Ο πόλεμός τους σκοτώνει/ ό,τι άφησε όρθιο/ η ειρήνη τους».

Αυτοί που βρίσκοντα ψηλά/
θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ./










Ο λόγος; έχουνε/ κιόλας φάει./ (...)
Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί/ γι' αυτό που είναι ταπεινό/ ποτέ δεν θα υψωθούν./ (...)/Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι/
κηρύχνουν τη λιτότητα./
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα/
ζητάν θυσίες./
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους/
για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν./ (...)

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: πόλεμος και ειρήνη/
είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά./
Ομως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους/
μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα./
Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους/
καθώς ο γιος από τη μάνα./
Εχει τα δικά της/
απαίσια χαρακτηριστικά./

Ο πόλεμός τους σκοτώνει/
ό,τι άφησε όρθιο/ η ειρήνη τους».


(Μπέρτολντ Μπρεχτ «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου»).