
αντικρατικής παγκόσμιας κοινωνίας όπου «η ελεύθερη
ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη
ανάπτυξη όλων μας». Και σε αυτό πρεπει να φανούμε
συνεπείς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
Friday, May 11 2007

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις