ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ «ΤΑΛΙΜΠΑΝ» ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ;

Αυτή η κυβέρνηση των «ταλιμπάν» νεοφιλελευθερισμού, του εθνικισμού και του αμερικανισμού δεν παίζεται με τίποτε. Αφού διέλυσε τις εργάσιμες σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα- με την πολύπλευρη συνεργασία του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ- αφού χρεοκόπησε τον προϋπολογισμό που συνέταξε ο ίδιος χαρίζοντας τα πάντα στο κεφάλαιο, έρχεται να γκρεμίσει τα πάντα και παντού!!!
Αποδιαρθρώνει τις εργασιακές συνθήκες στο ευρύτερο δημόσιο τομέα των ΔΕΚΟ, στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Επιδιώκοντας ανοικτά και κυνικά οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ να εργάζονται το ίδιο σκληρά και δίχως δικαιώματα με τους εργαζόμενους στο ιδιωτικό τομέα στο όνομα της ισότητας. Αντί να γίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή οι εργαζόμενοι στο ιδιωτικό τομέα ή οι συμβασιούχοι στις ΔΕΚΟ να αποκτήσουν τα δικαιώματα των μονίμων εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ. Αλλά πως μπορούσε να γίνει αυτό , όταν ο στόχος της ΝΔ είναι να δώσει ακόμη πιο πολλά στα πραγματικά αφεντικά μας, το κεφάλαιο!!!
Αλλά και αν η κυβέρνηση καταφέρει και ισοσκελίσει τα δικαιώματα όλων των εργαζόμενων προς τα κάτω – μέσα από την συντριβή κάθε εργατικής αντίστασης- αυτό δεν συνεπάγεται πως θα υπάρξει ισότητα μεταξύ των εργαζόμενων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα; Ο πάτος στις εργασιακές σχέσεις δεν είναι οι σκληρά εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά οι σχέσεις δουλείας στους μετανάστες.
Οπότε αν η κυβέρνηση καταφέρει και νικήσει το εργατικό κίνημα στο χώρο των ΔΕΚΟ, αυτό που θα συμβεί είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να δουλεύουν ως πραγματικοί δούλοι. Όπως άλλωστε συμβαίνει στις χώρες- μοντέλα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού- η Κίνα , η Ινδία, η Ταϊβάν ..κτλ.
Παράλληλα εξαπολύει μια φορολογική επίθεση στα εισοδήματα των μπακάληδων και των ελεύθερων επαγγελματιών στο όνομα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής . Λες και ο μοναδικός υπεύθυνος για την «μαύρη οικονομία» που καλύπτει το 45% του ΑΕΠ είναι ο μπακάλης της γειτονίας που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να επιβιώσει από τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών. Αθωώνοντας το μεγάλο κεφάλαιο που κερδοσκοπεί και φοροδιαφεύγει ασυστόλως με ποικίλους τρόπους, νόμιμους και παράνομους., αλήθεια τι θα γίνει με τις ΕΛΔΕ και τις παράκτιες εταιρίες;;
Η φοροεπιδρομή του Σεπτεμβρίου θα προλεταριοποιήσει ένα σημαντικό τμήμα μικροαστικών στρωμάτων με αποτέλεσμα να αυξηθούν τις πιέσεις που θα δεχτεί η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, αυξάνοντας το συνολικό πληθυσμό του και το εφεδρικό στρατό εργασίας., επιτείνοντας την πολυδιάσπαση της εργατικής τάξης.
Αυτή η κυβέρνηση των «ταλιμπάν» της αγοράς πρέπει να φύγει όσο γίνεται πιο γλήγορα , για το καλό του λαού και των εργαζόμενων. Πια πολιτική δύναμη όμως μπορεί να την αντικαταστήσει; Ένα ερώτημα που δεν έχει έτοιμη απάντηση.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καθαρίσει με τα σοσιαλφιλελεύθερα εκσυγχρονιστικά βαρίδια του παρελθόντος. Εάν σήμερα ως εργαζόμενοι και λαός είμαστε σε αυτό το χάλι το ΠΑΣΟΚ έχει τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες. Ευθύνες που έχει και η σημερινή ηγεσία του Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, σημαίνοντα στελέχους του εκσυγχρονιστικού Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Εάν το ΠΑΣΟΚ θέλει να πάει αριστερά δεν φτάνει να «κορτάρει» το ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αναβαπτισθεί στην σοσιαλιστική προοπτική με σύγχρονους όρους αναδιανομής του πλούτου.
Κατά την ταπεινή μας βέβαια γνώμη πρόκειται για μια στρατηγική που κινείται στο πεδίο της ουτοπίας.. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και σε τελευταία ανάλυση δεν θέλει να οικοδομήσει μια σοσιαλιστική προοπτική , καθώς μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική παίρνει αντικειμενικό αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Στην κατεύθυνση μιας δημοκρατίας συνεταιρισμένων παραγωγών. Ο κόσμος του, που συνεχίζει να ελπίζει σε μια ριζική αλλαγή των πραγμάτων πρέπει να στραφεί στις δυνάμεις της αριστεράς.
Την αριστερά που μάλλον την φοβίζουν οι ευθύνες αλλά και οι δυνατότητες που αναδεικνύει η συγκυρία., αλλά και η εποχή μας. Σε αυτό το σημείο δεν θα κάνω μια ακόμη κριτική γκρίνιας για την αριστερά και τις ευθύνες της. Θα επιλέξω να προτείνω ένα σχέδιο αιτημάτων που θα μπορούσε η αριστερά να επιλέξει και να μετατραπεί σε μια ουσιαστική λύση για τα λαϊκά- εργατικά συμφέροντα.
Ένα ενιαίο σχέδιο αιτημάτων που θα επιδιώκει: 1) την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και την επανακρατικοποίηση με κοινωνικό έλεγχο των βασικών τομέων της οικονομίας και της παραγωγής. 2) την πραγματική ισότητα όλων των εργαζομένων προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Και όταν λέμε όλοι οι εργαζόμενοι , εννοούμε έλληνες και ξένοι, ξένοι που θα αποκτήσουν εκτός από τα ίδια τα κοινωνικά δικαιώματα με τους έλληνες και τα ίδια πολιτικά δικαιώματα, εφόσον μένουν για χρόνια στην Ελλάδα. 3)Μείωση των ωρών εργασίας , με την άμεση εφαρμογή του 35ωρου- 7ωρου- 5μερου στην κατεύθυνση της περαιτέρω μείωσης των ωρών εργασίας για να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος των εργαζόμενων, το πραγματικό μέτρο της σύγκρισης του κοινωνικού πλούτου. Την αύξηση των μισθών, των επιδομάτων ανεργίας και των συντάξεων στην γραμμή της διεκδίκησης του 1400 € βασικό μισθό για όλο τον λαό. Δημιουργώντας μέτωπα αγώνα στο εργατικό κίνημα για την διεκδίκηση της ριζικής αναδιανομής του πλούτου. 4)Ελεύθερη πρόσβαση όλων των εργαζόμενων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την πρόσβαση των εργαζόμενων στο νέο κοινωνικό πολιτισμό που παράγεται από την ανάπτυξη της κοινωνίας της γνώσης, όπως λέγεται ή με αλλά λόγια, την διανοητική- παραγωγική ικανότητα της κοινωνίας(gerenal intellect). Στην ίδια κατεύθυνση μπορεί να κινηθεί μια πολιτική ενίσχυσης της ελεύθερης διακίνησης των μορφών της νέας τεχνολογίας σε όλο τον λαό. Μια πολιτική που θα ενισχύσει τις όποιες μορφές και οριζόντια δίκτυα άμεσης παραγωγής και διανομής πέρα από τα κυκλώματα της αγοράς και του εμπορίου. 5) Υπεράσπιση των ελεύθερου χώρου, της δημοτικής περιούσιας και του περιβάλλοντος. 6) Μέτρα ενίσχυσης των μικροαστικών στρωμάτων και της αγροτιάς στην κατεύθυνση της συνεταιριστικοποίησης των παραγωγικών και εμπορικών μονάδων τους.7) Μια πολιτική που θα έρχεται σε σύγκρουση με το εθνικισμό, τον αμερικανισμό, τον αστικό κοσμοπολιτισμό, τον ιμπεριαλισμό και την ΕΕ. Επιλογή πολιτικών που θα ενοποιεί την δράση των λαών και των εργαζόμενων στα Βαλκάνια , την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή ενάντια στο κεφάλαιο, τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό. 8)Δημιουργία μορφών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου που θα βάζει στο παιχνίδι της διακυβέρνησης τους ίδιους τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Ένα πρόγραμμα δηλαδή σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους εντολοδόχους του, ένα πρόγραμμα που θα οικοδομεί τις προϋποθέσεις για μια αριστερά εργατική , αντικαπιταλιστική και απελευθερωτική.
Ένα πρόγραμμα που θα ενοποιεί την αριστερά σε μια κατεύθυνση άμεσης δράσης στο πολιτικό αλλά και στο κοινωνικό επίπεδο και θα την μετατρέψει – γιατί όχι – σε μια εναλλακτική λύση απέναντι στην ΝΔ. Το ερώτημα και πάλι είναι καθοριστικό για την εξέλιξη των γεγονότων: Μπορεί , τολμάει η αριστερά να παίξει αυτό το ρόλο;; Όλα τα ενδεχόμενα από δω και πέρα ανοικτά και δυνατά. Καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση, γιατί το φθινόπωρο αναμένεται καυτό.


ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ