ΤΟ 2011 κρίσιμο για το μέλλον της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗΣ.

Αργυρός Δημήτρης, Νάνος Βαγγέλης

Λίγο πριν κλείσει το 2010, η διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας παράλληλα με την μείωση των μισθών για τους υπαλλήλους της , εισηγείται την πώληση όλων των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της. Η κίνηση αυτή αποτελεί το τελευταίο στάδιο απαγκίστρωσης της ΑΤΕ από την παραγωγική διαδικασία, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την πώλησή της ή της συμμετοχής της σε διάφορες ανακατατάξεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Ανάμεσα στις επιχειρήσεις αυτές είναι και η κερδοφόρα γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Ηπείρου. Στην ΔΩΔΩΝΗ εκτός από την ΑΤΕ, συνιδιοκτήτες είναι και οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών(ΕΑΣ) Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων και Πρέβεζας. Η ΕΑΣ Άρτας και Πωγωνίου πούλησαν τις μετοχές τους στην ΑΤΕ για να αποκτήσει η τράπεζα τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας. Η ΑΤΕ από τη δεκαετία του 60 ξεζουμίζει τους κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους της επιχείρησης βάζοντας πολύ λιγότερα λεφτά σε σχέση με αυτά που έχει βγάλει. Ταυτόχρονα οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε και η πλήρη υποταγή του αγροτικού τομέα στην αγορά μείωσε σημαντικά τον αριθμό των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Ρόλο έπαιξε και ο εκφυλισμός των ΕΑΣ με ευθύνη των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά και του ΚΚΕ(όπου τις διαχειρίστηκε).   

 Τη γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ την έχουν χρυσοπληρώσει οι παραγωγοί με αντάλλαγμα τις καλύτερες τιμές σε σχέση με τις υπόλοιπες βιομηχανίες (ΦΑΓΕ, ΔΕΛΤΑ κτλ), διαμορφώνοντας ουσιαστικά το «ταβάνι» πανελλαδικά στις τιμές.

Η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΔΩΔΩΝΗΣ έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεχίστηκε από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Σημίτη και συνεχίζεται σήμερα από την κυβέρνηση Παπανδρέου με τον μπαμπούλα του ΔΝΤ.

Όλα αυτά τα χρόνια η ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ δεν πέρασε γιατί ο αποφασιστικός αγώνας των κτηνοτρόφων τίναζε τα σχέδιά τους στον αέρα. Ένας αγώνας ανεξάρτητος από την ΠΑΣΕΓΕΣ και τη ΓΕΣΑΣΕ, ενωτικός με τη συγκρότηση επιτροπών κτηνοτρόφων σε όλη την Ήπειρο. Ένας αγώνας που δεν απομονώθηκε στα στενά όρια της ΠΑΣΥ, η οποία αυτή την κρίσιμη στιγμή στήνει κομματικοκεντρικό συντονιστικό φορέων με τους κτηνοτρόφους απόντες, λασπολογόντας σε βάρος του  ΝΑΡ λέγοντας ότι έχει την ίδια γραμμή με το  ΠΑΣΟΚ.

Η διατήρηση της ΔΩΔΩΝΗΣ ως κερδοφόρας κρατικοσυνεταιριστικής επιχείρησης τόσο με τις εξαγωγές όσο και με την τοπική στήριξη, αναδεικνύει με αντιφάσεις την δυναμική των παραγωγικών δυνάμεων που φυλακίζονται στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Οι ΕΑΣ παίζουν το παιχνίδι της ΑΤΕ και βάζουν τρικλοποδιές στον αγώνα των κτηνοτρόφων. Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι αλλά και τα λαϊκά-εργατικά στρώματα της Ηπείρου που τους στηρίζουν (συμπαρασύρουν και την Τοπική Αυτοδιοίκηση), κατανοούν πως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους περνά μέσα από τη στήριξη της κρατικοσυνεταιριστικής λειτουργίας της ΔΩΔΩΝΗΣ. Μόνο που αυτή η αυθόρμητη στήριξη πρέπει να μετασχηματιστεί σε συνειδητή πολιτική πράξη σύγκρουσης με τα καρτέλ, τις πολυεθνικές τροφίμων, την ΠΑΣΕΓΕΣ την κυβέρνηση την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.

Ως ΝΑΡ υποστηρίζουμε πως η ΔΩΔΩΝΗ πρέπει να παραμείνει κρατικοσυνεταιριστική επιχείρηση, χωρίς τις ΕΑΣ αλλά με έναν πανηπειρωτικό πρωτοβάθμιο παραγωγικό συνεταιρισμό που θα παίζει καθοριστικό ρόλο.

Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση περνάει μέσα από τον αγώνα ενάντια στα σημερινά αφεντικά της εταιρείας (ΑΤΕ και ΕΑΣ), με το πέρασμα των μετοχών τους σε ένα ενιαίο πρωτοβάθμιο παραγωγικό συνεταιρισμό των χιλιάδων κτηνοτρόφων, δίχως δικαίωμα μεταβίβασης και πώλησης των συνεταιριστικών μερίδων.

Ο συνεταιρισμός να διοικείται από τους ίδιους τους κτηνοτρόφους, με ουσιαστική (διοικητική, οικονομική) κρατική υποστήριξη και ενεργητικό ρόλο των εργαζομένων της επιχείρησης.

Με αυτή τη λογική η οργανική συνεργασία όλων των πρωτοβάθμιων συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην περιοχή θα αποδείξουν ότι μπορούν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού που δεν θα χρειάζεται τον ιδιώτη-αφεντικό, που δεν θα στηρίζεται στο κέρδος αλλά στις λαϊκές  και εργατικές ανάγκες.

Η πρότασή μας δεν έχει να κάνει με διαχειριστικές λογικές αλλά με την κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης.

Είναι μια ρεαλιστική πρόταση που απευθύνεται στην εργαζόμενη πλειοψηφία και όχι προς την όποια αστική κυβέρνηση ή το σύστημα.

Αλίμονο αν ξεχνάμε τον αντιφατικό ρόλο που μπορούν να παίξουν οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί ως εργαλείο στήριξης και υπεράσπισης των μικρομεσαίων παραγωγών. Δεν είναι σοσιαλιστικές οάσεις στα πλαίσια της αγοράς.

Οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί δεν μπορούν παρά να είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που, όμως, ο νόμος της αξίας, «νοθεύεται» από το ρόλο που θα παίζει ο κοινωνικός χαρακτήρας της επιχείρησης, στηρίζοντας τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς. Ο νόμος της αξίας πρέπει οπωσδήποτε να «νοθεύεται»   και από τον εργατικό έλεγχο. Φυσικά καθοριστικό ρόλο θα παίξει το κράτος που μετατρέπεται όλο και περισσότερο (ειδικά σε περιόδους κρίσης) σε σκληρό εκφραστή των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου. Αυτό το απέδειξε στη έως τώρα ιστορία της εταιρείας ΔΩΔΩΝΗ αλλά και με την στάση του απέναντι στους συνεταιρισμούς .

Οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί σε μια μεταβατική κοινωνία προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό παίζουν κομβικό και καθοριστικό ρόλο ενταγμένοι οργανικά σε μια δημοκρατικά σχεδιοποιημένη οικονομία στην κατεύθυνση της κοινωνίας των «ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών».

Με την κοινωνικοποιημένη την κάθε μονάδα εργασίας να επιχειρεί να γίνει μια συνολική κοινωνικοποιημένη εργασία στο σύνολο της δημοκρατικά σχεδιοποιημένης εργασίας.

Η εργαζόμενη πλειοψηφία και οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι βιώνουν στο πετσί τους τη καπιταλιστική κρίση και υπάρχει αναγκαιότητα να οργανωθεί η αντίστασή τους. Κατά συνέπεια, ο αγώνας για τη σωτηρία της ΔΩΔΩΝΗΣ πρέπει να συνδεθεί με τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες στην περιοχή και να περάσει μέσα από τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα διεκδικήσει την πτώση της κυβέρνησης, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., την εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη μόνιμη εργασία, τη απαγόρευση των απολύσεων, τις αυξήσεις στους μισθούς, με τη θεσμοθέτηση κατώτερων εγγυημένων τιμών σε όλα τα αγροτικά  προϊόντα, με την κατάργηση των επιδοτήσεων σε βιομηχάνους και μεγαλοαγρότες, ενάντια στο μητρώο αγροτών και τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, μείωση του κόστους παραγωγής, κατάργηση του Φ.Π.Α., πλήρη και δημόσια ασφάλιση και περίθαλψη για όλο το λαό, με μια αγροτική οικονομία που θα σέβεται το περιβάλλον, τούς παραγωγούς, τους καταναλωτές και θα στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τους πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Οι οργανώσεις του ΝΑΡ στην Ήπειρο θα συνεχίσουν να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις προκειμένου να διαμορφωθεί κίνημα αντίστασης και ανατροπής προβάλλοντας την άποψή τους για την οργάνωση και το περιεχόμενο του αγώνα, χωρίς χτυπήματα στην πλάτη.

Οι συνελεύσεις των κτηνοτρόφων με ταυτόχρονο άνοιγμα στα συνδικάτα πρέπει να συνεχιστούν.

Οι αγώνες πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από τα παπαγαλάκια της ΠΑΣΕΓΕΣ και του ντόπιου κεφαλαίου και πλήρως εξαρτημένοι από τις ανάγκες των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και την ανάγκη των εργαζομένων για φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα.

Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να χτιστεί μια μεγάλη ανατρεπτική κοινή δράση σε όλη την περιοχή.

Αν τολμήσουν να πουλήσουν τη ΔΩΔΩΝΗ βάζουμε τη γραμμή κατάληψης-λειτουργίας του εργοστασίου από τους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους της επιχείρησης. Ας πάρουν όλοι θέση. Κανένας δεν μπορεί πλέον να παραμυθιάζεται ότι θα μπορεί να τη βολέψει και να τη βγάλει καθαρή.

εφημερίδα ΠΡΙΝ