Η «ΟΑΣΗ», Η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών και το κίνημα των μαχόμενων πολιτών

Και να που πήραν μια πιο ολοκληρωμένη θέση, οι δύο ενοποιημένες παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο ζήτημα της «ΟΑΣΗΣ». Μια θέση όμως που δυστυχώς δεν ξεκαθαρίζει το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης ή μη της «ΟΑΣΗΣ»

Μπορεί ο Φ. Φίλιος, απελευθερωμένος από την προοπτική του να ξαναγίνει Δήμαρχος, ξαναπροσεγγίζει αριστερές ριζοσπαστικές αντιλήψεις. Προτείνοντας να γίνει εστιατόριο όπου θα εργάζονται οι υπάλληλοι της ΔΕΤΑΙ. Μόνο που τόσο η παράταξη του Μελανίδη, όσο και μέλη της παράταξης του Φ. Φίλιου όσο και ανανεωτές και πρώην προεδρικοί στον ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, ονειρεύονται μικρούς ή μεγάλους μπακάληδες και μαγαζάτορες για το σημερινό «πτώμα» της ΟΑΣΗΣ.

Πως όμως το σεμνό, μοντέρνο και λαϊκό κτήριο της Όασης μπορεί να τα βρει με την «life style » μεταμοντερνία της εποχής μας; Κατά μια έννοια δεν μπορεί και για αυτό δεν καμιά, μα καμιά ιδιωτικοποίηση δεν πέτυχε. Η βιοπολιτική ταυτότητα του τόπου και του κτηρίου δεν χωράει στα φώτα και στην λάμψη των νυχτερινών μας ονειρώξεων, συγνώμη εμφανίσεων, ήθελα να πω.

Η ενέργεια του συγκεκριμένου τόπου και κτηρίου αναδεικνύεται μόνο στο βαθμό που δυναμώνει η αίσθηση του ανήκουμε σε μια κοινότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει εντός του πεδίου της ηγεμονίας, της κυριαρχίας και της λησμονιάς του εμπορεύματος.

Ιδιαίτερα δε, σε μια εποχή που κάθε ιδιωτικοποίηση πάει κατά διαόλου. Μόνο 20000 € είναι για το Δήμο τα έσοδα του Πάρκινκ της κεντρικής πλατείας σε 2 χρόνια. Δίχως δε να έχει αντιμετωπίσει το κυκλοφοριακό. Αχ πόσο δίκαιο είχαν τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών για τον αγώνα που έδωσαν. Επιτροπή Αγώνα Πολιτών που ίσως κάποιοι θα ήθελαν να ξεχάσουν ή και να μηδενίσουν το ρόλο της. Η επιτροπή αγώνα Πολιτών ως το πρώτο πεδίο μιας μαχόμενης άρνησης που παρήγαγε τους όρους και τα πεδία μιας μαχόμενης κοινότητας πολιτών.

Μια μαχόμενη κοινότητα πολιτών που στοχάζεται την καθολικότητα δίχως να μηδενίζει τις διαφορετικές προσεγγίσεις, δίχως να τσουβαλιάζει τα πράγματα. Κατανοεί τις πολλαπλές συχνότητες , χρόνους, γλώσσες επικοινωνίες, βιοπολιτικά και υπαρξιακά πεδία.

Αναδεικνύει την αρνητική πλευρά των πραγμάτων , την καταστροφική και δημιουργική δύναμη αυτών που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Με στόχο το ρίζωμα ενός δικτύου αρνήσεων, που συναντώντας την ίδια άρνηση τους , θα οικοδομεί μια νέα ποιοτικά και ποσοτικά κατάφαση.

Ο δρόμος που άνοιξε με αντιφάσεις η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών, ανεξάρτητα από τις «ήττες» στο «ΞΕΝΙΑ», ΠΛΑΤΕΙΑ, είναι νομίζω βέβαιο πως θα συναντηθεί στο κίνημα με αντίστοιχες ή και πιο ολοκληρωμένες προσπάθειες.

Αλήθεια τι σημαίνουν όλα αυτά τα «Κινέζικα» στην υπόθεση της ΟΑΣΗΣ; Μα η υπεράσπιση με όλα τα μέσα της μη- εμπορευματοποίησης της ΟΑΣΗΣ, σε δικτύωση με αντίστοιχες απόπειρες αλλού. Συνεπάγεται μια αντίληψη άμεσης «απελευθέρωσης» του χώρου στην προοπτική της αυτοδιαχείρισης του χώρου.. Με στόχο να δυναμώνει η τάση χειραφέτησης και η προοπτική μιας «κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών». Μα θα μου πείτε η ΟΑΣΗ έχει καταστραφεί από τα πλήγματα του εμπορεύματος. Και θα έχετε δίκαιο. Μόνο που επειδή είναι καλοκαίρι ο χώρος έχει την δυναμική να λειτουργήσει πολύμορφα. Ας το τολμήσουμε.

Είναι δυνατό και αναγκαίο μια νέα μαχόμενη ενότητα να οικοδομηθεί ένα πεδίο συνάντησης διαφορετικών δυνάμεων. Δυνάμεων που δεν θέλουν να διαχειριστούν την μεταμοντέρνα δικτατορία του κεφαλαίου αλλά να την ανατρέψουν σε κάθε πεδίο , τόπο και χρόνο. Συσπειρώσεις , μέτωπα, που θα πολιτικοποιούν το κοινωνικό και θα ριζοσπαστικοποιούν το πολιτικό.

Η μάχη των ελεύθερων , δημόσιων τόπων και χώρων, η μάχη του ελεύθερου χρόνου σε ένα άλλο επίπεδο, είναι μια μάχη από το μέλλον του κινήματος της απελευθερωτικής προοπτικής. Μια μάχη και δεν πρόκειται να την χαρίσουμε σε κανένα που άθελα ή μη υπερασπίζεται τον εμπορευματικό διαχωρισμό, ενισχύοντας τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ