ΓΙΑ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Είναι ήδη αρκετά γνωστό πως στις 19 Μαΐου του 2006 το
μπλοκ της οικονομικής και της πολιτικής εξουσίας που
κυβερνά τα Ιωάννινα τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια
του ΣτΕ, την πολιτική στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ και
την ουσιαστική ανοχή-ενοχή της κεντροαριστεράς προχώρησε
στο γκρέμισμα του Ξενία Ιωαννίνων, παραχωρώντας την
δημοτική περιουσία του Ξενία για 40 χρόνια στα
συμφεροντα του μεγαλοξενοδόχου Μήτση, ολοκληρώνοντας το
έγκλημα που συνέβηκε στο κέντρο των Ιωαννίνων ύστερα από
την ιδιωτικοποίηση και την καταστροφή της κεντρικής
πλατείας.



Είναι επίσης γενικά γνωστό το τι ακολούθησε ύστερα από
την καταστροφή του Ξενία, με την άνανδρη, ανίερη και
τραμπούκικη επίθεση στη Αλεξ Μπέγκα και τον Δημήτρη
Αργυρό, μέλη της επιτροπής αγώνα πολιτών από τον γνωστό
χαφιέ του Ξενία, με στόχο : α) να πάρει μια βίαιη ρεβάνς
από τους πρωτοπόρους πολίτες των Ιωαννίνων που οργάνωσαν
και οργανώνουν την αντίσταση ενάντια στην καταστροφή του
πολιτισμικού και οικιστικού περιβάλλοντος, την μόλυνση
της φύσης, την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της
δημοτικής και δημόσιας περιούσιας την καταστρατήγηση των
εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των
πολιτών. β) Να εκφοβίσει τους γιαννιώτες να μην
αντιδράνε σε ό,τι τους χαλάει την ζωή, τους καταστρέφει
την ποιότητα της καθημερινότητας, τους καταργεί τα
συλλογικά δικαιώματα, για να μην βγαίνουν στο δρόμο, να
μην μετατρέπουν το αϊ σιχτίρ σε αγωνιστικό ya basta στην
προοπτική της παραγωγής ενός «μπορούμε να πάμε
αλλιώς»!!!

Στόχος αυτού του σημειώματος είναι να προχωρήσει σε
κάποια πολιτικά συμπεράσματα για την επιτροπή αγώνα
πολιτών που με την κινηματική και αμεσοδημοκρατική
αγωνιστική δράση της, έκανε την ζωή δύσκολη στην ντόπια
άρχουσα τάξη των Ιωαννίνων με αποτέλεσμα να προκαλέσει
την οργή της και την κατασταλτική και τρομοκρατική δράση
της.

Ξεκαθαρίζοντας, εξ αρχής πως ανεξάρτητα από το τελικό
αποτέλεσμα του αγώνα για την σωτηρία της πλατείας και
του Ξενία, ο αγώνας που δώσαμε ήταν επιτυχημένος. Καθώς
τα τελευταία 5 χρόνια στράτευσε με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο, αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων και ενεργούς
μάχιμους πολίτες των Ιωαννίνων. Στράτευσε στο δρόμο του
αγώνα και της σύγκρουσης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,
ένα πλήθος πρωτοπόρων δυνάμεων από το χώρο της
σοσιαλδημοκρατίας έως τον χώρο των αντιεξουσιαστών. Και
αυτό είναι που ενόχλησε και ενοχλεί την ντόπια και
κεντρική εξουσία και τα επίσημα κομματικά επιτελεία από
την ΝΔ έως και το ΚΚΕ. Η ύπαρξη και η δράση της
δημιούργησε γεγονότα που αποτελούνε μικρές παρακαταθήκες
για το κίνημα και την παράδοση των καταπιεσμένων.

Φυσικά δεν κατάφερε να παράγει αυτή την ποσοτική και
ποιοτική διαφοροποίηση που θα μετέτρεπε αυτή την
κινηματική και αγωνιστική κοινότητα και δράση σε μια
νικηφόρα στρατιά που θα κατάστρεφε μια και καλή τα
όνειρα για ανεξέλεγκτη κερδοφορία στο
κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό μπλοκ δυνάμεων που
κυβερνά αυτή την στιγμή τα Γιάννενα. Μια εξέλιξη που θα
διαμόρφωνε τις συνθήκες ενός μαζικού «εκβιασμού» των
«πάνω» απ' τους «κάτω». Ένα γεγονός που πάλι σε μια
αντικειμενική βάση, μέσα σε αυτούς του συγκεκριμένους
συσχετισμούς πολιτικής και οικονομικής δύναμης και βίας
των κυρίαρχων καθεστωτικών δυνάμεων δεν ηταν εφικτό και
ρεαλιστικό να συμβεί.

Όλοι μας πικραθήκαμε από το τελικό αποτέλεσμα, αλλα σε
γενικές πάλι γραμμές , η επιτροπή αγώνα πολιτών έπραξε
ο,τι ηταν αντικειμενικά και υποκειμενικά δυνατό στις
συγκεκριμένες συνθήκες. Ούτε οι συναγωνιστές που
προβάλουν μια «δικανική» αντίληψη, ούτε πάλι από την
άλλη πλευρά οι συναγωνιστές που προβάλουν μια
μονοδιάστατη κινηματική λογική έχουν δίκαιο, στην
κριτική που ασκούν.

Και οι δυο αυτές πτέρυγες, που πρόσφεραν και προσφέρουν
ανιδιοτελώς στην επιτροπή αγώνα πολιτών δεν παίρνουν
σοβαρά υπόψην τους κάποιες αντικειμενικές και
υποκειμενικές συνιστώσες της υπόθεσης. Π.χ ο αγώνας δεν
χάθηκε στο δρόμο, χάθηκε στο ΣτΕ. Από την άλλη, ο νόμος
του δρόμου δεν ηταν τόσο ισχυρός έτσι ώστε να επιβάλει
το δίκαιο του. Και αυτό όχι μόνο γιατί προκάλεσε την
κατασταλτική κρατική και παρακρατική καταιγίδα, αλλα
γιατί στο δρόμο του αγώνα βρεθήκαμε στην καλύτερη των
περιπτώσεων γύρω στους 150 πολίτες. Σαφώς πολύ
σημαντικός αριθμός αγωνιστών σε καιρούς κινηματικής
λειψανδρίας και αντιτρομοκρατικής φοβικής υστερίας, σε
βαθμό τέτοιο που να δημιουργεί ανασφάλεια στις ντόπιες
ελίτ, αλλα όχι ικανός αριθμός αγωνιστών για να μπλοκάρει
καθοριστικά τα έργα.

Και το ερώτημα έρχεται αυθόρμητα στα χείλη των
καλοπροαίρετων και μη αναγνωστών. Και γιατί δεν κατάφερε
η επιτροπή αγώνα πολιτών να στρατεύσει περισσότερο
κόσμο;; Η απάντηση μας πάει πέρα από την δράση της
επιτροπής αγώνα πολιτών και τον επαρχιωτισμό ενός
κακέκτυπου της Αθήνας , όπως μεταμορφώνονται τα
Ιωάννινα.

Ας ανιχνεύσουμε κάποια αιτία: Ο «κόσμος γέρασε και εγω
ακομη περιμένω...»λέει ένα τραγούδι και κάπου έχει πολύ
δίκαιο αλλα και κάπου πολύ άδικο. Ο κόσμος μας, ο κόσμος
του κεφαλαίου, όντως γέρασε και μάλιστα πολύ γλήγορα, σε
τέτοιο βαθμό που να μην κατανοεί ούτε τα στρατηγικά
συμφεροντα της αναπαραγωγής του, μεταμορφώνοντας τον
κόσμο του σε ένα τεράστιο καρκίνωμα, αρκεί να μην χάσει
τα τεραστία πλούτη που εχει συσσωρεύσει. Οδηγώντας τον
πλανήτη γη σε καταστροφή.

Ο,τι συμβαίνει στα Ιωάννινα τα τελευταία χρόνια δεν
είναι τίποτε άλλο παρα μικρογραφία αυτού που συμβαίνει
σε όλο τον κόσμο. Η συντονισμένη δράση
κράτους-παρακράτους στο Ξενία εχει πολύ λίγο να κάνει με
την παλαιά τραμπουκική δεξιά, και περισσότερο με την
στρατευμένη αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ημερών μας.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και τις απαγωγές των πακιστανών
που συνέβησαν και στα Ιωάννινα.

Το μπλοκ των οικονομικών- κοινωνικών- πολιτικών δυνάμεων
που παρασιτικά αποικίζει φύση, οικιστικό και πολιτιστικό
περιβάλλον στα Ιωάννινα, καταργώντας κάθε συλλογικό
δικαίωμα είναι μικρογραφία αυτού που συμβαίνει πάλι
παντού, σε ανατολή και δύση.

Αντίστοιχα η δράση της επιτροπής αγώνα πολιτών είναι και
αυτή μικρογραφία ενός «από τα κάτω»νέου κινήματος
αντίστασης και ανυπακουής των ίδιων των μάχιμων
υποκείμενων που μέσα από τεράστιες αντιφάσεις
ξαναμπαίνουν στο μετερίζι του αγώνα Ενός κινήματος που
δεν εχει βρει ακομη τον τρόπο να συνενώνει τα
διαφορετικά επίπεδα, να δομεί στρατηγικές προτάσεις που
μας πάνε πέρα από αυτό τον γερασμένο καπιταλιστικό
κόσμο, δεν εχει βρει τρόπους ακομη να νικάει. Φυσικά
αυτή η αναλογία δεν είναι απόλυτη αλλα σχετική, με τις
ιδιαίτερες εσωτερικές εκφράσεις και διαφοροποιήσεις,
απόρροια του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και του
γιαννιώτικου παρασιτικού επαρχιωτισμού, αλλα σε γενικές
γραμμές ακολουθεί μια διαλεκτική αναλογία, που ενοποιεί
το μερικό με το καθολικό, το τοπικό με το εθνικό και
κυρίως το διεθνικό. Και μόνο έτσι πρέπει να το
βλέπουμε!!!

Εν τέλει αυτό που λείπει από το συνολικότερο κίνημα
αντίστασης δεν είναι ο ηρωισμός και η αυτοθυσία του αλλα
η προοπτική ενός αλλού κόσμου που όντως θα είναι
εφικτός. Ενός κόσμου που ονομάστηκε σοσιαλιστικός-
κομμουνιστικός και τον 20αιωνα ταυτίστηκε με τον
σταλινισμό και τα εκφυλισμένα εργατικά κράτη. Μια
προοπτική που πρέπει να επαναθεμελιωθεί σε νέες βάσεις,
δίχως να μηδενίζει τις έως τα τώρα παραδόσεις των
καταπιεσμένων.

Για αυτό εξάλλου κινείται σε σωστή κατεύθυνση η
δημιουργία μέσα από την επιτροπή αγώνα πολιτών, δίχως να
ταυτίζεται με αυτή, από δυνάμεις της ριζοσπαστικής
αριστεράς μιας δημοτικής και νομαρχιακής συσπείρωσης που
θα δώσει με τρόπο μάχιμο την μάχη των δημοτικών κσι
νομαρχιακών εκλογών. Αναδεικνύοντας την δυνατότητα και
την αναγκαιότητα μιας μαζικής αριστεράς της αντίστασης,
της ρήξης, της ανατροπής και της κοινωνικής
απελευθέρωσης.

Μιας αριστεράς που δεν θα οργανώνει απλώς την αντίσταση
για την τιμή των όπλων , ή θα οικοδομεί ένα κόσμο απ'
έξω, αφήνοντας στα οικονομικά και πολιτικά καπιταλιστικά
συμφέροντα την εξουσία, αλλά θα αγωνιστεί, μαζί με τον
κόσμο της δουλειάς και τις μάζες των καταπιεσμένων, για
να καταστραφεί η εξουσία του κεφαλαίου-της
αλλοτρίωσης-της πραγμοποίησης και της εκμετάλλευσης, σε
τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, στοχεύοντας στην
καθολική απελευθέρωση.

Η επιτροπή αγώνα πολιτών από την δική της πλευρά δεν
αποτελεί παρελθόν, το δυναμικό της βρίσκεται σε μάχιμη
κατάσταση, γνωρίζοντας πως έπραξε τα δέοντα, σώζοντας
την υπόληψη των Ιωαννίνων. Εκφράζοντας τα Γιάννενα της
αξιοπρέπειας και του αγώνα. Τα Γιάννενα που τα
συμφεροντα δεν θα παύουν να τα βρίσκουν μπροστά τους!!!
Το επόμενο διάστημα θα δώσει με την ίδια αυταπάρνηση,
την μάχη να μην μεταφερθεί το ΚΤΕΛ δίπλα στην λίμνη, να
μην κτιστεί το καινούργιο ξενοδοχείο στο χώρο του Ξενία
και να μετατραπεί ο χώρος του σε χώρο πρασίνου και
αναψυχής. Να μην γίνει τσιμέντο και οικοδομές το
στρατόπεδο Βελισαρίου. Να παύσουν οι διώξεις των
αγωνιστών της επιτροπής αγώνα πολιτών.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

Saturday, June 17 2006