ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΔΩΔΩΝΗ
Συνάδελφοι-ες λίγο πριν την τελική μάχη για την ΔΩΔΩΝΗ πάμε για εκλογές με ένα τελείως διαφορετικό κλίμα και πλαίσιο από παλαιά. Το μισό και φοβικό βήμα της προηγούμενης διοίκησης να εγγράψει τους συμβασιούχους ακολούθησε η δυναμική κατάθεση από την μεριά του ΠΑΜΕ ενός ψηφοδελτίου και με εποχιακούς και η αποδοχή του εν τέλει από την εφορευτική επιτροπή. Έτσι κατά αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η τυπική τουλάχιστον ισότητα των εργαζόμενων. Φυσικά αυτό απέχει κατά πολύ από την ουσιαστική ισότητα που δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους της ΔΩΔΩΝΗΣ αλλά το σύνολο της κοινωνίας και τις θεμελιακές και ριζοσπαστικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη χώρα και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από το εργοστάσιο μας που το επαναλαμβάνω αλληλοδιαπλέκεται με το συνολικό και ας μην το ξεχνάμε από τα μάτια μας. Αρκετά έως τα τώρα το ξεχάσαμε και τώρα πληρώνουμε βαριά το κόστος. Το πρώτο λοιπόν μέλημα της νέας διοίκησης που θα βγει από αυτές τις εκλογές είναι όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα, τα ίδια καθήκοντα και για αυτό την ίδια αμοιβή. Και αυτό με βάση και γνώμονα τα χρήματα που παίρνουν οι μόνιμοι και όχι μια προς τα κάτω ισοπέδωση όπως επιδιώκουν οι κυβερνώντες. Ένα δεύτερο και ακόμη μεγαλύτερο καθήκον είναι να αγωνιστεί να γίνουν μόνιμοι οι δεκάδες συμβασιούχοι που καλύπτουν μόνιμες και πάγιες ανάγκες της παραγωγής και αυτό με βάση τον εσωτερικό κανονισμό και όχι με την προς τα κάτω τροποποίηση του. Απεναντίας πρέπει να γίνει ενέργειες για μια προς το εργατικότερο αλλαγή του. Έτσι κατά αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί μια αγωνιστική ταξική ενότητα, αναγκαία όσο ποτέ- τώρα που όχι μόνο η ΔΩΔΩΝΗ, οι εργαζόμενοι της και οι κτηνοτρόφοι της- αλλά και το σύνολο των εργαζόμενων και του λαού έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Η πλειοψηφία των εργαζόμενων θεώρει τα παραπάνω ουτοπία, όπως θεωρεί ουτοπία πως οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται τα αφεντικά, τα αφεντικά χρειάζονται τους εργαζόμενους. Μα είναι η πραγματικότητα για αυτό πλέον τα αφεντικά είναι πολυμετοχικές εταιρίες που έχουν αφήσει την διοίκηση των επιχειρήσεων σε μισθωτούς που πληρώνονται και ζουν σαν αυτούς. Και όλα αυτά με την βοήθεια του κράτους, της κυβέρνησης, των διεθνών μηχανισμών και των μηχανισμών. Όχι συνάδελφοι-ες δεν σας κάνω μάθημα απλά προσπαθώ να σας προβληματίσω για την δύναμη που έχουμε και που μπορούμε ενωμένοι να την χρησιμοποιήσουμε. Για αυτό το λόγο χρειάζεται όχι μόνο να εκλέξετε τους καλύτερους αγωνιστές και συνάδερφους στο σωματείο αλλά και να συμμετέχετε ενεργητικότερα στις γενικές συνελεύσεις του. Διότι το μέγιστο εργαλείο της δημοκρατίας μας, της εργατικής δημοκρατίας μας είναι η γενική συνέλευση μας και όχι το διοικητικό συμβούλιο.
Προσωπικά βέβαια θεωρώ τον κάθε συνάδελφο ξεχωριστό και αγαπητό ανεξάρτητα σε πιο ψηφοδέλτιο κατεβαίνει και στηρίζει και σαφώς ελπίζω και πιστεύω πως την επομένη των εκλογών να μας βρει ενωμένους και μάχιμους στις επάλξεις του αγώνα. Και αυτό αποτελεί μια ηθική και πολιτική στάση που εκδηλώνει ένα πολιτισμό που πρέπει να έχουμε για να ξεπεράσουμε με επιτυχία τις αντιξοότητες. Για αυτό το λόγο ο προεκλογικός αγώνας δεν πρέπει να συνοδευτεί με έριδες και αναίτιες διχόνοιες αλλά από έκφραση πολιτικών απόψεων. Και υπάρχουν διαφορετικές απόψεις όπως όμως υπάρχουν και κοινές συνισταμένες που και πάλι πρέπει ή έπρεπε να εκφραστούν..και δυστυχώς κάποιοι πήραν την πολιτική ευθύνη να μην τις εκφράσουν.
Η μια παράταξη μέχρι το τέλος εμμένοντας σε ένα φεουδαρχικού τύπου καταστατικό αρνιόνταν να επιτρέψει στους συμβασιούχους να ψηφιστούν και αυτό δεν αφορά τον ένα ή τον άλλο συνάδελφο, αλλά την κυρίαρχη δυστυχώς συντεχνιακή αντίληψη. Που συνδέεται με την εξίσου κυρίαρχη ιδεολογία που πλασάρουν οι κυβερνώντες. Η άλλη παράταξη το ΠΑΜΕ αφού μαζί δώσαμε την μάχη να ολοκληρωθεί η ένταξη των συμβασιούχων στο σωματείο με πλήρη πολιτικά δικαιώματα αρνήθηκε με βιαιότητα και αγαρμποσύνη την κοινή δράση και την συμμετοχή μου σε ένα κοινό αγωνιστικό ψηφοδέλτιο. Όχι δεν το έκανα για να έχω πολιτική ή συνδικαλιστική στέγη. Όλοι γνωρίζουμε πως έχω,, πια έχω, ανήκω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν πρόκειται να την αλλάξω, Το έκανα ως μια μεγαλόψυχη κίνηση- έκφραση ενός αλλού πραγματικά επαναστατικού πολιτισμού- που υποδηλώνει την αναγκαιότητα και την δυνατότητα κοινής δράσης και παρέμβασης. Με την άρνηση τους παίρνουν και την πολιτική ευθύνη για αυτό. Και παρ όλες τις διαφωνίες μας και τις διαφορετικές επιλογές μας τους θεωρώ συναγωνιστές στο κοινό αγώνα…
Για όλα τα παραπάνω αποφάσισα να διεκδικήσω την ψήφο σας στις εκλογές για το σωματείο ως ανεξάρτητος για διοικητικό συμβούλιο και για εργατικό κέντρο Εύχομαι και το πιστεύω πως θα βρεθούμε όλοι μαζί αγωνιστικά ενωμένοι στην μάχη που έρχεται. Μια μάχη που συνδέεται με την γενικότερη εικόνα φτωχοποίησης μας και πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα…. Και που εύχομαι πως θα είναι νικηφόρα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου