Στις 4 Οκτώβρη – ΑΝΤΑΡΣΥΑ ελπίδας

Τηλεοπτικό σποτ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Monday, 28 September 2009 12:02

Ραδιοφωνικό σποτ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Saturday, 26 September 2009 21:45

Ακούστε το μήνυμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κατεβάστε το ραδιοφωνικό σποτ της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ εδω: 256kpbs 128kbps

Η κρίση στην Ελλάδα δεν έχει δείξει πλήρως τα δόντια της, Είναι κοινή διαπίστωση πως στην Ελλάδα θα βαθύνει η κρίση πολύπλευρα το επόμενο διάστημα. Μπροστά μας έχουμε εν εξελίξει όλο και ποιο δραματικά φαινόμενα. Κλείσιμο μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων. Προεκλογικά είχαμε το κλείσιμο του Αγουδήμου, της Ασπίς και των άλλων ασφαλιστικών εταιριών, είχαμε τα προβλήματα στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. με τους Γερμανούς επενδυτές. Με αποτέλεσμα εν μέσω προεκλογικής περιόδου να έχουμε 3000, νέες απολύσεις.

Στα Γιάννενα όλο και πιο συχνά βλέπουμε κλείσιμο μικρών καταστημάτων με τα μεγάλα πολυκαταστήματα να ανοίγουν παντού, συγκέντρωση του κεφαλαίου λέγεται αυτό. Προσφέροντας κάποιες θέσεις εργασίας που χάνονται όμως από τα μικρά καταστήματα. Όσοι δε εργάζονται εξοντώνονται στην δουλειά, τα 12ωρα πάνε σύννεφο στην Εγνατία και όχι μόνο, με αποτέλεσμα τα πολύ συχνά ατυχήματα, θανατηφόρα ή μη.

Κατά συνέπεια το δίπολο για τους εργαζόμενους είναι δοσμένο: Είτε θα εργάζονται για 400 ευρώ στα stage ή θα σκοτώνονται στα εργοτάξια της Εγνατίας ή θα ζούνε μέσα στα εργοστάσια εάν είναι μετανάστες. Είτε θα είναι άνεργοι και θα ζούνε μέσα στην μιζέρια , την φτώχια , άντε και στην θαλπωρή ενός οικογενειακού κράτους πρόνοιας.

Σε όλη την Ευρώπη έχουμε το χειρότερο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους πλούσιους που κερδοσκόπησαν και κερδοσκοπούν ασύστολα πάνω στο πλούτο που δημιουργείτε και στους φτωχούς που με το ζόρι τα βγάζουν πέρα.

Μελέτες μιλάνε για πάνω από δυο εκατομμύρια κάτω από το όριο φτωχιάς και για πολλές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που ζουν στα όρια της επιβίωσης, από την εκκλησία, τους δήμους και τις μ.κ.ο. Στα Γιάννενα αυτοί που ζουν από τα συσσίτια της Εκκλησίας και του Δήμου προσεγγίζουν τους χίλιους.

Μελέτες μιλάνε για μια νέα γενιά που δεν της δίνεται κανένα περιθώριο να ζήσει καλύτερα από τους γονείς τους, παρόλο που είναι πιο μορφωμένη από ποτέ. Και είναι αυτή η νέα γενιά που έδωσε το τόνο της τον Δεκέμβρη , δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την απογοήτευση της για μια κοινωνία, για ένα σύστημα, που τους αφαιρεί το μέλλον.

Την Κυριακή όλος αυτός ο κόσμος ψηφίζει και οι διαφορετικές επιλογές της δεν είναι και πολλές. Είναι η ΝΔ που ευθύνεται για όλο αυτό το χάλι με την νεοφιλελεύθερη , νεοσυντηριτική, αντεργατική πολιτική της που παρέδωσε την χώρα στα λαμόγια, που συνέχισε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.

Είναι το ΠΑΣΟΚ, που άρχισε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της ευέλικτης εργασίας, των stage και όλα αυτά στο όνομα του εκσυγχρονισμού. Μια πολιτική ανάπτυξης που περιθωριοποίησε την ζωντανή εργασία, ανοίγοντας τον δρόμο στην διάλυση των μόνιμων και σταθερών εργασιακών σχέσεων.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, μάλλον επανέρχεται στην εξουσία, με ένα φιλελεύθερο πρόγραμμα , συνδυάζοντας το με ένα μίνιμουμ κοινωνικό κράτος, δίνοντας έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη. Δηλαδή σε μια ελεγχόμενη και οικολογικά ευαίσθητη οικονομία της αγοράς.

Μια πολιτική της ελαστικοασφάλειας, που αυξάνει την ευελιξίας στην αγορά εργασίας και τις ιδιωτικοποιήσεις στην υγειά, τον χώρο , το χρόνο και την παιδεία. Δημιουργώντας δομές ασφάλειας για αυτούς που δεν θα αντέξουν το έντονο ανταγωνιστικό πλαίσιο.

Είναι το ΛΑΟΣ που είναι εργαλείο των καθεστωτικών συμφερόντων για νεοσυντηρητικές απαντήσεις , όταν και αν τα πράγματα δυσκολέψουν στο κοινωνικό ζήτημα. Ενισχύοντας και δυναμώνοντας τις μικροαστικές φοβίες των στρωμάτων που πλήγονται από την πολιτική του κεφαλαίου.

Είναι οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ που δυστυχώς κάνουν τα πάντα για να μετατραπούν σε μπαλαντέρ και οικολογικό άλλοθι κεντροδεξιών και κεντροαριστερών λύσεων. Διαχωρίζοντας το κοινωνικό ζήτημα με το οικολογικό ζήτημα, βλέποντας τα όρια των πραγμάτων τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Είναι τέλος η αριστερά. Μια από τις πιο δυνατές και μαχόμενες αριστερές στην Ευρώπη. Με ολοφάνερη όμως την αδυναμία της, στο σύνολο της, να δώσει προοπτική νίκης στους αγώνες.

Ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ από την μια σωστά στηρίζει το Δεκέμβρη, σε βαθμό που αποθεώνει το αυθόρμητο κίνημα των νέων. Από την άλλη όμως τμήμα του συνεχίζει να σκέφτεται να γίνει δωρεά σε κυβερνητικές κεντροαριστερές λύσεις. Με το συνδικαλιστικό του τομέα να στηρίζει το υπάρχον γραφειοκρατικό και εκφυλισμένο εργατικό κίνημα, να στηρίζει την ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Το ΚΚΕ από την άλλη έχει κάνει μια παλινδρόμηση 60 ετών σε ένα νεοσταλινισμό που βλέπει τον εχθρό της στα αριστερά της, ανοικτή προς στα δεξιά τα εθνικιστικά. Υπερασπίζοντας μια λαϊκή οικονομία, εντός του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και όχι πέρα από αυτόν. Με το ΠΑΜΕ να είναι ένα αγωνιστικό μεν, αλλά εκφυλιστικό , κομματοκεντρικό και γραφειοκρατικό αντίστοιχο του υπάρχοντος εργατικού κινήματος. Μια πολιτική που δεν εμπιστεύεται την εξουσία και την δύναμη των εργαζόμενων.

Υπάρχει τέλος και ο γαλαξίας των οργανώσεων της «άλλης», Ριζοσπαστικής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Οργανώσεις που συχνά παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε πλείστα κινημάτων.

Αδυνατούν όμως να ορθώσουν ένα συνολικό αντικαπιταλιστικό λόγο σε μια κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με το σύστημα του κεφαλαίου και τον ιμπεριαλισμό. Αδυνατούν να βάλουν ακόμη σε μια άλλη βάση, μια νέα επαναστατική κομμουνιστική προοπτική. Στην βάση των σύγχρονων δυνατοτήτων για την πλήρη απελευθέρωση του ανθρώπου, που μπορεί να ζήσει αρμονικά με το ανόργανο σώμα του, την φύση.

Η πιο συνολική έκφραση του γαλαξία των οργανώσεων που εκφράζει την τάση της ανασύνθεσης της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια απόπειρα μόλις 6 μηνών που όμως έχει δείξει τις δυνατότητες- παρόλες τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες της- να αποτελέσει αυτό το κόμβο της επαναστατικής και Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που χρειάζεται ο τόπος.

Με στόχο ένα νέο ταξικό εργατικό κίνημα, με συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων. Με ένα αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο/ κίνημα και κόμμα. Στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας των ελευθέρων συνεταιρισμένων εργαζομένων και παραγωγών.

Παλεύοντας σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια ενότητα όλης της αριστεράς στους αγώνες. Για ένα πρόγραμμα άμεσης ικανοποίησης των εργατικών αναγκών. Για ένα πρόγραμμα υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών δικαιωμάτων. Παλεύοντας για απαγόρευση των απολύσεων. Για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που μένουν απλήρωτοι. Για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί , αντεργατικοί νόμοι. Για μετατραπούν οι συμβάσεις των stage και της ευέλικτης εργασίας σε μόνιμες σχέσεις εργασίας. Για άμεση εφαρμογή του 5μερου- 7ωρου- 35ωρου. Για 1400€ βασικό μισθό για όλο τον εργαζόμενο λαό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σίγουρα δεν αποτελεί την απάντηση σε κάθε πρόβλημα. Αποτελεί όμως την έκφραση μιας αναγκαίας και δυνατής αριστερής , επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής ανασύνθεσης- επαναθεμελίωσης. Αποτελεί πράγματι κάτι νέο και κατά συνέπεια ατελές που θα πρέπει να στηριχθεί πολύμορφα, εκλογικά , αγωνιστικά και συμμετοχικά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ