Μπροστά στην κρίση….!!!


Βρισκόμαστε εντός μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης, που εκφράζεται με βύθισμα των χρηματιστηρίων, με αποτέλεσμα την οικονομική ύφεση με κλείσιμο επιχειρήσεων και ανεργία.

Οκ, η Ελλάδα, ανισσόμερο τμήμα του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου καπιταλιστικού πλέγματος δεν έχει πληγεί ακόμη , εξαιτίας της οικονομικής και παραγωγικής ανισομετρίας της. Η αδυναμία της σε αυτό το σημείο μετατρέπεται σε δύναμη, καθώς η κρίση κτυπά την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού και όχι τόσο τους αδύνατους κρίκους της , ιδιαίτερα στην ΕΕ του Ευρώ. Αυτό δεν συνεπάγεται πως σήμερα , αύριο , δεν θα κτυπήσει και εμάς το «τσουνάμι» της κρίσης και της ύφεσης και τότε ο «Σώζων εαυτό σωθήτω». Ας δούμε π.χ την χρεοκοπία της Ισλανδίας ή την κατρακύλα της Ουγγαρίας, που την «έσωσε» το ΔΝΤ και γνωρίζουμε όλοι με τι όρους σώζει το ΔΝΤ.

Αλήθεια τότε ποιος θα μας σώσει; Η κυβέρνηση, που χαρίζει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, για να ξανατζογάρουν στα «τοξικά» ή ομόλογα; Φορολογώντας άμεσα ή έμμεσα τους ιδίους και τους ίδιους, που την πληρώνουν πάντα(εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίοι, κτλ); Ξεπουλώντας την δημόσια περιούσια στα διεθνή και ντόπια λαμόγια; Νομίζουμε πως η κυβέρνηση ούτε μπορεί , ούτε θέλει να μας σώσει.. Αντι να οδηγηθεί σε μια πολιτική δημόσιων επενδύσεων που θα σταματούσαν ή θα μείωναν την ύφεση;;

Μήπως το ΠΑΣΟΚ, που γυρεύει την χρυσή τομή, για ένα κράτος πρόνοιας, που δεν θα κακιώσει το κεφάλαιο, που ρεαλιστικά θα πρέπει να πληρώσει την νύφη της κρίσης , γιατί αυτό κέρδισε από το προηγούμενο χρηματιστηριακό ντελίριο; Ερευνώντας τα διεθνή κιτάπια για το πώς τα κατάφεραν(;;) οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες.

Γνωρίζοντας βέβαια πως «εδώ είναι Βαλκάνια , δεν είναι παίξε γέλασε» και πως για να γίνει ομελέτα, θα πρέπει να σπάσουν αυγά. Δηλαδή πως ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο θα πρέπει αντικειμενικά να χρεώσει αυτούς που την γλιτώνουν πάντα. Και αυτές δεν είναι άλλες από τις πολύμορφες ελίτ αυτής της χώρας. Θα με ρωτήσετε, έχεις καμία ελπίδα από το ΠΑΣΟΚ;

Η απάντηση είναι άμεση και ειλικρινής, θα το επιθυμούσα, αλλά δεν έχω. Θα επιθυμούσα να υπάρχει μια δύναμη του 30% που θα «σπάσει αυγά για να κάνει ομελέτες» για να θρέψει το πλήθος που κυβερνάτε, γιατί δεν νιώθει έτοιμο να αυτοκυβερνηθεί, μαθαίνοντας το να αυτόκυβερνατε.

Αλλά αυτό θέλει ένα ανατρεπτικό πόλο και όχι σωτήρες που κινούνται μέσα, ή στις παρυφές του συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ ως άλλος πόλος της κυρίαρχης πολιτικής δεν μπορεί και δεν θέλει να γίνει η ελπίδα αυτών που δεν έχουν φωνή και ελπίδα για το αύριο. Το πολύ , πολύ να διαχειριστεί και να διαμεσολαβήσει την ελπίδα και την απελπισία του κόσμου που δουλεύει και παράγει.

Τέλος υπάρχει η αριστερά που περί άλλων τυρβάζει, αντι να δει ενωτικά και αγωνιστικά πως θα γίνει πρόβλημα για αυτούς που είναι το πρόβλημα. Τα περιθώρια στενεύουν και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Και η αριστερά πρέπει να κάνει το ίδιο. Διαφορετικά δεν έχει νόημα η ύπαρξη της . Εάν άθελα της ή εσκεμμένα παίζει το παιχνίδι του συστήματος ,τότε γιατί υπάρχει;

Και κακά τα ψέματα , το παιχνίδι του συστήματος το παίζεις με πολλούς τρόπους: Ποτέ μπαίνοντας εντός και ασκώντας διαχείριση, ποτέ καταγγέλλοντας το, αρνούμενο να οργανώσεις την ανατροπή του ή περιμένοντας στην γωνία καλύτερες μέρες.. Μέρες που πότε δεν έρχονται, καθώς τις συνθήκες τις φτιάχνουν οι άνθρωποι αναμετρούμενοι με τις συνθήκες του περιβάλλοντος.

Ας μην γελιόμαστε , από πλευράς αντικειμενικών συνθηκών βρισκόμαστε στα προεόρτια μιας νέας εποχής επαναστάσεων!! Δυστυχώς όμως από την πλευρά των υποκειμενικών συνθηκών τα πράγματα δεν είναι καθόλου , μα καθόλου καλά, για να μην πω πως είναι απογοητευτικά

Φυσικά η ιστορία έχει δείξει άπειρα παραδείγματα ανατροπών- που φαινομενικά- είχαν ξεφυτρώσει από το πουθενά.

Τα πράγματα πουθενά δεν εξελίσσονται όπως φαίνονται στις αρχικές συνθήκες τους. Και αυτό δεν είναι παρηγοριά στο άρρωστο, πρώτου του βγει η ψυχή του. Είναι φυσικός και κοινωνικός νόμος που όμως θέλει τις δικές του ποιότητες και ποσότητες

Το σύστημα, το κεφάλαιο και τα κόμματα του είναι σίγουρο πως θα επιδιώξουν μια ολοκληρωτική λύση στα μέτρα τους. Καθήκον μας- ως άντρες και γυναίκες, ως παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου- είναι να τους πούμε basta, go home και καλό ταξίδι στον αγύριστο…!!!! Εάν όχι εμείς , τότε ποιος, εάν όχι τώρα, πότε;;; Εάν θέλουμε να σωθούμε, τότε ας γίνουμε η σωτηρία μας!!!

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις