ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ Τ' ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΙΩΑΝΝΙΝΑ 24/1/06
Κοινωνικό πόλεμο μυρίζει ο αέρας. Η κυβέρνηση της ΝΔ
πατώντας πάνω στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, κατεδαφίζει κάθε
είδος εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος. Τα
εργοστάσια εντάσεως εργασίας, όπως λέγονται,
μεταναστεύουν στην βαλκανική ενδοχώρα. Στο εμπόριο
μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις πιέζουν για την 24ωρη
λειτουργία της αγοράς. Τα μικροαστικά στρώματα πάντα
ευαίσθητα στις αλλαγές εκφράζουν πρώτα από όλους την
φάση της ταξικής πόλωσης που έχουμε διαβεί.

Ένα τέτοιο κλίμα βίωσα πριν 17 μέρες όταν παραβρέθηκα
σαν παρατηρητής εκ μέρους του σωματείου εμποροϋπάλληλων
και λοιπόν ιδιωτικών υπάλληλων στην έκτακτη γενική
συνέλευση της ομοσπονδίας των ΕΒΕ(εμπορο-
επαγγελματο-βιοτέχνες) του νομού Ιωαννίνων. Μια
ομοσπονδία με σχετικά αριστερό προσανατολισμό, καθώς την
πλειοψηφία του ΔΣ την εχει το ΚΚΕ. Μια συνέλευση με θέμα
την απελευθέρωση του ωραρίου της αγοράς.
Στην συγκεκριμένη γενική συνέλευση η πλειοψηφία του ΔΣ
εκφράζοντας τα μικρά και μεσαία μικροαστικά στρώματα
κατήγγειλε την κυβέρνηση , τα μονοπώλια και τις
πολυεθνικές για την κρίση στην αγορά και την
απελευθέρωση του ωραρίου, δίνοντας χέρι φίλιας και
αλληλεγγύης στα εργαζόμενα μισθωτά στρώματα και στους
εμποροϋπάλληλους για την δημιουργία ενός αγωνιστικού
μετώπου πάλης. Μια γενικά σωστή αντίληψη που όμως πρεπει
να υπερβεί τον σκόπελο μιας πραγματικότητας που λέει:
ότι είναι οι εμποροϋπάλληλοι στα μικρά καταστήματα που
πληρώνονται κάτω των γενικών συλλογικών συμβάσεων
εργασίας συχνά δίχως ΙΚΑ. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, το
μέτωπο μεταξύ εργαζόμενων και επαγγελματιών , εχει
πήλινα πόδια.
Από την δική τους πλευρά οι μεγαλοΕΒΕδες,
συνδικαλιστικοί αντιπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,
ταξικά πιο καθαροί, αποδέχτηκαν επί της ουσίας τις νέες
συνθήκες στην αγορά, στρέφοντας τα βέλη τους ενάντια
στους εργαζόμενους και τους εμποροϋπάλληλους που δεν
κατανοούν την δυσκολία των στιγμών και ζητάνε αυξήσεις.
Πολώνοντας το κλίμα οι μεγαλοΕΒΕδες, αντικειμενικοί
σύμμαχοι και συνεργάτες των πολυεθνικών και των
μεγαλοκαταστημάτων τύπου mall προσπαθούνε να εγκλωβίσουν
τους μεσαίους επαγγελματίες με ένα ή δυο υπάλληλους στο
μπλοκ των κυρίαρχων τάξεων.
Απέναντι στην ολοκάθαρη ταξική θέση και επιθετικότητα
των μεγαλοΕΒΕδων η πλειοψηφία του ΔΣ , που όπως είπαμε
πρόσκειται στο ΚΚΕ, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων
και προσπάθησε να ρίξει τους τόνους λέγοντας πως οι
εργαζόμενοι είναι οι αντικειμενικοί σύμμαχοι των ΕΒΕδων
που πρεπει να πληρωθούν καλά, για να αγοράσουν στην
συνέχεια από τα μαγαζιά μας. Κάτι που είναι
συνδικαλιστικά σωστό αλλα, πολιτικα λάθος καθώς σε μια
τέτοια βάση δεν οικοδομείται μια συμμαχία της εργατικής
τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων. Δεν φτανει για να
απαντήσει στην γεμάτη ταξικό μίσος στάση των
αντιπρόσωπων του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Είναι φανερό πως οι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ στρατευμένοι
στην γραμμή της «λαϊκής οικονομίας» και των
αντιμονοπωλιακών δημοκρατικών μετώπων φοβούνται να
απαντήσουν στο ρίξιμο του γαντιού από τα μεγάλα αφεντικά
για να μην φοβίσουν τα μεσοστρώματα. Ετσι όμως τα
χαρίζουν στους αντιπρόσωπους των πολυεθνικών. Γιατι μόνο
μια έντιμη ταξική αγωνιστική στάση εκ μέρους του ΚΚΕ θα
ήταν δυνατόν να πείσει ένα συμαντικο κομμάτι αυτών των
στρωμάτων πως το μέλλον τους συμβαδίζει μαζί με το
μέλλον του προλεταριάτου και όχι στο τρώει ότι ξεμένει
από την πίττα της αγοράς που την ελέγχουν οι
μεγαλοκαρχαρίες.
Με την κυριαρχία όμως των αντιμονοπωλιακών δημοκρατικών
μετωπών το ΚΚΕ στρατηγικά δεν απαντάει ούτε στο
αντικομουνιστικό μνημόνιο, όσες και υπογραφές κι’εαν
μαζέψει.. Π.χ οι μεγαλοΕΒΕδες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
που έστρεψαν με μίσος τα βέλη τους κατά των εργαζόμενων,
στο τέλος της γενικής συνέλευσης υπόγραψαν ψήφισμα που
καταδίκαζε το αντικομουνιστικό μνημόνιο.
Από την μια καταδίκη του δικαιώματος των εργαζόμενων να
διεκδικούνε και από την άλλη συμφωνία με το ΚΚΕ κατά του
αντικομουνιστικού μνημονίου. Πρόκειται για μια αντίφαση
που αναδεικνύει δυο ζητήματα α) την αδυναμία σε αυτή την
φάση του ελληνικού κεφαλαίου να απονομιμοποιησει και
τυπικά την κομμουνιστική αντίληψη και προοπτική β) αλλα
και την αδυναμία της αριστεράς και ιδιαίτερα του ΚΚΕ να
δώσει ένα μοντέρνο επαναστατικό χαρακτήρα στην
κομμουνιστική αντίληψη. Απονευρώνοντας την σε μια λογική
υπεράσπισης του σοβιετικού συστήματος. Μια λογική με
κοντά πόδια που απαντιέται εύκολα από τους ταξικούς
αντίπαλους.
Τούτη η κατάσταση εχει σαν αποτέλεσμα το κεφάλαιο από
την μια να καταδικάζει τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων
και από την άλλη να «συμφωνεί» με την Α.Παπαρήγα. Και
παράλληλα με γοργούς ρυθμούς να ετοιμάζεται να βγάλει
εκτός νόμου το δικαίωμα των καταπιεσμένων τάξεων στην
επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Βλέποντας την ταξική θύελλα που ερχεται, αυτό που
χρειάζεται είναι η οικοδόμηση ενός μαζικού μετώπου πάλης
από τα «κάτω και από τα αριστερά» σε τοπικό, εθνικό και
διεθνικό επίπεδο. Ένα μέτωπο με ξεκάθαρη την ηγεμονία
του προλεταριάτου που θα οργανώνει τον αγωνα στην βάση
της υπεράσπισης και της διεύρυνσης των εργατικών,
κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αναδεικνύοντας
ένα άλλο περιεχόμενο στην κομμουνιστική επαναστατική
προοπτική του 21αιωνα
Σε αυτά τα πλαίσια της από τα «κάτω» κοινής δράσης των
δυνάμεων της αριστεράς τα Ιωαννινα εχουν το τελευταίο
διάστημα να εμφανίσουν την πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία
της επιτροπης αγωνα πολιτων για τα ζητήματα της
εναντίωσης στην εμπορευματοποίηση των ελευθέρων χώρων.
Ακολουθώντας την παράδοση της δράσης με όρους κινήματος
και όχι μηχανισμών και επιτελείων, εχει ανοίξει και
είναι σε καλό δρόμο ένας διάλογος ανάμεσα στις αριστερές
δυνάμεις και τους αγωνιστές που βρέθηκαν στην μάχες που
έδωσε η επιτροπη αγωνα πολιτων. Ένας διάλογος για την
παρέμβαση αυτών των δυνάμεων στις τοπικές εκλογές. Μια
ιστορία που θα δείξει την ικανότητα της αριστεράς και
ιδιαίτερα την ικανότητα και την ωριμότητα της
επαναστατική αριστεράς να παίξει με μαζικούς όρους. Σε
αυτή την στρατηγική η επαναστατική αριστερά πρεπει να
δείξει τον καλύτερο της εαυτό. Διαφορετικά...



Δημήτρης Αργυρός