ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Σήμερα το πρωί, καθώς πήγαινα στη εργασία μου, αντίκρισα σπασμένη την εφημερίδα «Πρωινά Νέα», μια εφημερίδα φιλοκυβερνητικών φρονημάτων. Κατευθείαν άκουσα διάφορα «μαργαριτάρια»- του τύπου «να τι κάνανε οι φίλοι σου οι αντεξουσιαστες»..αλλά και «θα σου ξυρίσω το μούσι»... Τα προσπερνώ λόγω θυμικών διαθέσεων της στιγμής και μένω στην ουσία.

Δεν γνωρίζω ποιος το έκανε-την νύκτα πολλοί μπορούν να δράνε, εξ ονόματος πολλών- αλλά η εικόνα μιας σπασμένης εφημερίδας δεν μου άρεσε , ανεξάρτητα με το τι γράφει αυτή η εφημερίδα. Το ίδιο ισχύει και για τα καψίματα και τα σπασίματα βιβλιοπωλείων, όπως αυτό του Αδωνί….

Είναι άλλο ένα μαζικό κίνημα να δρα με όλα τα μέσα και άλλο ένα κτύπημα ατομικής βίας στο όνομα της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Η χαρά της ανάλωσης σε αυτές τις περιπτώσεις μένει εγκλωβισμένη σε μια εγωπαθή αυτοαναφορικότητα που δεν δημιουργεί όρους απελευθερωτικού κινήματος. Και αυτό είναι το σημαίνον και όχι η λογική της εκδίκησης…