αναρχισμός- μαρξισμός: είναι δυνατή και αναγκαία μια νέα απελευθερωτική συνάντηση των δυο ρευμάτων;;;

 Γιατί δεν μπορεί το παραδοσιακό αριστερό, κομμουνιστικό κίνημα της χώρας, από τα πλέον ριζοσπαστικά της Ευρώπης, να αντιμετωπίσει την κεφαλαιοκρατική επίθεση; Γιατί το αναρχικό κίνημα της χώρας μας- παρά την αγωνιστικότητα και την μαζικοποίηση του τα τελευταία χρόνια- δεν μπόρεσε εξίσου να παίξει ένα πρωτοπόρο ρόλο;

Και αν αυτή είναι η  εικόνα στην χώρα μας, που έζησε και ζει μια άνευ ορίων κρίση, με τον εργαζόμενο λαό να αντιστέκεται ακόμη , γιατί στην Ευρώπη υπάρχει μια κινηματική και αγωνιστική υποχώρηση τόσο στο αριστερό και στο αναρχικό χώρο.

Τι λείπει και στο χώρο της Ευρώπης τα αριστερά και αναρχικά κινήματα δεν μπορούν να παίξουν ένα ανταγωνιστικό ρόλο απέναντι σου καπιταλισμό; Γιατί υπάρχει μια διαφορετική εικόνα στο χώρο της Λατινικής Αμερικής.

Μήπως ήρθε η ώρα με παρρησία να παραδεχτούμε πως τα ιστορικά εγχειρήματα του μαρξιστικού κομμουνισμού και του ιστορικού αναρχισμού έχουν κλείσει το βιοπολιτικό τους κύκλο;

Να παραδεχτούμε πως απαιτείται μια νέα απελευθερωτική συνάντηση των δυο παραπάνω ιστορικών επαναστατικών εγχειρημάτων που θα δώσει νέα πνοή στο επαναστατικό κίνημα;

Μεγάλη η πρόκληση μιας τέτοιας συνάντησης που δεν θα λυθεί εύκολα και σύντομα. Μα χρειάζεται να τεθούν κάποια ερωτήματα που τα ίδια τα μαχόμενα υποκείμενα θα δώσουν την απάντηση...

Η μήπως έχουν αρχίσει να την δίνουν;;;;