ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων, βροντοφώναζαν χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα, στις μαχητικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξη. Σύνθημα που έθετε και θέτει μια ξεκάθαρη προοπτική νίκης της εξέγερσης.

Την προοπτική της ανατροπής της κυβέρνησης από τα «κάτω και από τα αριστερά». Από ένα
μέτωπο παιδείας- εργασίας-δημοκρατίας που θα συνενώνει μαχητικά και αγωνιστικά τους εξεγερμένους νέους, την εργατική τάξη, τους μικροαστούς και την φτωχομεσαία αγροτιά. Που θα τρομοκρατεί τους αφέντες των ζωών μας.

Η ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων δεν στοχεύει να ανεβάσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά να μην ανέβει κανείς. Να πάρουν την εξουσία οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ο ίδιος ο λαός, μέσω οργάνων άμεσης δημοκρατίας, καταργώντας τους επαγγελματίες πολιτικούς. Αλλά και αν ανέβει κάποιος άλλος διαχειριστής του υπάρχοντος συστήματος, να μην νιώθει δυνατός να περάσει κανένα αντιλαϊκό- αντεργατικό μέτρο.

Για αυτό άλλωστε και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί με το σύνθημα της ανατροπής της κυβέρνησης μέσα από αγώνες. Για αυτό κάνει τα αδύνατα, δυνατά να μην βγει ο κόσμος του στο δρόμο. Όπως έπραξε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ την μέρα της απεργίας, που αρνήθηκε να κάνει πορεία στην Αθήνα;

Ή όπως έπραξε η ΠΑΣΚΕ που δεν κατέβασε τις δυνάμεις της στην απεργίαΜια προοπτική όμως που ούτε και η πλειοψηφία της αριστεράς δεν υποστηρίζει: Το ΚΚΕ δεν αναφέρει σχεδόν καθόλου την λέξη κυβέρνηση, πόσο μάλλον την λέξη ανατροπή της κυβέρνησης. Φοβικό και φοβισμένο κάνει ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ αγώνα, με αφορμή την «κουκουλοφόρους». Εξω και πέρα από κάθε κίνημα που δεν μπορεί να το ελέγξει, δέχεται να συγχαρητήρια της ΝΔ, ΛΑΟΣ και των μικροαστών νοικοκυραίων.

Σε μια δημοσκόπηση του σταθμού MEGA επιβραβεύεται από το 23% των ερωτηθέντων για την πιο σωστή στάση για τα επεισόδια- όπως ήταν η ερώτηση- της δημοσκόπησης. Μια πρωτιά που δεν νομίζω πως πρέπει να κάνει και πολύ περήφανους τα μέλη του ΚΚΕ. Εκτός και αν πλέον το «target group» του κόμματος είναι οι φοβισμένοι νοικοκυραίοι και όχι οι εργαζόμενοι. Πέρα από το «χιούμορ», νομίζουμε πως η στάση του ΚΚΕ πρέπει να προβληματίσει τους αγωνιστές του ΚΚΕ και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.

Ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ – εντός του κινήματος και της εξέγερσης , σε πολλή μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι το ΚΚΕ- στηρίζει την εξέγερση και – πράττοντας σωστά- συνομιλεί με την «αγρία νεολαία» που συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής, γίνεται στόχος ενός ετερόκλητου μετώπου από την ΝΔ-ΛΑΟΣ, Πάγκαλος και δυστυχώς το ΚΚΕ. Η στοχοποίηση του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σκοπό να “στριμώξει” μόνο το συγκεκριμένο κόμμα αλλά να στοχοποιήσει όλο το αντισυστημικό κίνημα και την επαναστατική – αντικαπιταλιστική αριστερά.

Φυσικά και ο ίδιος ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, πιεζόμενος από την στοχοποίηση, αλλά και από την κοινοβουλευτική λογική του, αρνείται το σύνθημα να πέσει «η κυβέρνηση απ’ τα κάτω και απ’ τα αριστερά». Μπαίνοντας στην λογική της προσφυγής στις κάλπες, για να εκτονωθεί η κατάσταση και στην γραμμή της εκλογικής ενίσχυσης του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ εντός του συνεχίζουν να βρίσκονται δυνάμεις που ευελπιστούν σε μια κεντροαριστερή κυβέρνηση του σοσιαλφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ή απλώς του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

Στα πλαίσια της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς που βρίσκονται πέρα του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνονται τρεις πολιτικές στάσεις: Η πρώτη μένει στον κοινωνικό συγκρουσιακό αγώνα, στην λογική της διαμόρφωσης μιας κοινωνικής, μαχητικής αντεξουσίας. Μια πολιτική στάση που βρίσκεται σε στενή συνάφεια με αντίστοιχες αντιεξουσιαστικές και αυτόνομες απόψεις. Αδυνατώντας ή μη επιθυμώντας να δει το πολιτικό επίπεδο της σύγκρουσης και της εξέγερσης.

Η δεύτερη μένει σε μια μισή αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, αδυνατώντας να ερευνήσει ένα πιο προχωρημένο πρόγραμμα που -στην παρούσα συγκυρία- το θεωρεί ουτοπικό. Ιδιαίτερα για το σύνθημα της ανατροπής της κυβέρνησης των δολοφόνων θεωρεί πως στρώνει το δρόμο στο ΠΑΣΟΚ. Ενώ η δράση της έχει καθαρά προπαγανδιστικά χαρακτηριστικά και στην πλειοψηφία της δεν πέφτει στην παγίδα «βιτρινολογίας» και της φιλολογίας περί «κουκουλοφόρων». Ενώ πρέπει να επισημανθεί πως παρόλες τις διαφοροποιήσεις τους οι δύο πρώτες στάσεις, είτε από αδυναμία , είτε από πολιτική άποψη , μένουν σε ένα γενικόλογο αντικατασταλτικό αγώνα.

Η τρίτη- με δυνάμεις που βρίσκονται στο ΜΕΡΑ(ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ), στο ΕΝΑΝΤΙΑ(ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ), αλλά και σε άλλες αντικαπιταλιστικές, αντιεξουσιαστικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις- βρέθηκε από την στιγμή, μέσα στην εξέγερση, πυροδοτώντας τις εξελίξεις, ανάβοντας την πρώτη λάμψη της πάλης, καλώντας και την υπόλοιπη αριστερά σε ένα «απ’ τα κάτω» ενιαίο μέτωπο αγώνα.

Δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα στην κατάληψη της Νομικής που στράτευσε ένα πλατύ δυναμικό που δεν έμενε στο αντικατασταλτικό αγώνα, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

Στην προοπτική δημιουργίας ενός Αντικαπιταλιστικού Εργατικού μετώπου που θα αγωνίζεται να κατακτηθούν από τους εργαζόμενους και την νεολαία, σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα στην εργασία , στην υγεία, στην παιδεία, στον ελεύθερο χρόνο, στην πόλη, στο περιβάλλον.

Οι μέρες του Αλέξη φαίνεται να διαρκούν πολύ. Μια νέα γενιά βγήκε στο μετερίζι του αγώνα και είναι βέβαιο πως στην επόμενη στροφή θα συναντήσει στα οδοφράγματα την εργατική τάξη , τους μικρομεσαίους αγρότες και τους πληττόμενους αυτοαπασχολούμενους. Αυτό που είδαμε , δεν είναι τίποτε σε αυτό που θ’ έρθει. Τα καθήκοντα της αριστεράς και δη της αντικαπιταλιστικής , τεράστια και καθοριστικά.

Οι δυνάμεις του ΜΕΡΑ, του ΕΝΑΝΤΙΑ και των άλλων δυνάμεων της «άλλης» αριστεράς, πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και με τόλμη να κινηθούν ενωτικά στο δρόμο, στο κίνημα αλλά και στις εκλογικές μάχες που έρχονται.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ