Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Ιωάννινα 28/11/2005

Στις 21 Νοέμβρη ο δήμος Ιωαννιτών και η εταιρία που
ανέλαβε να φέρει εις πέρας το «έργο» της δημιουργίας
γκαράζ στο κέντρο της πλατειάς με την συνενοχή των
δικαστικών οργάνων, των κυρίαρχων αστικών
πολιτικών-δημοτικών συλλογικοτήτων και με την
κοινοβουλευτική και καθεστωτική αριστερά να κοιτά βουβή
στην γωνία, προχώρησαν πραξικοπηματικά στην έναρξη
εργασιών στην πλατεία με στόχο την δημιουργία
τετελεσμένων γεγονότων, παρόλο που στο συμβούλιο
επικρατείας η υπόθεση εκκρεμεί.

Βέβαια λίγες μέρες πριν από την κατάληψη της πλατείας
από την χούντα της αγοράς , η επιτροπή αγώνα πολιτών
είχε χάσει για «τυπικούς λόγους», στο συμβούλιο
επικράτειας τα ασφαλιστικά μέτρα με την αιτιολογία ότι η
επιτροπή αγώνα πολιτών δεν έχει έννομο συμφέρον, καθώς
δεν είναι ανταγωνίστρια εταιρία. Σύμφωνα με αυτή την
απόφαση, έννομο συμφέρον για την χρησιμότητα και τους
όρους ενός έργου έχουν μόνο όσοι παίζουν στο παιχνίδι
της ελεύθερης αγοράς,(ιδιωτικές εταιρίες, πολυεθνικές,
μη- κυβερνητικές οργανώσεις) και όχι οι πολίτες που
βλέπουν την κεντρική πλατειά των Ιωαννίνων να
ιδιωτικοποιείται και το περιβάλλον να καταστρέφεται,
δίχως κανένα πρόβλημα να λύνεται. Απεναντίας σύμφωνα με
τις μελέτες έγκριτων συγκοινωνιολόγων η δημιουργία
γκαράζ στην κεντρική πλατεία Ιωαννίνων όχι μόνο δεν θα
λύσει το πρόβλημα του κυκλοφοριακού στην πόλη των
Ιωαννίνων, αλλα θα το οξύνει. Φυσικά κερδισμένοι
βγαίνουν η επιχείρηση που θα φτιάξει και θα διαχειρισθεί
το παρκινκ και οι πολιτικοί διαχειριστές της πόλης. Να
τους χαιρόμαστε !!!!

Η επιτροπή αγώνα πολιτών δείχνοντας απαράμιλλα
αντανακλαστικά βρέθηκε από την πρώτη ώρα που μπήκαν στην
πλατεία οι μπουλντόζες για να την υπερασπίσει. Μόνο που
τα περίπου 60 άτομα που βρέθηκαν στην πλατεία δεν
μπόρεσαν τελικά να παρεμποδίσουν την έναρξη των
εργασιών. Ήταν η μάχη μιας «πρωτοπορίας» με ολοφάνερη
και καθοριστική την απουσία των υπόλοιπων γιαννιωτών.
Σαφώς ο καιρός δεν βόλευε, έκανε τρομερό κρύο, αλλα
τούτο ήταν ένα δευτερεύον στοιχείο που απότρεψε την
παρουσία των γιαννιωτών. Οι λόγοι της απουσίας των
πολιτών, πέρα από τα μέλη και τους φίλους της επιτροπής
αγώνα πολιτών είναι απροκάλυπτα και βαθιά πολιτικοί.

Αλλα ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή: Η επιτροπή
αγώνα πολιτών δημιουργήθηκε πριν πέντε περίπου χρόνια
για να υπερασπίσει την πλατεία, (πρώτα σαν επιτροπή για
την υπεράσπιση της πλατεία και ύστερα από την πρώτη νίκη
στο συμβούλιο επικράτειας, σαν επιτροπή αγώνα πολιτών,
διευρύνοντας την θεματολογία της στο σύνολο των
ελεύθερων χώρων και της ανθρώπινης διαβίωσης στην πόλη).
Απέναντι της, στο ζήτημα της πλατείας, είχε ενωμένο όλο
το αντιδραστικό μπλοκ οικονομικής και πολιτικής
εξουσίας, Η επιτροπή αγώνα πολιτών έδωσε ένα αγώνα με
όλα μέσα (νομικά, πολιτικά, κινηματικά) καταφέρνοντας
για πέντε χρόνια να μπλοκάρει την καταστροφή της
πλατείας. Για αυτό το λόγο ο ακροδεξιός δήμαρχος των
Ιωαννίνων απαίτησε την συγνώμη μας για την καθυστέρηση
του «έργου». -Πέντε χρόνια τα οικονομικά και πολιτικά
λαμόγια των Ιωαννίνων έχασαν δισεκατομμύρια από την
ενεργή αντίσταση μιας χούφτας πολιτών, εργαζόμενων και
φοιτητών. Και ο δήμαρχος και η αντιπολίτευση τις
εισφορές και τις «χορηγίες» τους.

Μια ενεργητική αντίσταση που εκφράζει, σαφώς με
αντιφάσεις και τεράστιες ανυπαρκειες, την τάση
χειραφέτησης. Τον πολιτισμό ενός κόσμου που βάζει
μπροστά τα δικαιώματα και τις ανάγκες των πολιτών και
των εργαζομένων, την φυσική ισορροπία και όχι τα κέρδη
των κεφαλαιοκρατών-Την επομένη μέρα από την επιδρομή
τους στην πλατεία οι χουνταίοι της αγοράς- τα αφεντικά
της εταιρίας(αντιπρόσωποι και της citroen) που ανέλαβε
να καταστρέψει την πλατεία σε συνέντευξη τους μίλησαν
κυνικότατα για το όραμα μιας πόλης που θα βγάζει όλο και
ποιο πολύ κέρδος για την πάρτη τους. Μια συνέντευξη που
παρουσιάζει ακριβώς αυτό το χάσμα ανάμεσα στο κόσμο
τους, ένα κόσμο αφεντικών, λαμόγιων και μαφιόζων και τον
κόσμο μας, ένα κόσμο δικαιοσύνης, πολιτικής εντιμότητας,
αλληλεγγύης, φιλίας, αλληλοβοήθειας.

Τα τελευταία πέντε χρόνια συγκρούστηκαν αυτοί οι δυο
κόσμοι αλλα με ένα ολοκληρωτικά άνισο τρόπο: Με τον
κόσμο της εξουσίας, τον κόσμο της οικονομικής και
πολιτικής μαφίας, να εχει πίσω του όλα τα ΜΜΕ και τους
πολιτικούς μηχανισμούς- κράτος και κόμματα. Να εχει πίσω
του την κυρίαρχη εμπορευματική-καταναλωτική ιδεολογία.
Με το ΚΚΕ και ΣΥΝ που θεωρητικά διαφωνούν με το παρκινκ
να μην μπαίνουν καθόλου στην μάχη της σωτήριας της
πλατείας-Κατά τα αλλα θα ζητήσουν από τους πολίτες την
ψήφο των πολιτών στις ερχόμενες δημοτικές και
νομαρχιακές εκλογές για μια ανθρώπινη πόλη.- Το
γελοιογραφικό της υπόθεσης ήταν η διαμαρτυρία της
δημοτικής κίνησης του ΚΚΕ τρεις μέρες μετα από την
εισβολή των μπουλντόζων και την καταστροφή της πλατείας-
Μια πραγματικά αστεία και θλιβερή εικόνα, που δεν τιμά
το ΚΚΕ με την τεράστια ιστορία του. Που αντι να
παραμένει θεατής και ύστερα από το έγκλημα να
διαμαρτύρεται, θα έπρεπε να παλέψει μαζί με την επιτροπή
αγώνα πολιτών για την σωτηρία της πλατείας. Η επιτροπή
αγώνα πολιτών απέναντι σε αυτή την οικονομική και
πολιτική ισχύ και την αριστερή συνενοχή και αδιαφορία
πρόταξε το μεράκι αγωνιστών που προέρχονται κατά βάση
από τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και των
αντιεξουσιαστων και κάποιων δεκάδων ευαίσθητων πολιτών
από όλους τους άλλους πολιτικός χώρους.

Η επιτροπή αγώνα πολιτών μέσα από τον αγώνα της για την
σωτήρια της πλατείας και των ελεύθερων χώρων άνοιξε την
κουβέντα στην γιαννιώτικη κοινωνία για ένα τρόπο
παραγωγής και κατανάλωσης που υπερβαίνει τον φετιχισμό
του εμπορεύματος, του χρήματος και του κεφαλαίου.
Βάζοντας μπροστά τον δημόσιο και κοινό πλούτο, τους
δημόσιους και ελεύθερους χώρους. Την συμμέτοχη των
πολιτών και των εργαζόμενων στα κοινά. Ερχόμενη σε ρήξη
με κυρίαρχες αντιλήψεις που αγκαλιάζουν και κομμάτια της
παραδοσιακής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Συχνά ακούγαμε
και ακούμε από «συντρόφους»-«..μα με τα δέντρα, τους
ελεύθερους χώρους και την πλατεία θα ασχοληθούμε
τώρα;;.. όταν δεν υπάρχει δουλειά για το
κοσμάκη;;;..αυτά είναι μικροαστισμοί για χορτάτους
διανοούμενους...!!!!». Ένα επιχείρημα που εύκολα στα
χέρια του δημάρχου Ιωαννίνων γίνεται προπαγανδιστικό
εργαλείο, που μας κατηγορεί ότι εμποδίζουμε την ανάπτυξη
και την δημιουργία θέσεων εργασίας. Σίγουρα κάτι τέτοιο
μπορεί να σκέφτονται και οι «εργατιστές σύντροφοι» μας,
αλλά να μην έχουν την τόλμη να το πουν, όπως ο
ακροδεξιός δήμαρχος.

Λες και η λύση του προβλήματος της ανεργίας είναι η
ποσοτική ανάπτυξη των ήδη υπεραναπτυγμένων παραγωγικών
δυνάμεων με βάση τις ανταλλακτικές άξιες και όχι η
ανακατανομή του τεράστιου κοινωνικού πλούτου υπέρ των
φτωχών. Μια ανάπτυξη αξίων - χρήσης φιλικών προς το
περιβάλλον και τους δημοσίους χώρους. Η ριζική μείωση
των ωρών εργασίας και η καθολική πρόσβαση στο σύγχρονο
πολύμορφο κοινωνικό πλούτο.

Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές για να μπορούμε κάποια
στιγμή να διεκδικήσουμε το αδύνατο. Η επιτροπή αγώνα
πολιτών δεν είναι έξω από αυτή την κοινωνία αλλα μέσα σε
αυτή. Η αντίθεση της τάσης χειραφέτησης και της τάσης
χειραγώγησης διαπερνά και την επιτροπή αγώνα πολιτών.
Έτσι στην περίπτωση της υπόθεσης του παρκινκ, υπήρξε μια
καλλιέργεια αυταπατών και εφησυχασμού, για την
αποτελεσματικότητα της προσφυγής στο συμβούλιο
επικράτειας. Χάθηκε έτσι πολύτιμος χρόνος για
κινηματικές διαδικασίες που μπορεί(;;)να έσπαγαν κάπως
τις κυρίαρχες αντιλήψεις. Στο εφησυχασμό βοήθησε και το
γεγονός ότι κερδίσαμε το πρώτο συμβούλιο επικρατείας. Σε
κάθε περίπτωση όμως η προσφυγή στην νομική οδό ήταν έτσι
κι αλλιώς μια απόλυτα σωστή και τελικά αντικειμενική
διαδικασία που κράτησε το θέμα ανοικτό για πέντε χρόνια.


Η επιτροπή αγώνα πολιτών είναι μια ενωτική,
αμεσοδημοκρατικη κινηματική διαδικασία, εκφραζωντας
αντικειμενικά μια μαχόμενη μερικότητα. Αυτό που
χρειαζόμαστε, είναι μια ενεργή πολιτική- κοινωνική
καθολικότητα με ηγεμονική και κυρίαρχη την τάση της
χειραφέτησης και μαζικά χαρακτηριστικά. Αλλα αυτό είναι
το ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που πάει πολύ μακρύτερα από
την επιτροπή αγώνα πολιτών.

Για αυτό το λόγο μας αδικεί το συναίσθημα της
απαισιοδοξίας. Και να χαθεί η μάχη της πλατείας,
παραμένει ανοικτό το ζήτημα των άλλων δημοσίων χώρων. Θα
χαθεί μια μάχη, όχι ο πόλεμος. Παραμένει εν τέλει
ανοικτή η υπόθεση της υπεράσπισης μιας ζωής με
αξιοπρέπεια. Και σε αυτή την περίπτωση η μάχη για το
παρκινκ αποτελεί σημαντική αγωνιστική παρακαταθήκη γιατί
ακριβώς ανέδειξε ένα κόσμο και ένα πολιτισμό μαχόμενης
αξιοπρέπειας. Καθοριστικό σε εποχές ολοκληρωτικής
υποταγής στην χούντα του κεφαλαίου. Τι λέτε;;

Δημήτρης Αργυρός