ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ


Τα συντάγματα δεν είναι τίποτε άλλο από την νομική
συμπύκνωση των ταξικών συσχετισμών και της ταξικής
ηγεμονίας εντός ενός κοινωνικού σχηματισμού. Π.χ το
σύνταγμα του 1975 καθορίστηκε από την λαϊκή
ριζοσπαστικοποίηση και την τάση ενσωμάτωσης της στο
ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Αντίστοιχα η σημερινή
αναθεώρηση γίνεται στο έδαφος της καθολικής υπαγωγής της
εργασίας και της φύσης στο κεφάλαιο. Στο έδαφος της
τεραστίας και αντιφατικής αύξησης των παραγωγικών
δυνάμεων. Στο έδαφος της αποεδαφικοποίησης της εργασίας,
της γνώσης και του κεφαλαίου. Στο έδαφος της ήττας της
ιστορικής αριστεράς του 20ου αιώνα. Εντός μιας
παγκόσμιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, όπως
διαμορφώνεται από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Με στόχο να αποτυπωθούν και συνταγματικά οι αρνητικοί
συσχετισμοί δύναμης ανάμεσα κεφάλαιο και την εργασία.
Όπως π.χ αποτυπώνονται στις προτάσεις της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε
σχέση με την ανταγωνιστικότητα, την εργασία, την
ελαστικότητα και την εργασιακή
ασφάλεια(-«φλεξικιούριτι», που μεταφράζεται ως
ελαστικοασφάλεια).
Ενώ με την αναθεώρηση του άρθρου 16 γίνεται μια απόπειρα
να ελεγχθούν οι τάσεις αμφισβήτησης και υπέρβασης του
υπάρχοντος καταμερισμού εργασίας σε μια συνεργατική
κατεύθυνση που γεννά η μετατροπή της γνώσης και της
επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη. Στην κατεύθυνση
της ολοκληρωτικής αξιοποίησης της γνώσης από το
κεφάλαιο. Περιχαρακώνοντας τις απελευθερωτικές
δυνατότητες που με αντιφατικό τρόπο γεννά η επανάσταση
των νέων τεχνολογιών.
Κάτι αντίστοιχο επιχειρεί και με την αναθεώρηση του
άρθρου 17 επεκτείνοντας την ατομική ιδιοκτησία στο πεδίο
των πνευματικών δικαιωμάτων. Ενώ με την αναθεώρηση του
άρθρου 24 επιχειρείται να αναβαθμιστεί η ληστρική
εκμετάλλευση της φύσης και του δημόσιου χώρου.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο η αναθεώρηση υπογραμμίζει την
αδυναμία του κεφαλαίου να ενσωματώσει με «ειρηνικό»τρόπο
τα εργαζόμενα στρώματα, απαντώντας με αυτό τον τρόπο
στις νέες κοινωνικές, εργασιακές, δημοκρατικές και
πολιτιστικές δυνατότητες της εποχής μας. Δυνατότητες που
κάνουν ρεαλιστική την δημιουργία της κοινωνίας των
«ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών». Μια κοινότητα
ολοκληρωμένων κομμουνιστικών προσωπικοτήτων.
Πατώντας πάνω σε αυτή την αντιφατική κατάσταση οι
δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα πρέπει να
αξιοποιήσουν τις οξύτατες αντιφάσεις που απορρέουν από
την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης.
Στοχεύοντας να υπάρξουν βαθύτατες ρωγμές στο
αντιδραστικό μπλοκ εξουσίας.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την υπεράσπιση του
προηγούμενου αστικού συντάγματος. Δίχως βέβαια να
χαρίζουμε τις βασικές συλλογικές και ατομικές ελευθερίες
και δικαιώματα που είχαν αποτυπωθεί στις διατάξεις του,
που ήταν αποτέλεσμα αγώνων των λαϊκών τάξεων. Η πιο
συνεπής υπεράσπισή τους απαιτεί την διαλεκτική
αναβάθμισή τους στα πλαίσια μίας νέας χάρτας των
σύγχρονων κοινωνικών δικαιωμάτων.
Έτσι απέναντι στον ολοφάνερο κίνδυνο μιας αστικής
αντιδραστικής μετάλλαξης θα πρέπει να προτάξουμε τον
διαρκή αγώνα υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων
μας. με στόχο την θεσμοθέτηση ενός «εργατικού
συντάγματος» με προοπτική την δημοκρατία των παραγωγών
του κοινωνικού πλούτου, την κομμουνιστική διεθνιστική
απελευθέρωση από κάθε μορφή κράτους, καταπίεσης και
εκμετάλλευσης.
Στοιχεία αυτού του νέου καταστατικού εργατικού χάρτη
είναι:
Η έξοδος από το ΝΑΤΟ- Ε.Ε. Στην κατεύθυνση μιας
ευρωπαϊκής και βαλκανικής αντικαπιταλιστικής ενοποίησης.
Η άρνηση συμμετοχής και διευκόλυνσης των ιμπεριαλιστικών
επεμβάσεων.
Η θεσμοθέτηση αμεσοδημοκρατικών δομών κοινωνικού και
εργατικού έλεγχου.
Η κοινωνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.

Η οικονομική ανάπτυξη με βάση τις πραγματικές κοινωνικές
ανάγκες και την προστασία της φύσης.
Η κατοχύρωση σταθερής και ασφαλούς εργασίας με μισθό που
θα επιτρέψει να ζούμε από μια δουλειά. Η ριζική μείωση
του χρόνου εργασίας.
Η θεσμοθέτηση ενός καθολικού κοινωνικού μισθού, ως
συστατικό στοιχείο άμεσης πρόσβασης στο κοινωνικό
πλούτο, προϊόν της πολύμορφης συνεργατικής δυνατότητας.
Η πλήρης κατοχύρωσης της συνδικαλιστικής δράσης και η
πλήρης κατοχύρωση του απόρρητου των προσωπικών
επικοινωνιών και δεδομένων από τις κρατικές αρχές και
την εργοδοσία.
Τα ίσα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά δικαιώματα
στους μετανάστες, ενάντια στις διακρίσεις, το ρατσισμό,
την ξενοφοβία. Η ουσιαστική κατοχύρωση και επέκταση του
πολιτικού ασύλου, κόντρα στην αντιμεταναστευτική
πολιτική της Ε.Ε.- φρούριο.
Η κατάργηση των «ειδικών συνθηκών κράτησης», των
τρομονόμων και των «έκτακτων δικαστηρίων» και της
ποινικοποίησης των κοινωνικών-πολιτικών αγώνων.
Η δωρεάν παροχή όλων των κοινωνικών υπηρεσιών, και των
βασικών αγαθών.
Η κατοχύρωση του κοινωνικού-δημόσιου χαρακτήρα της
επιστήμης, της έρευνας, των τεχνολογικών ανακαλύψεων και
του πνευματικού έργου. Όχι στο «πατεντάρισμα» της
επιστημονικής- καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Η προστασία της φύσης από την καπιταλιστική
εκμετάλλευση.
Η υπεράσπιση και αποφασιστική διεύρυνση του δημόσιου
χώρου. Η απελευθέρωση του από τα επιχειρηματικά
συμφέροντα
Η δημόσια, δωρεάν και ενιαία παιδεία σε όλες τις
βαθμίδες. Η ελεύθερη πρόσβαση όλων σε κάθε βαθμίδα. Η
κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής επιχειρηματικής
δραστηριότητας στην παιδεία. Ο προσανατολισμός της
έρευνας στις κοινωνικές ανάγκες.
Η απαλλοτρίωση της μεγάλης ιδιοκτησίας των τραπεζών,
πολυεθνικών, εκκλησίας.
Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους και η ισοτιμία των
εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

Δημοσιευμένο στον "Η.Α" στις 25/1/07
www.agon.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις