Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Ενώ η μάχη της παλαιστινιακής φτωχολογιάς και προλεταριάτου συνεχίζεται για την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση του, για την αξιοπρέπεια του, για να ζει ως αφέντης στο τόπο τους, ως αριστερά θα πρέπει να διδαχτούμε από την μάχη του. Να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα μας , για να βοηθήσουμε και εμείς από τον δικό μας πόστο και χώρο, τόσο τον αγώνα των παλαιστινίων, όσο και τον αγώνα του παγκόσμιου προλεταριάτου για την αυτοχειραφέτηση του. Συμμετέχοντας σε αυτό τον αναγκαίο αναστοχασμό να μου επιτρέψετε να παρουσιάσω κάποιες θέσεις:

1)Μακάρι το σημερινό ελληνικό και ευρωπαϊκό προλεταριάτο να είχε καρδιά , ψυχή, τόλμη , λεβεντιά και αποφασιστικότητα σαν το παλαιστινιακό προλεταριάτο. Το τελευταίο μας έχει δώσει απαράμιλλα μαθήματα γενναιότητας, μαχητικότητας και αυταπάρνησης. Φαίνεται πως στην γραμμή μιας διαλεκτικής της ανισομερής και συνδυασμένης ανάπτυξης , συχνά τα ανισόμερα τμήματα και πεδία παράγουν ένα μαχόμενο και αγωνιστικό πολιτισμό που τα μετατρέπουν σε πρωτοπορία της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας. Από ανισόμερα πεδία μετατρέπονται σε συνδυασμένα πεδία πολύμορφης ανατρεπτικής αναφοράς για όλο το χώρο της Μέσης Ανατολής. Επηρεάζοντας τις εξελίξεις σε μια σειρά από χώρες(Αίγυπτος, Ιράκ, Αραβικά εμιράτα ..κτλ).

2) Πιστεύω πως το παλαιστινιακό προλεταριάτο, σοφά πράττοντας σε αυτή την συγκυρία, διάλεξε ως πολιτικό εργαλείο μάχης, αυτές τις δυνάμεις που θα το βοηθούσαν στην μάχη(ΧΑΜΑΣ, ΤΖΙΧΑΝΤ, ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ) και τιμώρησε αυτές τις δυνάμεις που συμβιβάστηκαν με τον εχθρό και τον ταξικό αντίπαλο(ηγεσία ΦΑΤΑΧ). Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να είμαστε αρκετά προσεχτικοί: Στο εσωτερικό της η ΦΑΤΑΧ , συνεχίζει να έχει αγωνιστές και δυνάμεις που με το όπλο στο χέρι συνεχίζουν να πολεμάνε τον σιωνισμό και ιμπεριαλισμό. Δυνάμεις που στο πεδίο της μάχης στην Γάζα πολέμησαν πλάι, πλάι με τις δυνάμεις της ΧΑΜΑΣ, ΤΖΙΧΑΝΤ, ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ. Πολέμησε όλο το παλαιστινιακό προλεταριάτο και η παλαιστινιακή φτωχολογιά , σπιθαμή την σπιθαμή, σπίτι , το σπίτι , τους κατακτητές. Στόχος τους, τόσο η εθνική, όσο και η κοινωνική απελευθέρωση.

3) Εν τέλει είναι στο χέρι του Ισραηλινού προλεταριάτου να συναντηθεί με το Παλαιστινιακό προλεταριάτο. Καταστρέφοντας το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ- οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ακόμη- φτιάχνοντας μια αντικαπιταλιστική- αντιιμπεριαλιστική ομοσπονδία που θα χωράει όλες τις εθνότητες ,λαούς και έθνη, στην κατεύθυνση μιας παγκόσμιας κομμουνιστικής κοινότητας.

4) Οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες δεν μπορούνε να ταυτιστούνε με δυνάμεις που έχουν θρησκευτική αναφορά, αλλά ούτε να κρατούνε και μια πολιτική ίσων αποστάσεων. Εξάλλου ανάμεσα και στις δυνάμεις που έχουν μια θρησκευτική αναφορά, υπάρχει τεράστια , μα τεραστία απόσταση και εκφράζουν διαφορετική πολιτική αντίληψη. Είναι διαφορετικός ο ρόλος του ταξικού Σιιτισμού της ΧΕΣΠΟΛΑΧ στο Λίβανο , της ΧΑΜΑΣ στην Παλαιστίνη και διαφορετικός ο ρόλος του βαχαμπιτισμου στην Σαουδική Αραβία, στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν. Όπως αντίστοιχα είναι διαφορετικός ο ρόλος των θρησκευτικών δικτύων – καθολικών και προτεσταντικών , τελευταία, στην Λατινική Αμερική και διαφορετικός ο ρόλος των προτεσταντικών δικτύων στις ΗΠΑ. Δυνάμεις όπως η ΧΑΜΑΣ, η ΧΕΣΠΟΛΑΧ, και τα δίκτυα μιας θεολογίας της απελευθέρωσης, σε συγκεκριμένες πολιτικές συγκυρίες- και το συγκεκριμένες το τονίζω – μετατρέπονται σε δυνάμεις αντίστασης, που μεθοδολογικά μπορούμε να τις εντάξουμε στο ρεύμα του ρομαντικού αντικαπιταλισμού. Κατά συνέπεια μπορεί να δημιουργηθούν οι όροι κοινής δράσης, δίχως να αναπτύξουμε από την άλλη πλευρά αυταπάτες πως μπορεί να φέρουν εις πέρας την μάχη ενάντια στους ιμπεριαλιστές, δίχως την ανάπτυξη και την δυνάμωση μιας αριστεράς ανατρεπτικής, επαναστατικής , ελευθεριακης, που θα επικαθορίζει τους όρους της επαναστατικής διαδικασίας. Ενώ δεν πρέπει να γίνουν πολιτικές και άλλες παραχωρήσεις στο πεδίο της πολιτικής δράσης και προγράμματος. Κάτι που αν συνέβαινε μπορεί να οδηγούσε στην τραγωδία του Ιράν, μετα την επανάσταση του 1979.

5) Ο άνεμος της ανατολής πρέπει να συναντηθεί με τον άνεμο της Δύσης. Η εργατική τάξη της Δύσης και της ανατολής, όπως και o κουκουλοφόρος των δυτικών μητροπόλεων , με τον ένοπλο αντάρτη και κουκουλοφόρο των Παλαιστινίων, την διάχυτη και πολύμορφη αντίσταση στο Ιράκ, Αφγανιστάν και τα λαϊκά κινήματα των φτωχών , προλεταρίων και ίντιος της Λατινικής Αμερικής. Οι «κάτω» για μια ακόμη φορά θα επικαθορίσουν και αυτή την φορά τις εξελίξεις σε μια συγκυρία παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Ένας στρατός ανατροπής που θα βάζει μπροστά κάτι πολύ απλό και συνάμα δύσκολο. Όλοι οι άνθρωποι , σε όλο τον κόσμο, να ζουν κάτω από συνθήκες αξιοπρέπειας.

Δ. ΑΡΓΥΡΟΣ