ΕΔΩΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ

Παρά την τρομοκρατία των αφεντικών, παρά τον φόβο των απολύσεων, της ανεργίας , του χασίματος του μεροκάματου, οι εκατοντάδες χιλιάδων των απεργών- που σύμφωνα με στοιχεία προσέγγισαν το ένα εκατομμύριο-

έδωσαν ένα σαφή μήνυμα με πολλούς αποδέχτες. Οι δεκάδες χιλιάδες των απεργών διαδηλωτών (4000 και πάνω απεργοί διαδηλωτές στα Γιάννενα και περίπου 60000 σε Αθήνα και Θεσσαλονική), έδωσαν σαφέστατο μήνυμα πως δεν πάει άλλο. Πως δεν μπορούν να πληρώνουν οι ίδιοι τα μεγάλα φαγοπότια, οι ίδιοι και τις χασούρες. Πως την κρίση στην αναρχία στην παραγωγή και στην κατανάλωση, δεν μπορεί να την πληρώσουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο και όχι αυτοί οι ελάχιστοι που τον συσσωρεύουν και τον σπαταλάνε.

Έδωσαν μήνυμα στην κυβέρνηση πως τελείωσαν τα ψωμιά της, πως όσο γληγορότερα αποχωρήσει, τόσο το καλύτερο για αυτήν, για την χώρα και για τους πολίτες της. Πως το χαρτί της τρομοκρατίας, του αυταρχισμού , της προβοκάτσιας,, του φόβου, της μικροπολιτικής διαχείρισης της ανασφάλειας του πολίτη δεν είναι αρκετό να την κρατήσει στην εξουσία για μακρόν. Δείχνει ανίκανη και άβουλη να πολεμήσει την φτώχια και την ανεργία. Μια κουρασμένη κυβέρνηση που αδυνατεί να ικανοποιήσει τα αφεντικά της , πόσο μάλλον να στρατεύσει πίσω της τις λαϊκές μάζες.

Έδωσαν μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ πως δεν το παίρνει να ξαναπαίξει το χαρτί του σοσιαλφιλελευθερισμού, όπως επί Σημίτη, είτε ως υπουργού οικονομίας, είτε ως πρωθυπουργού. Πως εάν επιθυμεί να ξαναηγεμονεύσει στα λαϊκά στρώματα πρέπει να τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα. Πως εάν θέλει να κερδίσει τις εκλογές, πρέπει να προτείνει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα ικανοποιεί. έστω και στο ελάχιστο, τις λαϊκές και εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. Ανάγκες και δικαιώματα στην δουλειά και στην σχόλη. Ανάγκες και δικαιώματα στην παιδεία , στην υγεία , στον πολιτισμό. Πως η ασφάλεια του πολίτη κρίνεται κυρίως στην ασφάλεια στην εργασία στο παρόν και μέλλον των νέων παιδιών και όχι στην διαχείριση της εγκληματικότητας , που έχει κοινωνικά αίτια.

Έδωσαν μήνυμα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ πως δεν μπορούν για πολύ καιρό ακόμη να σιωπούν, μπροστά στα φαινόμενα εργοδοτικής τρομοκρατίας, όπως έγινε στην υπόθεση της Κ. Κούνεβα. Πως δεν μπορεί να συνεχίζουν να το παίζουν ισότιμοι κοινωνικοί εταίροι σε μια σχέση που άλλοι αποφασίζουν για εμάς , χωρίς εμάς. Σε μια σχέση που η ισχύς και η κυριαρχία παίζουν το καθοριστικό ρόλο. Όπου οποίος έχει μαχαίρι τρώει και υπόλοιποι τρώνε τα τρίματα που πέφτουν από το τραπέζι. Πως ο κόσμος θέλει πλέον να αγωνιστεί και δεν μπορούν να πουλάνε το παραμύθι πως ο κόσμος δεν θέλει. Πως μάλλον έχασαν την ευκαιρία να παίξουν ένα προωθητικό ρόλο στην αναγέννηση του εργατικού κινήματος.

Έδωσαν μήνυμα και στην αριστερά: Μήνυμα στο ΣΥΡΙΖΑ πως δεν μπορεί για καιρό να κρατάει στις μασχάλες του δυο πεπόνια. Πως δεν μπορεί για καιρό να είναι αφέντης δυο βασιλιάδων. Πως δεν μπορεί να συνεχίζει να στηρίζει την σημερινή ηγεσία της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ που λειτουργεί με βάση την παραγωγικότητα της χώρας και όχι των εργαζόμενων. Πως η εναλλακτική αριστερή αντιπρόταση εξουσίας περνάει μέσα απο μια στρατηγική πρόταση που βλέπει πέρα από τον καπιταλισμό και δεν θα διαχειρίζεται το σύστημα.

Μήνυμα στο ΚΚΕ, πως οι αγώνες του κόμματος και του ΠΑΜΕ δεν μπορούν να μένουν περιχαρακωμένοι και απέναντι σε αλλά ρεύματα κοινωνικής αμφισβήτησης και αριστερής αναζήτησης. Πως πρέπει η εργατική αντεπίθεση να περάσει μέσα από την αναγέννηση του εργατικού κινήματος. Μέσα από ένα οριζόντιο συντονισμό σωματείων, συσπειρώσεων, παρατάξεων. Μέσα από ένα εργατικό κίνημα που το πρώτο και το τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων. Πως η αριστερά που χρειάζεται η εποχή μας πρέπει να είναι βαθύτατα δημοκρατική , εργατική, ανατρεπτική. Μια αριστερά που δεν θα μηδενίζει το παρελθόν, αλλά και δεν θα δικαιολογεί τα λάθη και τα εγκλήματα που έγιναν στο όνομα της αριστεράς και του κομμουνισμού.

Μήνυμα τέλος και στην «άλλη», αντικαπιταλιστική αριστερά, όπως είναι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ( ΑΝΤικαπιταλιστική, Αριστερή, ΣΥνεργασία για την Ανατροπή). Μήνυμα πως είναι η ευκαιρία της να παίξει ένα πρωτοπόρο ρόλο στην οργάνωση ενός εργατικού κινήματος που θα απαντάει στις σημερινές ανάγκες και δυνατότητες, δίχως να γίνεται η ουρά αστικών , μικροαστικών και γραφειοκρατικών δυνάμεων και ηγεσιών.

Αρκεί βέβαια να συναντηθεί με την εργατική τάξη. Να συναντηθεί με τους εργαζόμενους που βλέπουν πως το μόνο που τους μένει είναι ο δρόμος του αγώνα αλλά και αυτούς τους εργαζόμενους που ακόμη αδυνατούν να πούνε ένα basta στο αφεντικό τους και συνεχίζουν να σκύβουν το κεφάλι.

Να κατανοήσει πως δεν φτάνει να προπαγανδίζει αφαιρεμένα και γενικόλογα σχήματα απελευθέρωσης , αλλά να προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις που θα αναδεικνύουν τις σημερινές εργατικές και λαϊκές ανάγκες. Σε σχέση και με τις πραγματικές δυνατότητες της εποχής μας που παρά την κρίση είναι τεράστιες(το 55% του ΑΕΠ το κατέχει το 5% του πληθυσμού).

Δηλαδή προτάσεις που θα αντανακλάνε το στρατηγικό πρόταγμα μιας άλλης μετακαπιταλιστικής κοινωνίας στην κατεύθυνση της κομουνιστικής απελευθέρωση σε σχέση με ένα πρόγραμμα άμεσων μεταβατικών αιτημάτων που θα γίνονται εργαλείο εργατικής συσπείρωσης και αγώνα. Μιας μαχόμενης, αγωνιστικής αριστερής ενότητας «από τα κάτω», που θα αγκαλιάζει όλη την αριστερά και όλη την εργατική τάξη, την νεολαία , τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους αγρότες.

Ένα πρόγραμμα που θα αγωνίζεται για την πλήρη απαγόρευση των απολύσεων. Για την εθνικοποίηση όσων επιχειρήσεων κλείνουν, επιχειρήσεις που θα λειτουργούνε με εργατικό έλεγχο. Για την μείωση των ωρών εργασίας σε 35 ώρες με στόχο να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Αλλά και για την αύξηση των μισθών με στόχο τα 1400 € βασικό μισθό για να μπορούμε να ζούμε από μια δουλειά. Για την αύξηση των συντάξεων και των επιδομάτων ανεργίας. Επιδόματα ανεργίας που θα πρέπει να δίνονται για όσο χρόνο διαρκεί η ανεργία. Ουσιαστική αναβάθμιση του ΟΑΕΔ, με παράλληλη απαγόρευση των δουλεμπορικών γραφείων εργασίας, με στόχο την ολόπλευρη αντιμέτωπη της ανεργίας και την στήριξη των ανέργων.

Να αγωνίζεται για την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και την μείωση της φορολογίας στην εργασία. Για την μείωση των ανόητων στρατιωτικών εξοπλισμών που μας επιβάλουν οι πολυεθνικές, απελευθερώνοντας κονδύλια για τον τομέα της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού , της οικολογικής προστασίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

http://argiros.net/?p=758