ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΥ «ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ»

Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την μεγάλη πανεργατική πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ στις 12 Δεκέμβρη. Μια απεργία που φαίνεται πως θα συμπεριλάβει στο αγωνιστικό προσκλητήριο τόσο την παραδοσιακή εργατική τάξη και την νέα εργατική βάρδια , όσο και τα νέα στρώματα της μισθωτής ή της μισο-μισθωτής διανόησης ή τα παραδοσιακά και τα νέα μεσαία στρώματα.

Το ασφαλιστικό είναι αυτό που συμπυκνώνει σε μια αντικειμενική βάση το σύνολο των ταξικών αντιπαραθέσεων και κοινωνικών ανισοτήτων που όλο και πιο έντονα οξύνονται. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ε» και την icap τα κέρδη των επιχειρήσεων πλην του χρηματοπιστωτικού κατά μέσο όρο προσέγγισαν το 60%,(δεκαπέντε φορές ταχύτερος του ΑΕΠ), με τα κέρδη στο χρηματοπιστωτικό τομέα να φτάνουν στα 73%, ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν μεσοσταθμικά στα επίπεδα του 3,9% . Όπως επισημαίνει και πάλι η εφημερίδα « Αυτό σημαίνει πως κατά μέσο όρο οι επιχειρήσεις κερδίζουν μικτά 44000€ ανά εργαζόμενο, ενώ τους κοστίζει λιγότερο από 10000€». Σε σχέση με την φορολογία οι επιχειρήσεις κατέβαλαν φόρο το 25% επί των κερδών , ενώ οι μισθωτοί που είχαν την «ατυχία» να πληρώνονται λίγο καλύτερα, αποδοχές πέρα των 23000€ ή να έκαναν υπερωρίες .κτλ, πλήρωσαν φόρους 40%. Δηλαδή μιλάμε για μια τεράστια αύξηση του πλούτου που μοιράζεται άνισα , για μια έκρηξη της σχετικής και απόλυτης υπεράξιας που καταλήγει στις τσέπες του κεφαλαίου. Αυτή η τεραστία κοινωνική και οικονομική ανισότητα είναι η βάση που πατάει η δυνατότητα να αποτελέσει η απεργία της 12ης Δεκέμβρη την θρυαλλίδα της εργατικής έκρηξης. Μιας εργατικής έκρηξης ανώτερης, δυναμικότερης και συνολικότερης από αυτή του Γιαννίτση.

Όχι δεν πρόκειται για μια σύνηθες αισιόδοξη ματιά - που γλήγορα μπορεί να μετατραπεί σε μια απαισιόδοξη ματιά, αν τα γεγονότα δεν πάνε όπως τα έχει σκεφτεί- ενός παραδοσιακού ακροαριστερού. Η οξύτητα της κυβερνητικής επίθεσης η λιτότητα , η ακρίβεια φέρνει τον κόσμο της εργασίας, τον κόσμο της βιοπάλης στα όρια του. Όρια που γίνονται όλο και πιο ανελαστικά στο τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστούν από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του σε εθνικό και διεθνικό πλαίσιο. Η κοινωνική και ταξική σύγκρουση φαντάζει και ως ένα σημείο είναι βέβαιη. Την χρονική συγκυρία της σύγκρουσης δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να "προβλέψουμε" πως η απεργία της 12ης Δεκέμβρη μπορεί να γίνει μια ημερομηνία σταθμός που μπορεί να συναντηθεί μια συγκεκριμένη τυχαιότητα –δυνητικότητα και αναγκαιότητα. Μόνο που αυτή η συνάντηση δεν μπορεί να γίνει αυτόματα ή αυθόρμητα αλλά μέσα από την αλληλεπίδραση συνειδητών πολιτικών δυνάμεων με τα εξεγερμένα βιοπολιτικά σώματα Η συνάντηση των εξεγερμένων βιοπολιτικών προλεταριακών σωμάτων με τις συνειδητές πολιτικές δυνάμεις που βλέπουν το αύριο από την πλευρά των καθολικών εργατικών απελευθερωτικών προταγμάτων οικοδομεί τον τόπο-χρόνο που μπορεί να μετατρέψει την εργατική οργή σε νικηφόρους αγώνες για την εργατική τάξη.

Ο αέρας από παντού μυρίζει μπαρούτι. Υπάρχει μια τεραστία βουβή οργή που ψάχνει να βρει τρόπους για να εκφραστεί. Και όπου βρει μια χαραμάδα ξεσπάει. Π.χ στα Ιωάννινα στην διαδήλωση για το ασφαλιστικό του ΠΑΜΕ στις 7 Νοέμβρη- παρά τον στενό κομματικό κορσέ του ΚΚΕ- πήραν μέρος πάνω από 500 άτομα. Διαδηλωτές που υπέρβαιναν το παραδοσιακό ακροατήριο του ΚΚΕ. Ενώ στις 17 Νοέμβρη κάτω από καταρρακτώδη βροχή οι διαδηλωτές της πορείας του πολυτεχνείου ξεπέρασαν τους 1500. Στους χώρους δουλειάς, όλο και πιο πολύ το σεχτίρισμα μετατρέπεται σε «δεν πάει άλλο», για να καταλήξει στους δυνητικούς δρόμους και σε ορισμένα στιγμές δυνατούς και πραγματοποιήσιμους δρόμους του «πάμε για αλλού» ή «πάμε αλλιώς». Στην Ήπειρο στις κινητοποιήσεις των κτηνοτρόφων, μαζικές κινητοποιήσεις που έβαλαν στο παιχνίδι ολόκληρα χωριά, πρωταγωνιστικό και ηγεμονικό ρόλο παίζουν οι γενικές συνελεύσεις των ίδιων των κτηνοτρόφων. Για αυτό και έχουν σκυλιάσει οι κομματικοί μηχανισμοί να μαζέψουν και να μαντρώσουν τα μέλη και τους οπαδούς τους στο χώρο των κτηνοτρόφων. Δίχως όμως κανένα αποτέλεσμα. Η οργή των κτηνοτρόφων ξεχείλισε και είναι ικανή να πνίξει τα πάντα. Δεν είναι όμως πλεονασμός να πούμε πως σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία των κινητοποιήσεων παίζουν κτηνοτρόφοι που πολιτικά βρίσκονται στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, βάζοντας με μάχιμο τρόπο την αντίληψη των γενικών συνελεύσεων και όχι αυτών των γραφειοκρατικών διοικητικών συμβουλίων

Στο επίπεδο τώρα της συνειδητής δράσης των πολιτικών δυνάμεων τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα. Μπορεί η εργατική αγανάκτηση να έχει στριμώξει τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και να βγάζουν απεργίες, οι ηγεσίες όμως της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ όπως και τα κόμματα του αστικού μπλοκ εξουσίας για το μόνο που αγωνίζονται είναι να προωθήσουν την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ από την δική του πλευρά οργανώνει φοβικά μια εργατική αντίδραση που στοχεύει στην ενίσχυση του κόμματος και όχι την οργάνωση νικηφόρων εργατικών αγώνων. Ενώ το ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ δείχνει απροθυμία να τα σπάσει με την ΠΑΣΚΕ και την κεντροαριστερή –σοσιαλδημοκρατική του πολιτική, παρόλο που τμήματα που προέρχονται από την «ΡΙΖΑ» του ΣΥΡΙΖΑ ή την νεολαία του ΣΥΝ που αναδεικνύουν έστω και με αντιφατικό τρόπο ένα αλλού τύπου οργάνωση των αγώνων με πρωταγωνιστή τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω των γενικών συνελεύσεων τους

Αυτές εν τέλει οι πολιτικές δυνάμεις που μένουν να οργανώσουν την εργατική οργή είναι οι δυνάμεις της «άλλης αριστεράς» και ιδιαίτερα αυτές οι δυνάμεις που δεν μένουν σε ένα ξερό και φοβικό «όχι στα μέτρα» αλλά αυτές οι δυνάμεις του ταξικού αντικαπιταλιστικού πόλου που βάζουν μια γραμμή μάχιμης ταξικής αγωνιστικής ενότητας του συνόλου της εργατικής τάξης. Μια ενότητα από την πλευρά των στρατηγικών συμφερόντων της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων.

Οικοδομώντας επιτροπές αγώνα που θα λειτουργούν σε τοπικό, νομαρχιακό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο-δίκτυο, μέσω ανακλητών αντιπρόσωπων. Οι επιτροπές αγώνα δεν θα υποκαθιστούν τα εργατικά σωματεία στο βαθμό που αυτά παίζουν ένα αγωνιστικό ρόλο, αλλά εντός τους -θα ενισχύουν την οργάνωση νικηφόρων αγώνων- αναδεικνύοντας ένα συνολικό εργατικό, ταξικό πλαίσιο. Αντίθετα σε χώρους δουλειάς που τα σωματεία παίζουν ανοικτά απεργοσπαστικό ρόλο οι επιτροπές αγώνα θα προσπαθήσουν να οργανώσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια και στα απεργοσπαστικά σωματεία. Θα αποτελούν όργανα μιας πρωτόλειας δυαδικής εξουσίας , εργαλεία ενός νέου εργατικού κινήματος.

Αντίστοιχα στο επίπεδο του επίσημου εργατικού κινήματος είναι δυνατός ένας οριζόντιος συντονισμός σωματείων και ταξικών τάσεων που θα ενισχύουν τις επιτροπές αγώνα. Ιδιαίτερα στην απεργία της 12ης Δεκέμβρη ο συντονισμός συνδικάτων, σωματείων, ταξικών τάσεων και κινήσεων μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση της απεργίας- όπως είναι ο συντονισμός των περίπου 20 σωματείων ή το προωθημένο κείμενο των 18 εργατικών σχημάτων - στο βαθμό που ακόμη δεν έχει συγκροτηθεί το δίκτυο των επιτροπών αγώνα Και είναι ο συντονισμός των σωματείων- συνδικάτων, ταξικών τάσεων και κινήσεων που θα ρίξει και θα οργανώσει την πρόταση για την δημιουργία απεργιακών(πρώτα και πιο μόνιμων ύστερα)επιτροπών αγώνα, που θα ρίξει την πρόταση για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων, με μια 48ωρη απεργία τον Ιανουάριο, συνδυάζοντας το ασφαλιστικό με το ζήτημα των αυξήσεων των μεροκάματων και μισθών και της μείωσης των ωρών εργασίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ