Σκέψεις κ σχόλια για τις εκλογές

O φίλος και σύντροφος Ανδρέας Οικονόμου μου έστειλε ενα κείμενο και το δημοσιεύω..θα το μελετήσω και θα του απαντήσω..προς το παρόν καλή ανάγνωση....



Τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές, μπορεί να μην έχουμε μια συνολική εικόνα για το πώς «κινούνται» πολιτικά οι κοινωνικές τάξεις , αλλά κάποιες τάσεις αρχίζουν να εμφανίζονται και πιθανόν να αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά. Ο δικομματισμός αδυνατεί για πρώτη  φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία να συγκροτήσει έναν συνασπισμό εξουσίας με πρόγραμμα τα μνημόνια, και από ότι φαίνεται καταρρέει.
Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ για κυβερνήσεις συνεργασίας ,και η επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ , δείχνει την αδυναμία του να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες τάσεις και προσπαθεί πλέον ως μικρομεσαίο κόμμα να παίξει ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις. Ο προεκλογικός στόχος της Ν.Δ για αυτοδυναμία έχει καταντήσει μια ουτοπική επιδίωξη . Θα προσπαθήσει να αποκομίσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό  με απώτερο σκοπό να πάει σε επαναληπτικές εκλογές για να λεηλατήσει την συντηρητική δεξαμενή των άλλων δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων (ΔΗΣΥ. "Ελεύθεροι Έλληνες", Λ.Α.Ο Σ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ).
Το ΚΚΕ, παρόλο που υιοθέτησε τις σημαντικότερες πλευρές του μεταβατικού προγράμματος( Μονομερής Διαγραφή του χρέους, Έξοδο από την Ε.Ε) αδυνατεί να καταθέσει μια άμεση πολιτική πρόταση εξουσίας.


Έτσι οι δυνάμεις του μένουν στάσιμες ή θα έχει μια μικρή άνοδο. Γιατί το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι το δίπολο αδύναμη κυβέρνηση-ισχυρό ΚΚΕ - με αυτό το δίπολο η κομμουνιστική αριστερά δεν καθορίζει και δεν επιβάλλει εξελίξεις, αντίθετα το μόνο που μπορεί  να κάνει είναι  άμυνα στην επίθεση των καπιταλιστών.
Το πραγματικό διακύβευμα που τίθεται μέσω εκλογών είναι αστική αντιλαϊκή εξουσία ή εργατική εξουσία. Για πρώτη φορά ο δικομματισμός κινδυνεύει να συντριβεί. Eναλλακτική πολιτική πρόταση από τη μεριά της αστικής τάξης δεν υπάρχει,  και ενώ μπορεί να  προκύψει ένα μεγάλο ρήγμα στον συνασπισμό εξουσίας το ΚΚΕ  δραπετεύει από την πραγματικότητα ,αφού θεωρεί ότι ο υποκειμενικός παράγοντας δεν έχει ωριμάσει για βαθύτερες πολιτικές αλλαγές,  οδηγώντας στην ήττα το σύνολο της κομμουνιστικής αριστεράς.  
  Για να προκύψει η λαϊκή εξουσία κατά το ΚΚΕ ή η δικτατορία του προλεταριάτου κατά την Κ.Ο.Ανασύνταξη, πρέπει να υπάρξει μια αφετηρία που θα σηματοδοτήσει ή θα κάνει πιο συγκεκριμένη την έννοια της επανάστασης στην Ελλάδα. Ποια είναι η πολιτική αφετηρία  έναρξης των επαναστατικών διαδικασιών στην Ελλάδα του 2012  κατά το ΚΚΕ ; Η απάντηση δυστυχώς είναι καμιά! Αρνείται πεισματικά ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος μέσω  αλλαγής πολιτικών συσχετισμών σε εκλογικό επίπεδο. Δηλαδή ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια εργατική κυβέρνηση, η δυαδική εξουσία, και κοινοβουλευτικά, η οποία εργατική κυβέρνηση σηματοδοτεί την έναρξη της επανάστασης  κατά την γνώμη μας . Κ αυτό το λέμε σε μια περίοδο που η πολιτική ζωή εξελίσσεται κοινοβουλευτικά και δεν έχουν προκύψει γεγονότα (π.χ. πόλεμος ,παρατεταμένος εργατικός αγώνας τύπου Χαλυβουργίας αλλά γενικευμένος, συγκρότηση σοβιέτ), που να ανατρέπουν αυτήν την κοινοβουλευτική εξέλιξη της πολιτικής ζωής, οπότε η ανάδειξη εργατικής κυβέρνησης μέσω εκλογών είναι πλέον λάθος, και πρέπει να κατευθυνθεί η επαναστατική πρωτοπορία σε άλλους επαναστατικούς στόχους πάλης και μορφές.

Γι αυτό η κα Παπαρήγα λέει ότι θα παραδώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης όταν έρθει η σειρά της, η οποία  δηλώνει «δεν με ενδιαφέρει να καταλάβω την κυβέρνηση γιατί δεν υπάρχει λαϊκή εξουσία, και δεν επιθυμώ να γίνω διαχειρίστρια του συστήματος».  Έτσι, παραπέμπει σχεδόν απευθείας στην λαϊκή εξουσία, χωρίς να το συνδέει με την σημερινή πολιτική συγκυρία!!  Και όμως υπάρχει κυβέρνηση που μπορεί να αντιπαλέψει τον σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου, τη Ε.Ε., την ΕΚΤ, το ΔΝΤ  να μην «σκύψει το κεφάλι». Αυτή η κυβέρνηση που θα στηρίζεται στο πολιτικό μέτωπο εξουσίας που θα εφαρμόσει το μεταβατικό πρόγραμμα Διαγραφής του χρέους-εξόδου από την Ε.Ε και άλλων μεταβατικών αιτημάτων, που η πλήρης υλοποίησή του προϋποθέτει την εργατική εξουσία. Ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις του μετώπου εξουσίας;  Μα αυτές που έχουν το ίδιο μεταβατικό πρόγραμμα, δηλ το Κ.Κ.Ε ,  η Ανταρσύα,  το Ε.Ε.Κ, δυνάμεις του Σύριζα (ΔΕΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ, Λαφαζανικοί) . Αν δεν προκύψει τέτοιο μέτωπο , αναπόφευκτο είναι να λεηλατήσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα των κυρίαρχων δυνάμεων του Συνασπισμού  την εκλογική βάση του  ΠΑΣΟΚ,  τις παρυφές του ΚΚΕ, και την βάση άλλων αντιμνημονιακών δυνάμεων. Κ μάλιστα το πολιτικό μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων που προανέφερα πρέπει να έχει ως  στόχο την εργατική κυβέρνηση ,ως αφετηρία της επανάστασης.

   Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι το Κ.Κ.Ε  δέχεται την ύπαρξη εργατικής  κυβέρνησης που θα έχει τυπική διαφορά ή θα ταυτίζεται με την λαϊκή εξουσία, αφού θα έχουν προχωρήσει οι επαναστατικές διαδικασίες . Με αυτή τη θέση καταργεί τα στάδια για την επανάσταση, αλλά κάνει  περισσότερα  κλικ πιο αριστερά όταν τοποθετεί την εργατική κυβέρνηση στο τέλος της επαναστατικής διαδικασίας- αντί σαν αφετηρία της επαναστατικής διαδικασίας- και  έτσι παραπέμπει την επανάσταση στις καλένδες λόγω έλλειψης  συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης που θα συνδέει το μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα που έχει υιοθετήσει το τελευταίο χρόνο με την λαϊκή εξουσία που ευαγγελίζεται.
Η ραγδαία αύξηση των ποσοστών του Σύριζα δημοσκοπικά  δεν είναι τυχαία, και πιθανόν να καταλαμβάνει την δεύτερη θέση - την τρίτη την έχει εξασφαλίσει και φαίνεται να είναι ο κερδισμένος των εκλογών, των πιο κρίσιμων στην μεταπολίτευση. Αυτό οφείλεται στα τεράστια σφάλματα του Κ.Κ.Ε  όπως προανέφερα. Σε αντίθεση με το Κ.Κ.Ε, ο Σύριζα προτείνει έναν ορατό πολιτικό στόχο , την αριστερή κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεται το πολιτικό κενό που υπάρχει, έχει συγκεκριμένη πολιτική ταχτική που αμφισβητεί το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Απευθύνει την πολιτική του πρόταση από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ ως τα αριστερά της Αριστεράς. Συγκεκριμένο μέτωπο με συγκεκριμένη πρόταση εξουσίας. Αυτό ακουμπάει την πλατιά μάζα των λαϊκών στρωμάτων και την εργατική τάξη που ψηφίζει για την επόμενη κυβέρνηση κ όχι για το κομμουνισμό ή για την λαϊκή εξουσία!! Αυτό είναι το δίλλημα που βάζει η αστική τάξη, αυτό αντιλαμβάνεται  η πλειοψηφία  του κόσμου ως το διακύβευμα των εκλογών, και αν δεν  απαντάς σε αυτά  τα  διλλήματα μέσω των εκλογών που μπορεί να βοηθήσουν στην αλλαγή των πολιτικών  συσχετισμών τότε δεν επιδράς στην ταξική πάλη. Αυτή η ταχτική του Σύριζα να απαντάει στα διλλήματα, όχι με τον σωστό τρόπο κατά την γνώμη μας,  αλλά τουλάχιστον απαντάει, τον κάνει να ξεχωρίζει ως προς την ταχτική από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

         Οι πολιτικές του προτάσεις για θεσμική αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής  Κεντρικής τράπεζας – η εξαγγελία φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στην Ε.Ε και στο ευρώ είναι ουτοπικές προτάσεις. Αυτή η πρόταση συνδέεται και με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στον Νότο αλλά και συνολικά στην Ευρώπη. Ξεχνάει η πλειοψηφία του Σύριζα - ενώ το γνωρίζει - ότι η μείωση των μισθών στην Ιταλία και στην Πορτογαλία είναι από 2% - 8% ,ενώ στην Ελλάδα η μείωση είναι 30% - 40%, οπότε η Ελλάδα μετατρέπεται σε αδύναμο κρίκο της Ε.Ε , που σημαίνει ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται ραγδαία. Δεν σημαίνει ότι και αυτό δεν θα επεκταθεί και στις άλλες χώρες του νότου, μόνο που δεν θα γίνει αυτόματα και μπορεί να πάρει μικρό ή σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το βάθος της κρίσης που εκδηλώνεται σε κάθε χώρα και με την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Οπότε ούτε ακριβώς γνωρίζουμε πότε θα γίνει  αυτή η αλλαγή συσχετισμών. Και επειδή ο ιστορικός χρόνος είναι σχετικός, θα πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο και αποτελώντας το πρώτο παράδειγμα εξόδου από την Ε.Ε.  να συμπαρασύρουμε και την εργατική τάξη των άλλων χωρών του Νότου, και όχι να περιμένουμε ουτοπικά την ταυτόχρονη αλλαγή της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς όλων των καταπιεσμένων εργατικών στρωμάτων της νότιας Ευρώπης. Όπως έχει πει και ο Μαρξ «ο Γερμανός θα ξεκινήσει την επανάσταση, ο Γάλλος θα την συνεχίσει και ο Άγγλος θα την ολοκληρώσει».
.Αν μελετήσουμε χώρες του Βορά όπως η Γερμανία τότε η αλλαγή των κοινωνικών κ πολιτικών συσχετισμών είναι όνειρο θερινής νυχτός τη στιγμή που το γερμανικό κεφάλαιο ισχυροποιείται , εξαγοράζει την εργατική τάξη του και αναδεικνύεται στην μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή δύναμη.
Η Ανταρσύα μιλάει για αγωνιστικό μέτωπο ρήξης κ ανατροπής που δεν αποτελεί κατά την γνώμη μας μέτωπο εξουσίας .Δεν έχει σταθερές θέσεις για το μεταβατικό πρόγραμμα το οποίο βρίθει αντιφάσεων κ έχει μεταρρυθμιστικούς κ επαναστατικούς μαζί στόχους .Διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους λες και υπάρχει μη τοκογλυφικό, στάση πληρωμών που είναι διαφορετικά από τη διαγραφή.
 Η στάση πληρωμών συγγενεύει με την πρόταση του ΣΎΡΙΖΑ για τριετή αναστολή των πληρωμών. Επίσης οι απόψεις του Χάγιου ότι οι κατακτήσεις έρχονται από το λαό κ όχι από καμία κυβέρνηση είτε αριστερή είτε δεξιά  δεν αντιλαμβάνεται το κενό εξουσίας που ξεδιπλώνεται στην εκλογική μάχη δεν αντιπαρατάσσει απέναντι στον αστικό συνασπισμό εξουσίας  και στην αριστερή κυβέρνηση του κ Τσίπρα την δικιά του πολιτική πρόταση.
 Δραπετεύει με τη επίκληση στον οργανωμένο λαό με αλλαγή των συσχετισμών στην Αριστερά με ανατροπή του τοπίου και στο κίνημα Με άλλα λόγια μπερδεύει τον κυβερνητισμό με την πολιτική πρόταση εξουσίας που πρέπει να είναι η εργατική κυβέρνηση.
Μόνο που ξεχνάει ο Άγγελος παρότι είναι έμπειρος πολιτικός ότι η καρδιά ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης κ ανατροπής παύει να χτυπά τη στιγμή που προτείνεις κίνημα-εξέγερση-επανάσταση, χωρίς να έχεις επαναστατική ταχτική που θα βάζει συγκεκριμένο στόχο εξουσίας που θα προκύψει και από τις εκλογές κ θα είναι επαναστατικός. Δεν θα περιμένεις μόνο το κίνημα να επιβάλλει τους όρους του αλλά θα πάρεις και την κυβέρνηση για να φτιάξεις τα επαναστατικά όργανα της εργατικής τάξης μαζί με τους εργαζόμενους που θα έχουν μια δικιά τους κυβέρνηση που θα την πολεμήσει λυσσαλέα η αστική τάξη.
Αναπόφευκτα η εργατική τάξη θα φτιάξει τους δικούς της θεσμούς κ από την εργατική κυβέρνηση θα πάμε στο εργατικό κράτος αν η επαναστατική διαδικασία είναι νικηφόρα. Αλλιώς η εργατική κυβέρνηση θα εκφυλιστεί σε μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση. Μετά τις 7 Μάη θα έχουμε πιο ενδιαφέροντα πράγματα να πούμε.    

Ανδρέας Οικονόμου

Σχόλια

  1. εκ του αποτελέσματος ο σύντροφος και φίλος Ανδρέας κάνει κάποιες σωστές επισημάνσεις σε σχέση με το ζήτημα της εξουσίας και της διακυβέρνησης..το καλώ λοιπόν αυτόν και την οργάνωση του να μπουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να μπολιάσουν με τις απόψεις τους τον προγραμματικό και πολιτικό λόγο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ..., όπως έπραξαν και με τις περιφερειακές..διαφορετικά απ έξω από το χορό και εγώ χορεύω υπέροχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις