ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ


Τα ρατσιστικά πογκρόμ σε όλη την χώρα ύστερα από τον
ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας - Αλβανίας κάθε άλλο παρά για
τυχαίο γεγονός πρόκειται, αποτέλεσαν μια οργανωμένη
παρέμβαση της κοινωνικής και πολιτικής ακροδεξιάς με την
ανοχή και την συγκάλυψη του κυβερνητικού - κρατικού
μηχανισμού.

Η «κοσμοπολίτισσα-φιλόξενη» Ελλάδα δεν μπόρεσε να
επιτρέψει σε αυτούς που «φιλοξενεί» να πανηγυρίσουν την
νίκη τους. Τωρα τι σοι «φιλοξενούμενοι» είναι οι αλβανοί
εργάτες που με το αίμα και τον ιδρώτα τους οικοδομήθηκε
η ισχυρή ελλαδίτσα μας είναι άλλο θέμα. Ας μην ξεχνάμε
ότι οι στόχοι της ONE και των Oλυμπιακών Aγώνων δεν θα
είχαν επιτευχθεί χωρίς τη φτηνή και υποταγμένη εργασία
των μεταναστών. Χάρη και στους αντιμεταναστευτικούς
νόμους που ψήφισε η κοσμοπολίτικη κυβέρνηση του Σημίτη.
Κακά τα ψέματα η ρατσιστική ΝΔ θερίζει ότι το
κοσμοπολίτικο ΠΑΣΟΚ έσπειρε.
Το πιο επικίνδυνο δεν είναι οι δράση των κοινωνικά και
πολιτικά λούμπεν στοιχείων, αλλά η ενσωμάτωση του
ρατσιστικού- εθνικιστικού λόγου από την κυβέρνηση της ΝΔ
και η απόπειρα να δημιουργηθεί ένα εθνικιστικό
μεταολυμπιακό μέτωπο κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΜΜΕ-εργατικής
αριστοκρατίας -«μικροαστών νοικοκυραίων» σέρνοντας πίσω
τους καθυστερημένα κομμάτια της εργατικής τάξης και
φασίστες με σκοπό την εκμετάλλευση, όσο το δυνατόν
καλύτερα, των οφελών που άφησε η ολυμπιάδα επιβάλλοντας
στα καταπιεσμένα στρώματα την «σιωπή των αμνών». Ο
επίσημος κρατικός ρατσισμός παίζει κυρίαρχο ρόλο
ενσωμάτωσης και εκφοβισμού. Το σύστημα συνεχίζει να
χρειάζεται φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό,
εργαζόμενους δεύτερης επιλογής, συνεχίζει να χρειάζεται
τους μετανάστες παράνομους και υποταγμένους μια
κατάσταση διαρκούς ομηρίας, έτοιμους να δουλεύουν με
κατεβασμένο το κεφάλι, για να κρατηθεί σε υψηλά επίπεδα
η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού κεφαλαίου.
Αλλά για να μπορέσουμε να απαντήσουμε αποτελεσματικά στο
εθνικιστικό και ρατσιστικό ντελίριουμ θα πρέπει να
ερμηνεύσουμε συνολικά την κεφαλαιοκρατική πραγματικά απο
την πλευρά των καθολικών αναγκών και δικαιωμάτων του
συνόλου του προλεταριακού πλήθους
Η σύγχρονη μετανάστευση δεν είναι καθόλου άσχετη με τις
εξελίξεις στο διεθνές καπιταλιστικό πλέγμα, στα πλαίσια
του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας ανάμεσα στις
αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και τις χώρες του
τρίτου κόσμου. Οι εργαζόμενοι στις αναπτυγμένες
καπιταλιστικές χώρες απασχολούνται όλο και πιο πολύ στον
τριτογενή τομέα που αφορά την παροχή και την διαχείριση
υπηρεσιών, αντίθετα παραδοσιακοί βιομηχανικοί κλάδοι,
κλάδοι εντάσεως εργασίας, μεταφέρονται στον τρίτο κόσμο
όπου υπάρχουν φτηνά εργατικά χέρια και αυταρχικά
καθεστώτα. Μιλώντας σε γενικές γραμμές οι προλετάριοι
του τρίτου κόσμου παράγουν σε μεγαλο βαθμό αυτό που
καταναλώνει ο πρώτος. Η υπεράξια του τρίτου κόσμου
επιτρέπει , παρόλη την νεοφιλελεύθερη αποδόμηση του
κράτους πρόνοιας , στους εργαζόμενους στις μητροπόλεις
του καπιταλισμού να εργάζονται ακόμη με αρκετά
αξιοπρεπείς όρους
Το παγκόσμιο μεταναστευτικό ρεύμα, είναι μια εσωτερική
έκφραση της οργάνωσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού
βιοπαραγωγικού παραδείγματος. Το κεφάλαιο όσο
περισσότερο διώχνει την ζωντανή εργασία από την παραγωγή
τόσο πιο πολύ τα ζωντανά κορμιά και μυαλά πρέπει να
δουλεύουν ακόμη πιο σκληρά και έντονα για αυτό. Αυτό το
χαρακτηριστικό κάθε άλλο από υπανάπτυξη δηλώνει διότι
όσο πιο υψηλή οργανική σύνδεση κεφαλαίου έχουμε τόσο
μεγαλύτερη υπεράξια πρέπει να βγαίνει από την
εκμετάλλευση της ζωντανής εργασίας για να μην πέφτει το
μέσο ποσοστό κέρδους.
Στην Ελλάδα, δίχως να είναι τυχαίο, οι μετανάστες στην
πλειοψηφία τους προέρχονται από χώρες που το ελληνικό
κεφάλαιο εκμεταλλεύεται με διάφορους τρόπους τις
πλουτοπαραγωγικές πήγες και την εργασία. Αναπαράγοντας
ένα νέο-αποικιοκρατικό καταμερισμό εργασίας στα επίπεδα
του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, ο αλβανός εργάτης
θα πρέπει να εργάζεται πάντα ένα σκαλί πιο χαμηλά από
τον έλληνα εργάτη για αυτό το λόγο οι αλβανοί
αντιμετωπίζονται σαν κάτι το υποδεέστερο, με
περιφρόνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά λέγεται πως
«αυτή τη δουλειά δεν την κάνει ούτε Aλβανός». Μέσα από
αυτή την διαδικασία το ελληνικό κεφάλαιο συνεχίζει τον
εξωστρεφή ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα, κύρια στο
βαλκανικό περίγυρο. Μια διαδικασία που δυστυχώς για την
αριστερά ενσωματώνει μικροαστικά και εργατικά στρώματα
σε μια λογική ρατσιστικής ανωτερότητας.
Eτσι, στην ρατσιστική-εθνικιστική βία των τελευταίων
ημερών εκφράστηκε σε μεγάλο βαθμό ο ρατσισμός των
νεόπλουτων«αφεντικών», που δεν δέχθηκαν ότι τους νίκησαν
«οι εργάτες τους». Πόσο μάλλον που τα τελευταία χρόνια
σε ένα σημαντικό κομμάτι μεταναστών και δη αλβανών,
είναι ολοφάνερη η κοινωνική τους άνοδος. Σύμφωνα και με
τα στοιχεία των τραπεζών το μέσο οικογενειακό εισόδημα
των 1.000.000 περίπου μεταναστών υπολογίζεται στα 12.000
ευρώ τον χρόνο, ενώ ο μέσος όρος καταθέσεων των Αλβανών
είναι 15.000 ευρώ, σχεδόν διπλάσιος από των Ελλήνων!
Συνεισφέροντας στο 9% του Αλβανικού ΑΕΠ, περίπου τα 400
εκατ. Ευρώ.
Οι ελληναραδες με τα «βαριά πεπόνια στα παντελόνια»,
άρχισαν να φοβούνται ότι χάνουν τα «δουλικά» τους,
αποκτώντας ανταγωνιστές. Πόσο μάλλον που η θέση των
μικροαστών και της εργατικής αριστοκρατίας εξαιτίας της
καπιταλιστικής κρίσης αντικειμενικά χειροτερεύει
πλησιάζοντας την θέση των μεταναστών. Οι μετανάστες για
τους «νοικοκυραίους» είναι καλοί όταν δουλεύουν από το
πρωί έως το βράδυ για ένα πιάτο φαΐ ή όταν οι «όμορφες»
ικανοποιούν τις κρυφές τους επιθυμίες αλλα είναι κακοί
όταν αποκτάνε ίδια δικαιώματα με αυτούς, διεκδικώντας
μερίδιο στον πλούτο.
Το σύνθημα «έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι» θα είναι
ένα απλό προπαγανδιστικό σύνθημα εάν δεν μετατραπεί σε
ένα υλικός μπούσουλας για την συνολική οργάνωση του
πλήθους των καταπιεσμένων σε τοπικό-εθνικο- διεθνές
επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι από σήμερα απαντάμε πολιτικά
στην ρατσιστική βια του κρατικού και παρακρατικού
τέρατος. Σημαίνει ότι αποτρέπουμε φασιστικά
πογκρόμ-αστυνομικές «σκούπες»-απελάσεις. Αγωνιζόμενοι
για σύνορα ανοικτά, για την χορήγηση πράσινης κάρτας σε
όλους τους μετανάστες δίχως προυποθέσεις, για ίσα
κοινωνικά- εργασιακά-πολιτικά δικαιώματα σε όλους τους
μετανάστες, για την άμεση παροχή υπηκοότητας στα παιδία
των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Σημαίνει την
οργάνωση ενός εργατικού-αντικαπιταλιστικού μετώπου που
θα υπερβαίνει τον κοσμοπολιτισμό και τον εθνικισμό
προσπαθώντας να οργανώσει το σύνολο των καταπιεσμένων
ενάντια στα ντόπια και ξένα αφεντικά για την κατάλυση
του καπιταλισμού σαν τρόπου παραγωγής, σάν καταμερισμού
εργασίας και σαν κοινωνικής σχέσης.

14.09.2004
Δημήτριος Αργυρός

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις