Το αλληλέγγυο πεδίο σε αναζήτηση και πειραματισμό

http://argiros.net/?p=2592

Έπρεπε να το περιμένουμε πως μετά την εκκλησία, τους δήμους -βεβαίως, βεβαίως- κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη θα «πουλούσαν» και οι εθνικιστές,  ακροδεξιοί και όχι μόνο.   Διαβάζουμε ανακοίνωση του πατριωτικού μετώπου: «Ανταλλακτήριο αγροτικών και ελληνικών προϊόντων. Ένα ακόμη βήμα για την ανακούφιση του Λαού μας: Ολοκληρώνεται το Ανταλλακτήριο αγροτικών και ελληνικών προϊόντων. Καλούνται εθελοντές/αγρότες/καταναλωτές να στηρίξουν/βοηθήσουν/στελεχώσουν τον αγώνα μας ώστε να μην πεινάσει κανείς, στις σκοτεινές εποχές που βιώνουμε και στις σκοτεινότερες που έρχονται.( http://diaggeleas.wordpress.com/2011/11/30/%CF%8
0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE
%B9%CF%89%C
%CF%8C%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%
BF%CE%B1F%84%CE%B9%CE%BA
%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1
%CE%BA%CF%
84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%81/)
Ναι καλά διαβάζουμε. Το πατριωτικό μέτωπο  ανοίγει

κοινωνικό συνεταιρισμό και ανταλλακτήριο, φυσικά και δεν υπάρχει καμία αυταπάτη, μόνο για τους Έλληνες και όχι για τους μετανάστες, δεν θα μπορούσαμε και τίποτε καλύτερο από το πατριωτικό μέτωπο.

Να όμως που με αυτή την κίνηση το εν λόγω κόμμα βγαίνει από τα αριστερά στην αριστερά, κοινοβουλευτική και  εξωκοινοβουλευτική, ρεφορμιστική και επαναστατική. Και το ερώτημα είναι γιατί η αριστερά δεν παίρνει κεντρικά τέτοιες πρωτοβουλίες, Όχι περιφερειακά η μια ή η άλλη συνιστώσα ή κάποιοι αριστεροί πολίτες, αλλά γιατί δεν αποτελεί κεντρική επιλογή της αριστεράς.  Γιατί μια τέτοια πρωτοβουλία δεν την πήρε το ΚΚΕ ή το ΣΥΡΙΖΑ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή γιατί δεν την παίρνουν από κοινού, ενότητα δεν θέλουν κάποιοι ή δεν θέλουμε;
Δεν βάζω μέσα την Δημοκρατική Αριστερά όχι τόσο γιατί δεν την θεωρώ αριστερά, δεν έχω κανένα αριστερόμετρο για να μετρήσω αριστεροφροσύνη, όπως κάποιοι μετράγανε εθνικοφροσύνη, αλλά γιατί η ίδια στηρίζει διαδικασίες κοινωνικής αλληλεγγύης που παίρνονται από τα «πάνω», όπως είναι το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου Ιωαννιτών και από την δική της οπτική σωστά πράττει.
Αντίθετα προσδοκώ τέτοιες πρωτοβουλίες σε μαζική κλίμακα να ξεπηδήσουν από τα «κάτω», από τους μαζικούς φορείς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Αυτό δεν συνεπάγεται πως ζούμε σε ένα έρημο της πραγματοποιημένης αλλοτριωμένης ατομικότητας  που κινείται με γνώμονα το ο «σώζων εαυτόν σωθήτω».
Απεναντίας όπως σημειώνουν και οι εφημερίδες οικοδομείται ένας χώρος  αλληλεγγύης και αλληλέγγυας οικονομίας κυρίως με την συμμετοχή δυνάμεων από το χώρο της αριστεράς, της αντιεξουσίας, των αναρχικών, ευαισθητοποιημένων πολιτών, καθώς και  ανθρώπων και δυνάμεων με γνήσια χριστιανική στάση και αντίληψη. Μια αντίστοιχη πρωτοβουλία παίρνουν και στα Γιάννενα οι «πολίτες για την Όαση», κάνοντας την πρώτη συνάντηση τους στο «Έναστρο»  αυτό το Σάββατο το μεσημέρι. http://polites4oassi.blogspot.com/2011/12/blog-post.html.
Φυσικά αυτό ο πολύμορφος χώρος της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αλληλέγγυας οικονομίας που «εγγράφει» διαφορετικές πολιτικές λογικές,  σε πολλές πλευρές ανταγωνιστικές, δεν έχει ακόμη συντονιστεί ή ακόμη δεν αποτελεί εναλλακτική απάντηση στο σύστημα της αγοράς, κρατικής ή ιδιωτικής, απέναντι στο ολοκληρωτικό σύστημα της εμπορευματικής αλλοτρίωσης και παρακμής.
Γιατί τελικά εκεί βρίσκεται το στοίχημα για την ιστορική στιγμή που ζούμε. Δηλαδή μέσα από αυτό το ζόφο να οικοδομηθεί μια λογική, μια αντίληψη που θα δίνει δύναμη στους ίδιους τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, και όχι στις δομές της πολιτικής και της οικονομίας που λειτουργούν ως εξουσιαστικοί μηχανισμοί, ανεξάρτητα το πρόσημο που κατέχουν.
Και αυτό για να συμβεί πρέπει η οικονομία των εμπορευμάτων να αντικατασταθεί από την «οικονομία» των κοινών αγαθών. Δηλαδή από αυτό το σύστημα που ονομάζεται κομμουνισμός και αυτό όχι σε ένα μακρινό μέλλον αλλά από τα σήμερα, σίγουρα με μορφές αντιφατικές, αντιθετικές και μερικές, αλλά από τα σήμερα, συγκροτώντας κοινότητες ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών στα πλαίσια μιας γενικευμένης κοινωνικοποίησης της ολότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Αντίληψη που στην πλειοψηφία της αριστεράς φωτογραφίζεται ως αριστερισμός και αναρχισμός καθώς για αυτήν όλα περνάνε μέσα από την κατάληψη του κράτους- ειρηνικά ή μη- που θα βοηθήσει  την οικονομία να λειτουργήσει προς όφελος του λαού και των εργαζομένων. Για αυτό το λόγο και η αριστερά δεν συμμετέχει κεντρικά σε πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλέγγυας οικονομίας, ξεχνώντας το τραγούδι «το ΕΑΜ  μας έσωσε από την πείνα…». Όπως επίσης ξεχνά     πως στα νιάτα της η αστική τάξη προτού κάνει την τελική έφοδο στην Βαστίλη, είχε ηγεμονεύσει στην κοινωνία και στην οικονομία.
Ναι γνωρίζω και ενστερνίζομαι ως ένα σημείο τις ενστάσεις και των κλασικών του μαρξισμού, περί αδυνατότητας της εργατικής τάξης να γίνει ηγεμονική δύναμη προτού πάρει την εξουσία, η ιστορία έδειξε επίσης πως  και όποτε την πήρε φάνηκε αδύναμη να την κρατήσει και την παρέδωσε σε άλλα στρώματα, εξασφαλίζοντας πρωτόγνωρα δικαιώματα, μα όχι για μακρό διάστημα.
Για αυτό το λόγο θα πρέπει να υπάρξει ένας πρωτοπόρος, πολύμορφος και πρωτόγνωρος πειραματισμός για την άρση της αντιθετικής σχέσης κεφάλαιο-εργασία από τα σήμερα. Σε αυτό βοηθάει τόσο η πολύμορφη κρίση που πετάει  στο περιθώριο ζωντανή εργασία, όσο και η ανάπτυξη αυτού που ονομάζεται γενική διάνοια, δηλαδή της τάσης ηγεμονίας της διανοητικής εργασίας πάνω στην χειρονακτική που απελευθερώνει αντιφατικά παραγωγικές δυνάμεις και ελεύθερο χρόνο.
Όχι δεν πιστεύω πως μπορεί το υπάρχον σύστημα να ανατραπεί από τα μέσα και μόνο σε κοινωνικό επίπεδο. Αυτό που πιστεύω είναι πως για να ανατραπεί, θα πρέπει πρώτα να οικοδομηθεί, κοινωνικά, οικονομικά, διαπροσωπικά, οντολογικά και υπαρξιακά η αντιπρόταση.
Δημήτρης Αργυρός