ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ


Σε μια πρώτη ανάγνωση στις εκλογές ο ελληνικός λαός σοφά αποφάσισε. Αποδυνάμωσε την ΝΔ, τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ για την μη-αντιπολίτευση του, ενίσχυσε τα πιο μικρά κόμματα της αριστεράς(ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και της δεξιάς (ΛΑΟΣ), ως ψήφο ανοικτής και αντιφατικής διαμαρτυρίας. Τέλος αγνόησε επιδεκτικά, τις δυνάμεις της «άλλης» αριστεράς που πρωταγωνιστούν στους κοινωνικούς αγώνες αλλά αδυνατούν «γειώσουν» τον στρατηγικό και τακτικό λόγο τους.
Σε μια δεύτερη όμως ανάγνωση τα αποτελέσματα των εκλογών αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την αδυναμία των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων να ενσωματώσουν τις ευρύτερες λαϊκές μάζες στα διακυβεύματα τους. Αλλά και την αδυναμία της αριστεράς να «πείσει» στρατηγικά , παρόλο που ως ένα σημείο βραβεύτηκε για την αγωνιστική της στάση ή εικόνα. Ενώ η ψήφος προς το ακροδεξιό ΛΑΟΣ αντανακλά την κοινωνική ανασφάλεια και τον φόβο που κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού.
Και εδώ ας μείνουμε λίγο. Όπως έδειξε μια έρευνα το 50% του ελληνικού λαού είναι απαισιόδοξο για το μέλλον του, ένα γεγονός που αποτελεί το υπόβαθρο για την άνοδο της ακροδεξιάς, όσο και για την ψήφο της αριστερής διαμαρτυρίας προς το ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο προς την άκρα αριστερά.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί το υπόβαθρο της αποτυχίας των δυνάμεων της «άλλης» αριστεράς και ιδιαίτερα του ΜΕΤΩΠΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ(ΜΕ.Ρ.Α). Αποτυχία των πολιτικών δυνάμεων που μιλάνε στο όνομα της αισιόδοξης προοπτικής της υπέρβασης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της οικοδόμησης μιας κομμουνιστικής κοινωνίας και όχι απλώς μιας «λαϊκής εξουσίας», της μισής αντίστασης ή ενός κινηματισμού που ξέρει να κρύβει καλά τον κυβερνητισμό.
Μια αισιόδοξη προοπτική που φαντάζει ουτοπική ενισχυμένη και από το υπεραριστερό και γενικόλογο λόγο του ΜΕ.Ρ.Α που έχει αποτύχει να συγκεκριμενοποιήσει και να «γειώσει» τον πραγματικά προχωρημένο λόγο του. Παρόλο που οι αγωνιστές του στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων έχουν καταφέρει να στρατεύσουν και να εμπνεύσουν μάζες αγωνιστών, π.χ το κίνημα των δασκάλων πέρυσι με την προχωρημένη διεκδίκηση «1400 € βασικό μισθό, 1400€ για όλο το λαό».
Στην εκλογική μάχη όμως πως μπορεί να εμπνεύσει ένα γενικόλογο σύνθημα για αντικαπιταλιστική επανάσταση και κομμουνιστική επαναθεμελίωση σε στιγμές άμυνας και υποχώρησης των λαϊκών μαζών και σε τι διαφέρει αυτό από αυτά που λέει το ΚΚΕ ή από αυτά που λέει ο μ-λ χώρος; Για τον πολύ κόσμο οι διαφορές των αριστερών δυνάμεων φαντάζουν βυζαντινολογίες και δυστυχώς για την αριστερά και τους αριστερούς ως ένα σημείο έχουν και δίκαιο.
Όσο για τον κόσμο του αγώνα , των κινημάτων, των καταλήψεων και των συγκρούσεων με το κράτος και τον Καραμανλή τους έφτανε η αποτυχία της δημιουργίας ενός ενωτικού ψηφοδελτίου της αντικαπιταλιστικής- αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς για να μην πάνε να ψηφίσουν ή για να το ρίξουν λευκό και άκυρο ή για ψηφίσουν δίχως αυταπάτες ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Δικαιώνοντας αυτούς που μέχρι την τελευταία στιγμή επέμεναν στην γραμμή της ενότητας της αντικαπιταλιστικής-αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς.
Στο χώρο της «άλλης» αριστεράς και ιδιαίτερα στο ΜΕ.Ρ.Α και του ΝΑΡ πρέπει να ανοίξει ένας σοβαρός διάλογος για το παρόν και το μέλλον του χώρου μόνο που τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα και δεν μας περιμένουν να αποφασίσουμε το τι φταίει και πως το αντιμετωπίζουμε.
Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα: Έχουμε κυβέρνηση την λαβωμένη ΝΔ, που ως λαβωμένο ζώο μπορεί να επιτεθεί με μεγαλύτερη ένταση ενάντια στα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα. Έχουμε το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ να χάνει και από τα δεξιά του, γιατί αδυνατεί να βρει ένα Μπλερ αλλά και από τα αριστερά του καθώς η εποχή της ριζοσπαστικής μεταπολιτευτικής αθωότητας έχει οριστικά παρέλθει και ο Α. Παπανδρέου έχει μετατραπεί σε κέρινο ομοίωμα στο μουσείο της μαντάμ Τισώ.
Έχουμε μια αριστερά που αμφιβάλω εάν μπορεί να μετατρέψει το 13% των ψήφων που πήρε σε μέτωπο αγώνα, μέτωπο αντίστασης, μέτωπο νίκης και προοπτικής, με φανερό τον κίνδυνο να ξαναγίνουν κυβερνητικά καύσιμα στο αστικό μπλοκ εξουσίας ή ψήφοι στην ακροδεξιά.
Τα αδιέξοδα για τις λαϊκές μάζες είναι εμφανή, μα από αυτούς που δεν έχουν καμία ελπίδα γεννιέται η ελπίδα για ένα διαφορετικό αύριο και όχι από τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν εδώ και πολύ καιρό μετατραπεί σε ανάχωμα των κοινωνικών δυναμικών, σε ανάχωμα των επαναστατικών τάσεων.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται αυτόματα και το τυχαίο θέλει και την αναγκαιότητα του. Οι φοβισμένες λαϊκές μάζες δεν πρόκειται από μόνες τους να τα ανατρέψουν όλα και αν το κάνουν θα΄ναι για να ανεβάσουν κάποιο λαϊκιστή «Βοναπάρτη» δεξιού ή αριστερού τύπου και όχι για να αυτοαπελευθερωθούν. Η δράση των συνειδητών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων είναι αναγκαία και επιβεβλημένη όσο ποτέ άλλοτε. Συνειδητές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα εκφέρουν το ριζικά νέο για να πείσουν, και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Αυτά προς το παρόν και θα επανέρθουμε με συγκεκριμένες προτάσεις

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

Σχόλια

  1. Καλή η ανάλυση σύντροφε, αλλά 2 παρατηρησούλες...

    1/ βαρέθηκα 15 χρόνια να ακούω για τη 'γείωση'... Καιρός να αλλάξει το λεξικό οπλοστάσιο..
    2/ Όταν το ΜΕΡΑ είναι ανύπαρκτο εκτός εκλογών το αποτέλεσμα καθόλου περίεργο δεν είναι.
    3/ Διαφωνώ πως ο χώρος της 'άλλης' αριστεράς είχε αποτυχία. Αποτυχία είχε το ΜΕΡΑ σε μεγάλο βαθμό, και το ΕΝΑΝΤΙΑ σε μικρότερο. Τα δυο μ-λ μόνο αποτυχία δεν είχαν. Και ο χώρος στο σύνολο, καθώς για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση άγγιξε τις 50,000 ψήφους σε βουλευτικές εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ. ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΠΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΑΛΛΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.

    Η ΑΚΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΝΙΚΗ . ΟΙ 50000 ΨΗΦΟΙ ΠΟΥ ΑΓΓΙΞΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΧΙΣΤΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΨΕ Η ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗ- ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

    ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΕΑΝ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΜΕΙ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν είπα για νίκη. είπα πως δεν είναι αποτυχία, όταν για πρώτη φορά ο 'χώρος' ξεπερνάει τις 40,000 ψήφους και αγγίζει τις 50χιλ.

    Ανεξάρτητα από την αύξηση ψήφων, το 2004 ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ είχαν το 94,4% των ψήφων που πήγαν σε αριστερά ψηφοδέλτια, ενώ το 2007 το 94,7%. Δηλαδή όσο αυξήθηκε η δική τους πίτα, αυξήθηκε και της εκτός των τειχων αριστεράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τα κινηματα που ελαβαν χωρα το προηγουμενο διαστημα (εκπαιδευτικο, δασκαλων κτλ) εφεραν κοσμο στην αριστερα, και ενω η εξωκοινοβουλευτικη αριστερα διαδραματισε καθοριστικο ρολο σε αυτα, το οφελος που ειχε στις καλπες ηταν αναντιστοιχα μικρο

    αν κατεβαιναν σε κοινο ψηφοδελτιο ΜΕΡΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ, ΚΚΕ(μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ δε θα γινοταν πιστευω αθροισμα δυναμεων αλλα θα λειτουργουσε η συνεργασια πολλαπλασιαστικα (πολλοι για να μη "χαθει" η ψηφος τους ψηφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) και θα καταγραφοταν στα ΜΜΕ ενας διακριτος τριτος πολος της (αντικαπιταλιστικης) αριστερας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ως ένα σημείο μπορώ να συμφωνήσω με την επισήμανση και προεκλογικά έδωσα την προσωπική πολιτική μου μάχη για ένα ενωτικό και πλατύ αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο.
    Αλήθεια όμως θα μπορούσαν οι υπαρκτές δυνάμεις της "άλλης" αριστεράς να τα βρούνε;; Τις βρίσκεις ώριμες για μια τέτοια ευθύνη;; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ. Οι αδυναμίες τους είναι αντικειμενικές και ιστορικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ με τον Δημήτρη.
    Οι υπάρχουσες συνιστώσες του χώρου δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν σε επίπεδο εθνικών εκλογών.

    Μόνο σε τοπικό επίπεδο παίζει κάτι τέτοιο, γι'αυτό όπου δημοτικές προσπάθειες στηρίζονται από ένα ή δύο τμήματα του χώρου επίσημα κι από τα άλλα έστω και σιωπηρά τα αποτελέσματα είναι θετικά.

    Κάτι τέτοιο όμως δε βλέπω να γίνεται σε μεγαλύτερο επίπεδο, γιατί όλοι πάσχουν από μικρομεγαλισμούς, από το σύνδρομο 'εμείς εμείς οι μονοι συνεπείς', από την διάθεση να ηγεμονεύσουν αυτοί κλπ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ, θα ήσουν σύμφωνος με ένα πλατύ αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο που να περιλαμβάνει και το ΣΕΚ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΝΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις