ΙΩΑΝΝΙΝΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Σαν ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ, κατεβαίνοντας στις προηγούμενες
δημοτικές εκλογές στο δήμο ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, με σκοπό να
εκφράσουμε έστω και με μειοψηφικούς όρους ένα ζωντανό
ανατρεπτικό ρεύμα, είχαμε ξεκαθαρίσει πως : «... η
λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση είναι αστική γιατί δεν
πρόκειται για διοίκηση που ασκείται από τον λαό, ούτε
προς το συμφέρον του λαού. Η αστική διαχείριση δεν
πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα των εργαζομένων ούτε
σκοπό έχει την ουσιαστική βελτίωση των λαϊκών στρωμάτων.
Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν
τίποτε από την αστική διοίκηση, μπορούν μόνο να παλεύουν
για την ανάδειξη και τη λύση των προβλημάτων τους, να
αποκαλύπτουν τις αμαρτίες και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα
της Τ.Α...».

Μια θέση που όσο κυλάει ο χρόνος όλο και πιο πολύ
δικαιώνεται παρακολουθώντας όλα όσα συμβαίνουν στην πόλη
μας, παρόλο που οι σειρήνες μιας τίμιας και χρηστής
διοίκησης αρχίζουν να ξανατραγουδούν.


Όλοι στο κόλπο..., χαμένοι οι πολίτες, η πόλη και η
φύση.

Τα τελευταία δυο χρόνια τις τύχες των ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ έχει
αναλάβει μια σκληροπυρηνική ακροδεξιά κλίκα με δήμαρχο,
τον δικηγόρο της ΜΑΒΗ, Ν.Γκόντα. Πρόκειται για μια
δημοτική αρχή που εκφράζει κυνικά και απροκάλυπτα τα
συμφέροντα, του πιο επιθετικού ντόπιου και πολυεθνικού
κεφαλαίου. Μια δημοτική αρχή που δεν αφήνει τίποτε όρθιο
στο διάβα της ,πουλώντας τα πάντα, τελευταίο κρούσμα το
ΞΕΝΙΑ.

Η σημερινή δημοτική αρχή ακολουθεί μια ξεκάθαρη
νεοφιλελεύθερη πολιτική που θεωρεί ότι το κράτος και οι
δήμοι σαν κρίκοι του αστικού κράτους δεν κάνουν για
επιχειρηματίες, αλλά είναι «στρατηγεία» για την κίνηση
και την ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, θεσμοί
που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των
εργολάβων και των μεγαλοϊδιοκτητών.

Η σημερινή δημοτική αρχή δεν είναι αυτή που άρχισε το
παιχνίδι του ξεπουλήματος, είναι φυσικά αυτή που το
κάνει με το πλέον άκομψο και άγαρμπο τρόπο, αλλά το
πανηγύρι του όλα τα «σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» το άρχισαν
οι προηγούμενες δημοτικές αρχές της « κεντροαριστεράς,
αριστεράς και της προόδου». Και όλα αυτά στο όνομα της
ανάπτυξης, αυτής της θεάς που είναι βαμμένη στο αίμα από
τις ανθρωποθυσίες στο όνομα της.

Αυτό που παίζεται την τελευταία 10ετια είναι ο καθολικός
«αποικισμός» από το κεφάλαιο των δημοσίων και δημοτικών
χώρων. Αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής υπαγωγής της φύσης
και των κοινωνικών σχέσεων στο κεφαλαίο. Το ΞΕΝΙΑ είναι
η κορυφή του παγόβουνου, το καλύτερο «φιλέτο» στο κέντρο
της πόλης. Για αυτό και γύρω από το ΞΕΝΙΑ με την σύμφωνη
γνώμη όλων των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων παίχτηκε όλα
αυτά τα χρόνια ένα συνειδητό παιχνίδι απαξίωσης της
δημοτικής επιχείρησης με την διευκόλυνση της ένοχης
ανοχής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και την
δημοσιοϋπαλληλική αφασία των εργαζόμενων.

Το πώς εκφράζεται αυτή η κεφαλαιοκρατική αναγκαιότητα
δεν αντανακλά τίποτε άλλο παρά την κυρίαρχη αντίληψη
ενός αρπακτικού παρασιτισμού, ενός βλαχομπαρόκ
αμερικανισμού, κατά την τελευταία δεκαετία. Ας μην
ξεχνάμε εξάλλου πως από τις αρχές της δεκαετίας του
1990, ύστερα και από την κατάρρευση των εκφυλισμένων
εργατικών κρατών, η πόλη των ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ παίζει ένα
κυρίαρχο ρόλο στην παρέμβαση και στην διακίνηση του
ελληνικού κεφαλαίου σε αυτές τις χώρες και ιδιαίτερα
στην Αλβανία. Το τελευταίο διάστημα με αφορμή τα
σκάνδαλα «Βαβύλη-Παπαδήμα», η αγαπημένη πόλη μας,
φωτογραφίζεται ως ο τόπος που «ξεπλύθηκαν» τα χρήματα
των αλβανικών παρατραπεζών μετα την κατάρρευση τους το
1997.

Βέβαια το κύριο ζήτημα δεν είναι ποια σημαίνοντα, ή μη,
δημόσια πρόσωπα ήταν οι διακομιστές του μαύρου
παρατραπεζικου αλβανικού χρήματος, αλλά το γεγονός πως
αυτή η παρασιτική και αρπακτική νοοτροπία χαρακτηρίζει
την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας, που επηρεάζει ως
κυρίαρχο παράδειγμα και το λαϊκό μπλοκ, έλλειψη μιας
άλλης εναλλακτικής ,προς τους νόμους της αγοράς,
πρότασης ζωής.

Ο τρόπος που η δημοτική αρχή προσπαθεί να «σμπαραλιάσει»
τα πάντα έχει ανησυχήσει τους σοβαρούς αστικούς κύκλους,
προερχόμενους και από τις δυο μεγάλες
παρατάξεις(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) που μαγειρεύουν συναινετικές λύσεις
και υποψήφιους. Ο κίνδυνος που είναι υπαρκτός δεν αφορά
η σωτήρια της μιας ή της άλλης οικονομικής ή πολιτικής
κλίκας, αλλά αφορά την σωτηρία των συνολικών αστικών
συμφερόντων που κινδυνεύουν να πέσουν σε καθολική
ανυποληψία εξαιτίας της δημοτικής διαχείρισης.

Το ερώτημα όμως είναι εάν μπορεί να ορθολογικοποιηθεί
αυτή η ολοκληρωτική καπιταλιστική αρπακτικότητα και εάν
οι δυνάμεις που αντιστέκονται σε αυτή πρέπει να
υποταχτούνε στις δυνάμεις που υπόσχονται ένα
καπιταλιστικό εργαλειακό ορθολογισμό. Μια συνετή
συναινετική δημοτική διαχείριση!!



Ενσωμάτωση ή ανατροπή;



Καταρχήν πάγια άποψη μας, είναι πως αυτό το συνολικά
σάπιο σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, δεν βελτιώνεται, μόνο
ανατρέπεται!! Ο παραλογισμός του πόλεμου δεν είναι άλλης
τάξεως από τον παραλογισμό της οικονομικής επέκτασης που
στο διάβα της, καταπίνει ανθρώπους και φύση. Τον πόλεμο
στο Ιράκ τον ζούμε κάθε μέρα εδώ, στα εργοστάσια και
στους δρόμους. Αλήθεια πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν ή
καταστρέφονται από αυτοκινητιστικά ατυχήματα, από
εργατικά ατυχήματα, από το άγχος και τις
ψυχασθένειες(ένας στους δέκα πάσχει από κατάθλιψη). Ενώ
σύμφωνα με μια μελέτη 7 στους 100.000 ανθρώπους (με
πανελλαδικό όριο 5 στους 100.000) αυτοκτονούν στα
ΙΩΑΝΝΙΝΑ, απογοητευμένοι από την πραγματικότητα αυτού
του άδικου κόσμου. Την ίδια στιγμή θα πρέπει να μετρηθεί
πόσο ευθύνεται στην αύξηση των καρκίνων στην περιοχή, το
γεγονός ότι είμαστε η 8η πιο μολυσμένη πόλη στην ΕΕ.
Κατέχοντας βέβαια το «προνόμιο» να είμαστε 2η πόλη στην
ΕΕ στην αναλογία ανθρώπων και αυτοκινήτων σε σχέση με
τον πληθυσμό. Το συνολικό αρνητικό κλίμα επιβαρύνει
ακόμη πιο πολύ, η αλματώδη αύξηση των θανάτων από χρήση
ναρκωτικών στην περιοχή μας (3 νεαρά άτομα έχασαν πέρυσι
την ζωή τους). Πρόκειται για στατιστικές που υποδηλώνουν
την οριστική σήψη του σημερινού συστήματος.

Το δυστύχημα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των
δυνάμεων που στον ένα ή στον άλλο βαθμό αντιστέκονται
στο καρκίνο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν τολμά καν
να στοχαστεί σε μια συνολική ανατρεπτική στρατηγική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «επιτροπή αγώνα
πολιτών».

Η «επιτροπή αγώνα πολιτών» συμπεριλαμβάνει σχεδόν το
σύνολο του αριστερού κόσμου και δημιουργήθηκε στην βάση
υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της κεντρικής
πλατειάς. Την κεντρική πλατειά η προηγούμενη δημοτική
αρχή του ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ και η τωρινή του ΓΚΟΝΤΑ με τις
πλάτες της παράταξης του Φ. ΦΙΛΙΟΥ και πλείστον
οικονομικών τοπικών συμφερόντων επιθυμούσε και επιθυμεί
να την παραδώσει στην ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ για να κατασκευάσει
γκαράζ. Η έγκυρη και αποτελεσματική παρέμβαση της
επιτροπής αγώνα πολιτών απέτρεψε προς το παρόν την
παράδοση της πλατειάς στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Το θετικό της κίνησης βρίσκεται στο ότι ενωτικά
συσπειρώνει το σύνολο της αριστεράς, ενώ το αρνητικό
βρίσκεται στο γεγονός του ότι έχει αποτύχει να εκφράσει
ένα συνολικότερο ανατρεπτικό ρεύμα, αν και αυτό αποτελεί
αναγκαιότητα της εποχής.(ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ
ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ
ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟΝΙ ΣΕ
ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ).

Για αυτό το λόγο σαν ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ θεωρούμε ότι ο
κίνδυνος να «αφομοιωθεί» η κίνηση είναι σημαντικός. Η
λύση απορρέει από μια πολιτική παρέμβασης που συνδυάζει
τα πολυποίκιλα πρόβλημα της πόλης (ΞΕΝΙΑ- ΠΑΡΚΙΝΓΚ-
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ -ΝΕΡΟ-ΕΝΟΙΚΙΑ κτλ) και του λεκανοπέδιου.
Όλα αυτά τα ζητήματα τα συνδέει ένα κόκκινο νήμα , μια
απόπειρα των συμφερόντων να αυξήσουν την κερδοφορία σε
βάρος των πολιτών, των εργαζόμενων σε τελευταία ανάλυση
σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Για να απαντήσουμε
κερδοφόρα στο ζήτημα του ΠΑΡΚΙΝΓΚ, του ΞΕΝΙΑ κτλ θα
πρέπει να τα συνδέσουμε με το σύνολο των ζητημάτων που
αφοράνε την λαϊκή και εργατική οικογένεια. Η ανεργία η
φτώχια η ακρίβεια, η τρομοκρατία στους τόπους δουλείας
δεν είναι άσχετα με το υποβαθμισμένο επίπεδο ζωής στην
πόλη και στο οικιστικό και φυσικό περιβάλλον .

Οι πρωτοπόρες αριστερές δυνάμεις αντι να υποτάσσονται
πίσω από τις λογικές του μικρότερου κακού, αντι να
γίνονται ουρά«καλών» ή λιγότερων «καλών» διαχειριστών
της ντόπιας εξουσίας θα έπρεπε να πειραματίζονται μορφές
συντονισμού των επιμέρους κινημάτων, έτσι ώστε να
αποκτήσουν μαζικότερο και μαχητικότερο χαρακτήρα. Δεν
είμαστε ουτοπιστές, θεωρούμε ότι αυτό δεν μπορεί να
υπάρξει εάν στην κοινωνία και στον κόσμο δεν αναπτυχθεί
μια άλλη αντιδιαχειριστική ριζοσπαστική, αριστερή φωνή
με μαζικά χαρακτηριστικά. Εάν δεν οικοδομηθεί ένα ενιαίο
μπλοκ των εργαζόμενων- της νεολαίας των άνεργων των
μεταναστών. Ένα μέτωπο αντίστασης - ρήξης και ανατροπής.


Φυσικά το ερώτημα είναι αδυσώπητο και μέχρι να
εμφανισθεί μια τέτοια ανυπότακτη και ανατρεπτική
αριστερά, τι κάνουμε; Η απάντηση δεν είναι εύκολη , αλλά
στην παρούσα συγκυρία στην δήμο Ιωαννίνων ένας δρόμος
που θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις σε μια κατεύθυνση
αριστερή και αντιδιαχειριστική είναι η κοινή παρέμβαση
με σκοπό και τις δημοτικές εκλογές , όσων δυνάμεων, μέσα
και έξω από την επιτροπή αγώνα πολιτών, έχουν παρόμοια
χαρακτηριστικά. Οικοδομώντας ένα πρόγραμμα μεταβατικών
διεκδικήσεων για μια βιώσιμη πόλη. Μιας πόλης, όπου οι
ενεργοί πολίτες και οι εργαζόμενοι , μέσω των γενικών
συνελεύσεων, θα έχουν το πρώτο λόγο απέναντι στους
νόμους της αγοράς και την γραφειοκρατία. Μια τέτοια πόλη
είναι εφικτή και άμεσα αναγκαία. Πρόκειται για μια
πρόταση που από τα σήμερα πρέπει να συζητηθεί από τις
δυνάμεις που αρνούνται να γίνουν ουρά κεντροαριστερών
σωτήρων .



Αντι επιλόγου μια έκκληση από το αύριο.



Προτού να είναι αργά.... Οφείλουμε να μείνουμε ζωντανοί,
θέτοντας τα ανάλογα ερωτήματα, οφείλουμε να γίνουμε
επικίνδυνοι όχι για να σώσουμε ό,τιδηποτε και αν
σώζεται, αλλά να ονειρευτούμε μια νέα μεγάλη αφήγηση, να
σπάσουμε την συναίνεση της κοινωνίας του θεάματος που
μας μεταμορφώνει σε πράγματα, σε μια ενιαία
μητροπολιτική χωρο-οντότητα.

Γνωρίζοντας πως κατά βάθος αυτός που αντιστέκεται δεν
είμαστε εμείς, αλλά το κεφάλαιο. Εμείς οι πολλοί δεν
μένει παρά να δείξουμε την δύναμη μας , μια δύναμη που
μπορεί να καταστρέψει όλα τα βασίλεια και να
δημιουργήσει απίστευτους και όμορφους πληθυντικούς
κόσμους.



ΙΩΑΝΝΙΝΑ 1/4/2005



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ