Ο «κομμουνισμός» του gamato.gr

Οι πολυεθνικές λογισμικού, μουσικής, ταινιών, τα σ/μ της διασκέδασης και της εμπορευματοποίησης των επιθυμιών βρήκαν τρόπο να βγουν από την κρίση τους: Έβαλαν στόχο τις ιστοσελίδες διαμοιρασμού ψηφιακών αρχείων, λογισμικού, ταινιών.. κτλ

Η ιστορία της ιστοσελίδας gamato.info, με την σύλληψη των διαχειριστών της ιστοσελίδας είναι γενικά γνωστή. Έξαλλου είναι ένα ζήτημα που αφορά περίπου ένα εκατομμύριο μέλη και χρήστες που διαμοίραζαν μεταξύ τους ψηφιακά αρχεία. Μια πραγματική κίνηση που αναιρούσε μια κατάσταση πραγμάτων, ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κίνημα που δεν αναγνώριζε τον εαυτό του ως τέτοιο, προσδίδοντας μια διαφορετική ποιότητα στην σχέση ατόμου- δικτύου-συλλογικότητας.
Η κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος πέρα για πέρα άδικη. Οι διαχειριστές δεν διακινούσαν οι ίδιοι κανενός είδους ψηφιακού υλικού. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα, όπως και εκατοντάδες αντίστοιχες ιστοσελίδες ανά τον κόσμο, δεν μοιράζει η ίδια, ούτε πουλά αρχεία, προγράμματα, μουσική και ταινίες. Είναι ο κόμβος ενός δικτύου διαμοιράσματος των αρχείων μεταξύ των μελών /χρηστών, με την βοήθεια των αρχείων torrent, που είναι ένα αρχείο/ κλειδί για να μπει κανείς στους υπολογιστές των άλλων χρηστών και να αντιγράψει κάποια αρχεία. Πρόκειται για μια ψηφιακή πολιτική οικονομία του χαρίσματος και όχι της συσσώρευσης. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για την λεγόμενη πειρατεία, αν και δεν ξέρω ποιος κάνει πειρατεία; Ο συμπαθής μετανάστης που πουλά αντιγραμμένα cd ή οι πολυεθνικές μουσικής που κερδοσκοπούν ασύστολα και σε βάρος των ίδιων των δημιουργών;
Από αυτή την οπτική παρανομούντες δεν είναι οι 6 διαχειριστές στο βαθμό που οι ίδιοι δεν είναι και χρήστες, αλλά οι περίπου ένα εκατομμύριο μέλη/ χρήστες της ιστοσελίδας. Εξάλλου δεν νομίζω να είναι και πολύ λογικό να διώκονται οι άνθρωποι που φέρνουν σε επαφή άλλους ανθρώπους που θέλουν να ανταλλάξουν μεταξύ τους διάφορα πράγματα ή να αντιγράψουν cd.
Όπως εξίσου δεν είναι καθόλου λογικό να διώκονται αυτοί που συμμετέχουν σε ένα δίκτυο ανταλλαγής, μοιράσματος και δωρεάς. Από πότε το μοίρασμα και το δώρο είναι παράνομο; Από πότε απαγορεύετε να φτιάχνουν μεταξύ τους οι άνθρωποι δίκτυα ανταλλαγής και μοιράσματος προϊόντων; Από πότε η οικονομία του χαρίσματος, αυτός ο κομμουνισμός της μοιρασιάς είναι παράνομος;
Μήπως εν τέλει πρόκειται για μια ιδιαίτερα σοβαρή πολιτική δίωξη; Για μια απόπειρα ποινικοποίησης της σύγχρονης κομμουνιστικής τάσης, για την ποινικοποίηση του κόσμου των «κοινών αγαθών» που δημιουργεί ο κόσμος του ιντέρνετ και της νέας τεχνολογίας;
Με βάση ένα νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων που ουσιαστικά υπερασπίζει τα συμφέροντα των πολυεθνικών και όχι τα συμφέροντα των δημιουργών/ καλλιτεχνών. Δηλαδή ένας βαθιά αναχρονιστικός νόμος που δεν αντιστοιχεί με τις εξελίξεις στην νέα τεχνολογία και με τις σύγχρονες ανάγκες και τάσεις που υπερβαίνουν την λογική της συσσώρευσης που αποδείχθηκε παραγωγικά ατελέσφορη και βαθιά αντιοικονομική. ‘Όπως εξάλλου αποδείχτηκε και από την κρίση, που δεν είναι τίποτε από κρίση κεφαλαιακής συσσώρευσης.
Οικονομία του χαρίσματος και του μοιράσματος που επαναφέρει στην επιφάνεια μια εναλλακτική «οικονομική» σχέση που είχε θαφτεί κάτω από την σκόνη του χρόνου, τη συσσωρευμένη νεκρή εργασία και τα αλλοτριωμένα σώματα των ταξικών κοινωνιών. Μια σχέση που έγινε ερευνητικό πεδίο για τους ανθρωπολόγους. Μιλάμε για τις πρωτόγονες κοινωνίες που ανάλωναν σε γιορτές το περίσσευμα. Κοινωνίες που κοινωνικό στάτους αποκτούσε αυτός που έκανε δώρα και όχι αυτός που συσσώρευε τον πλούτο.
Το gamato μπορεί να έκλεισε, η συγκεκριμένη κομμουνιστική τάση δεν πρόκειται να μπλοκαριστεί τόσο εύκολα. Στην Σουηδία η αντίστοιχη ιστοσελίδα το the Pirate bey όχι μόνο δεν έκλεισε αλλά δημιούργησε ολόκληρο κίνημα και κόμμα που πήρε το 7% στην Ευρωεκλογές. Στην Ισπανία το ανώτερο δικαστήριο επέτρεψε το διαμοιρασμό μέσω του ιντέρνετ. Δηλαδή νομιμοποίησε τα σαιτ τύπου gamato.info και the Pirate bey. Ενώ στο πεδίο της εμπορίας φαρμάκων ο αγώνας των Αφρικάνικων λαών και ιδιαίτερα ο αγώνας της Νοτίου Αφρικής επί Μαντέλα έχει σπάσει τα ακριβά πνευματικά δικαιώματα των φαρμάκων για το AIDS, παράγωντας αντίστοιχα δικά τους πολύ φτηνότερα.
Ήδη πέρα από το συγκεκριμένα σαιτ δημιουργείται μια ολόκληρη εναλλακτική οικονομία της αλληλοβοηθείας, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας. Μια οικονομία των ομότιμων «ελεύθερων» δικτύων όπως π,χ η ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια wikipedia, οι ελεύθερες πατέντες linux, ubunty, firefox, vlc player. Μια κομμουνιστική οικονομία/ κοινωνία που στηρίζεται στην γενική διάνοια/ γνώση, υποσκάπτοντας το καπιταλιστικό κόσμο. Μια κοινότητα που ο καθένας προσφέρει σύμφωνα με δυνατότητες του, λαμβάνοντας σύμφωνα με τις ανάγκες του. Που εκτός των άλλων κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει και μια μορφή απάντησης στην κρίση.
Αυτό κάθε άλλο παρά ακυρώνει την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλιστικού κόσμου. Απεναντίας καμία εξέγερση δεν θα έχει μέλλον αν δεν προτείνει μια νέα κατάστασης πραγμάτων. Εξάλλου δεν πρέπει διόλου να μας διαφεύγει πως η λογική των ανοικτών συστημάτων είναι αυτή που δημιούργησε τις νέες οικονομικές υπερδυνάμεις τύπου google.
Κλείνοντας το σημείωμα θα επιθυμούσα να σχολιάσω την στάση μιας σημαντικής μερίδας καλλιτεχνών που υπερασπίζονται το σύνθημα η πειρατεία σκοτώνει την μουσική: Θαρρώ πως μόνο μέσα στο κομμουνισμό των ανοικτών δικτύων της «γενικής διάνοιας» η καλλιτεχνική δημιουργία θα βρει το χαμένο ή ξεχασμένο ανατρεπτικό/ χειραφετικό στοίχημα της.
Εν τέλει η επιτυχία μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας δεν καθορίζεται από το «προμόσιον» των πολυεθνικών και των ΜΜΕ. Η όποια διαχρονική τους επιτυχία εξαρτάται από την συνάντηση τους με τα πολύμορφα επαναστατικά ρεύματα της εποχής, από την δυνατότητα τους να μετατραπούν σε ποίηση του μέλλοντος.
Κατά συνέπεια η λεγόμενη πειρατεία το μόνο που «σκοτώνει» είναι τα κέρδη των πολυεθνικών. Την μουσική αντίθετα την κοινωνεί σε απίστευτα μεγάλο βαθμό. Την μετατρέπει σε κοινό κτήμα που τραγουδιέται στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων.

Δ. ΑΡΓΥΡΟΣ