ΤΟ «ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ» ΕΚΚΟΛΑΦΤΗΚΕ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Το πράγμα έχει “βρωμίσει” και όπως και στο ψάρι έχει βρωμίσει από το κεφάλι. Για 4τη φορά μέσα στο 2009 βάνδαλοι κατάστρεψαν το Εβραϊκό νεκροταφείο. με τις αρχές να αδυνατούν(;;) να συλλάβουν τους δράστες. Σε μια κοινωνία αφασίας που δεν σέβεται και τιμά την ιστορία της και αρνείται συλλογικά να καθορίσει το μέλλον της.

Που δεν συγκινείται από τον εκβαρβαρισμό των κοινωνικών σχέσεων. Που δεν εξεγείρεται από την αθλιότητα στις εργασιακές σχέσεις. Εργασιακές σχέσεις που τείνουν να αποκτήσουν δουλοκτητικά χαρακτηριστικά. Με τον εργαζόμενο που σηκώνει κεφάλι να δέχεται τις «περιποιήσεις» της εργοδοσίας , όπως η εργαζόμενη καθαρίστρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ή όπως συνέβη με την Κούνεβα.

Με τον περισσότερο κόσμο να είναι «σπίτι» του, ανενεργός , αποστασιοποιημένος από τα δημόσια πράγματα. Δεν φταίει μόνο η απουσία ενός ανατρεπτικού λόγου , οι ήττες των αγώνων της προηγούμενης περιόδου και ο εκφυλισμός του εργατικού κινήματος, όπως αυτός αντανακλάτε και από τα εκφυλιστικά φαινόμενα στο σωματείο εργαζόμενων των ΟΤΑ νομού Ιωαννίνων;

Σημαντικότατο ρόλο παίζουν οι τρελοί ρυθμοί ζωής, οι ανάγκες της καθημερινότητες οι πολλαπλές υποχρεώσεις που απομονώνουν τους εργαζόμενους από κάθε συλλογική διαδικασία. Ενώ η κυριαρχία ενός κυνικού σχετικισμού διαμορφώνει όρους , που δικαιώνει τον φιλόσοφο που λέει πως ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος και χρειάζεται ένα ισχυρό κράτος ως διαιτητής.

Με την κυβέρνηση να παίζει ανοικτά και απροκάλυπτα το παιχνίδι του ρατσισμού, της ξενοφοβίας , του φασισμού , της ενίσχυσης των συντηρητικών αντανακλαστικών, για να ξεφύγει από τον πάτο της δημοτικότητας της. Με αυτό και μόνο τον τρόπο μπορεί να εξηγηθούν τα γιουρούσια στους μετανάστες, όπως είναι και η τελευταία επίθεση στον καταυλισμό των μεταναστών στην Πάτρα. Ή οι νόμοι για το dna και οι επαναφορά των καμερών που θα ελέγχουν τα πάντα, η ομηρία των συλληφθέντων του «ΔΕΚΕΜΒΡΗ» , όπως του θ. Ηλιόπουλου , αλλά και ο έλεγχος των «μπλοκ» και η απόπειρα να κλείσει το http://athens.indymedia.org Απαντώντας με αυτό τον τρόπο στα ερωτήματα που έβαλε η εξέγερση του «ΔΕΚΕΜΒΡΗ»

Την μετέπειτα ενός μαχητικού αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου ο υπουργός δημοσίας τάξης συναντήθηκε με τις φασιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις της «επιτροπής κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα» στην Αθήνα. Μια συμβολική κίνηση που δείχνει την στήριξη της κυβέρνησης στα ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία

Με τις εφημερίδες να δημοσιεύουν φωτογραφίες «κουκουλοφόρων» και κρανοφόρων ακροδεξιών και φασιστών να κατασκευάζουν και να επιχειρούν να πετάξουν βόμβες μολότοφ, πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ. Αλήθεια γιατί δεν εφαρμόσθηκε ο νόμος περί κουκουλοφόρων για τα «παλικαριά» που δρούσαν δίπλα από τα ΜΑΤ, ενάντια στους μετανάστες και τους αντιρατσιστές;

Με την οικονομική, κοινωνική και συστημική κρίση να δυναμώνει τα παρακμιακά χαρακτηριστικά που προσλαμβάνει η αστική μας δημοκρατία. Τι να πρωτοαναφέρουμε˙ τις εκλεκτικές συγγένειες των συνδικάτων του εγκλήματος και ειδικότερα της συμμορίας που πιάστηκε πρόσφατα, με το κράτος, την κυβέρνηση και τον επιχειρηματικό κόσμο;

Ή στην Ιταλία με την Μπερλουσκονική σαπίλα που με γλαφυρό τρόπο αντανακλά το οριστικό τέλος της αστικής δημοκρατίας. Ο μεταμοντέρνος φασίστας ηγεμόνας Μπερλουσκόνι αντι να κρύβει, επιδεικνύει τις επαφές του με τον κόσμο της μαφίας, αλλά και τα οργιώδη πάρτι του με πόρνες και τις επαφές με τις ανήλικες.

Και αυτό δυστυχώς όχι μόνο δεν προκαλεί τον αποτροπιασμό της Ιταλικής κοινής γνώμης- παραδοσιακά καθολικής- αλλά προκαλεί τον κρυφό θαυμασμό για τον «αρσενικό» που έχουν για πολιτικό αφέντη τους. Την ίδια στιγμή που η ακροδεξιά σαπίλα που κυβερνά την Ιταλία νομιμοποιεί τις «άοπλες»;; περιπολίες πολιτών που θα συνδράμουν στο έργο της αστυνομίας. Θεσπίζοντας δρακόντειους αντιμεταναστευτικούς νόμους. Οικοδομώντας με αυτό τον τρόπο την συμμαχία αστών – μικροαστών ενάντια στην εργατική τάξη , τους μετανάστες και την ανήσυχη νεολαία.

Αυτό κατά κάποιον τρόπο επιχειρεί και η κυβέρνηση του Καραμανλή, επιχειρώντας να ενσωματωθεί ο ακροδεξιός και φοβικός λόγος , κατά βάση των μικροαστικών στρωμάτων, για να περιθωριοποιηθεί το ΛΑΟΣ. Σκέφτεστε την περίπτωση να «μονιμοποιηθούν» και να κρατικοποιηθούν οι περιπολίες των «κουκουλοφόρων» πολιτών, τύπου Α. Παντελεήμονα που θα συνδράμουν στην εξασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών;

Βλέποντας αυτή την εξέλιξη το ΛΑΟΣ κάνει ακόμη ένα κλικ πιο δεξιά , επιχειρώντας να μετατραπεί σε κίνημα στην γραμμή του «πατριωτικού παρεμβατισμού». Ένα κίνημα , μια πολιτική πρόταση που για να αντιμετωπίσει την ανεργία θα φτιάξει στρατιωτικοποιημένα σώματα εργασίας, τύπου «μόμας». Ένας στρατιωτικοποιημένος και αυταρχικός κευσιανισμός με βάση το έθνος και την πατρίδα. Καταστάσεις δηλαδή να σε πιάνει ανατριχίλα, θυμίζοντας καταστάσεις της δεκαετίας του 1930

Και που είναι ο αντίλογος ; Ποιος μπορεί να είναι ένας αντίλογος που θα συγκινήσει, όχι μόνο τα στρώματα των μεσαίων στρωμάτων με μια κοσμοπολίτικη αντίληψη, αλλά αυτό τον κόσμο που φοβάται για το εργασιακό, κοινωνικό του αύριο;

Μια δημοκρατική αντιφασιστική λογική είναι ως ένα σημείο μια λογική αντιπρόταση. Μόνο που αυτό οικοδομεί αστικοδημοκρατικές αυταπάτες, σε μια εποχή βαθύτατου εκφυλισμού της αστικής δημοκρατίας. Μιας εποχής που είναι εξίσου ολοφάνερη μα σοσιαλδημοκρατική ρύθμιση, ιδιαίτερα στους αδύνατους κρίκους του συστήματος , όπως π.χ η Ελλάδα. Για αυτό άλλωστε ακόμη και το ΠΑΣΟΚ αναπαράγει ένα “light”(;;) ρατσιστικό λόγο, μιλώντας για «μηδενική ανοχή» στην λαθρομετανάστευση, λες και υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Ένας λόγος που επηρεάζει έως και συνδικαλιστικά του στελέχη που αρνούνται να στηρίξουν αντιρατσιστικά συλλαλητήρια.

Όσο για την αριστερά˙ αυτή ψάχνει ακόμη τα αιτία της εκλογικής της αποτυχίας, μπαίνοντας σε μια βαθιά εσωστρέφεια, την στιγμή που θα έρεπε να είναι κάθε μέρα στο δρόμο, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα τω εργαζόμενων και των μεταναστών.

Θεωρούμε πως φασιστικός κίνδυνος τύπου 1930 δεν υφίσταται, υφίσταται όμως ένας ακόμη χειρότερος κίνδυνος. Υφίσταται ο κίνδυνος της φασιστικοποίησης των ίδιων των δομών του συστήματος Μια αντιδραστικοποίηση του ίδιου του ολοκληρωτικού καπιταλισμού για να μπλοκάρει τις δυνατότητες που γεννιούνται από την υπερανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Μια τέτοια επιπέδου διαμάχη διαφαίνεται στο επίπεδο της απελευθέρωσης και της διακίνησης δωρεάν αρχείων , προγραμμάτων, παντέντων από το ιντερνετ και όχι μόνο. Κάτι που δεν αφορά μόνο τις ταινίες και τα τραγουδια, αλλά και τις πατέντες για τα φάρμακα που μένοντας στις πολυεθνικές στοιχίζουν πανάκριβα, ενώ π.χ για το aids χώρες τις Αφρικής έχουν κατασκευάσει τα ίδια φάρμακα φτηνότερα. Ή όπως συμβαίνει με την βιοτεχνολογία σε σχέση με την παραγωγή που έχει αναπτύξει η Κούβα.

Η αριστερά πρέπει να πάψει να γκρινιάζει και να δείξει τόλμη στις πρωτοβουλίες που θα πάρει. Με στόχο να ενώσει τα διασπασμένα κομμάτια της εργατικής τάξης. Οικοδομώντας ένα μάχιμο εργατικό μέτωπο που θα προτείνει και θα αγωνίζονται για άμεσες λύσεις. Μόνο έτσι θα συσπειρώσει ένα αγωνιστικό κόσμο , δίνοντας ελπίδες στο κόσμο της ζωντανής εργασίας.

Ελπίδες που δεν θα μένουν σε μια ουτοπική φιλολαϊκή διαχείριση αυτού του συστήματος, αλλά στην οικοδόμηση προϋποθέσεων μιας επαναστατικής ανατροπής και της απελευθέρωσης των σύγχρονων δυνατοτήτων για μια παγκόσμια κοινωνία ισοελευθερίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ