ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Εντός μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού, της πρώτης εξέγερσης της νέας εργατικής βάρδιας του 21ου αιώνα – όπως ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη- και της εξέγερσης των αγροτών, 10 οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δίνουν ραντεβού στο Σπόρτινγκ, στις 31 Ιανουαρίου.

Στόχος είναι η πολιτική/ κοινωνική συσπείρωση και ενότητα, αυτών των πολιτικών δυνάμεων που θεωρούν αδύνατη την μεταρρύθμιση του καπιταλιστικού συστήματος , αντιπροτείνοντας την αναγκαία και δυνατή επαναστατική ανατροπή και υπέρβαση του. Με βάση την κριτική ανασύνθεση και επαναθεμελίωση των επαναστατικών προταγμάτων του 20ού αιώνα και όχι μιας απλής συνέχειας που υπερασπίζεται και δικαιολογεί τον εκφυλισμό του επαναστατικού οράματος κατά τον 20ό αιώνα. Ή από την άλλη, μιας μεταμοντέρνας διαγραφής των επαναστατικών προσπαθειών και πειραμάτων του 20ό αιώνα και ενός εκλεκτικού «γραψίματος» σε «λευκό χαρτί».

Πρόκειται για οργανώσεις που κινούνται εντός των μετωπικών οργανώσεων του ΜΕΡΑ και το ΕΝΑΝΤΙΑ , αλλά και πολιτικών συλλογικοτήτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που κινούνται αυτόνομα ή αγωνιστών που δεν καλύπτονται από την σεχταριστική – ρεφορμιστική γραμμή του ΚΚΕ, που κάνει πολιτική με βάση το κομματικό συμφέρον και του ΣΥΡΙΖΑ που δεν σπάει αποτέλεσμα από τον κυβερνητισμό, τον κοινοβουλευτισμό και τον ρεφορμισμό.

Απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και οποιοδήποτε άλλων συμμαχικών λύσεων του συστήματος που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της ΕΕ. Απέναντι στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ και οποιαδήποτε άλλων καπιταλιστικών διεθνικών ενώσεων που διαρκώς αποσπούν υπεραξία και πλούτο από τους εργαζόμενους, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, την κοινωνία και τους λαούς του κόσμου.

Μια πολιτική και συσπείρωση με βάση τα διδάγματα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, των ανεξάρτητων εργατικών κινήσεων και αγώνων, όπως αυτός που ξεδιπλώθηκε για το ζήτημα της δολοφονικής απόπειρας στην μετανάστρια- συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα, με βάση το μέτωπο παιδείας- εργασίας που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή το νέο αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο της κυβέρνησης .

Προσπαθώντας να ενώσει τα κατακερματισμένα κομμάτια της εργατικής τάξης , δημιουργώντας ένα άλλο, διαφορετικό -σε δομές και αντίληψη- εργατικό κίνημα που κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι εργάτες μέσω των γενικών συνελεύσεων. Με συνδικάτα που θα γράφουν όλες τις συμβάσεις που βρίσκονται ανά κλάδο. Ενάντια στο εργοδοτικό και ξεπουλημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που βαδίζει με σημαία την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και όχι την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου και την μείωση της εκμετάλλευσης του εμπορεύματος εργατική δύναμη.

Απέναντι σε πολιτικές που βλέπουν το συνδικάτο και το εργατικό κίνημα ως ιμάντα μεταβίβασης κομματικών εντολών, όπως το ΠΑΜΕ. Απέναντι σε πολιτικές – με συχνά αναρχικό και αντιεξουσιαστικό πρόσημο- που στο όνομα του κινήματος δρουν υποκαταστασιακά, καπελώνοντας τις αποφάσεις της άμεσης δημοκρατίας των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων, των φοιτητών και των μαθητών. Σε «επαναστατικές» πολιτικές που αναπαράγουν του σωτήρα, του Ζορό, παίζοντας το παιχνίδι της κοινωνίας του θεάματος, των ΜΜΕ και των παρακρατικών- κρατικών μηχανισμών.

Συνεισφέροντας μαχητικά στην οικοδόμηση ενός πολύμορφα ανατρεπτικού και επαναστατικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που θα σπάσει την δικτατορία της μοναδικής σκέψης που προωθούν τα εμπορευματικά ΜΜΕ , της κοινωνίας του θεάματος, που θα σπάει- συνεχώς και αδιάκοπα- την πολύμορφη αλλοτρίωση της ύστερης καπιταλιστικής κοινωνίας. Ένα επαναστατικό πολιτισμό που θα αναδεικνύει και θα δυναμώνει την τάση χειραφέτησης πάνω στην τάση της υποταγής.. Τον ολοκληρωμένο και πληθυντικά δομημένο άτομο, πάνω στο κατακερματισμένο, διχασμένο και μονοδιάστατο άνθρωπο του καπιταλισμού.

Προτάσσοντας μια άλλη αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική εργατική διεθνική συσπείρωση των ευρωπαϊκών/ βαλκανικών και παγκόσμιων επαναστατικών δυνάμεων, στην κατεύθυνση μιας σοσιαλιστικής- αντικαπιταλιστικής ομοσπονδίας στα Βαλκάνια- Ευρώπη- Μέση Ανατολή και κόσμο. Στην προοπτική μιας παγκόσμιας κομμουνιστικής κοινότητας , μιας κοινωνίας των «ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών».

Χαιρετίζοντας τον ηρωικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού, που με το όπλο στο χέρι αγωνίζεται για μια λεύτερη πατρίδα, για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Χαιρετίζοντας την δημοκρατική–αντιιμπεριαλιστική επανάσταση στο ΝΕΠΑΛ, που έδιωξε την μοναρχία. Χαιρετίζοντας τους πολύμορφους αντικαπιταλιστικούς λαϊκούς και εργατικούς πειραματισμούς, αγώνες και κινήματα στην Νότια Αμερική. Χαιρετίζοντας κάθε πολιτική αντικαπιταλιστικής– επαναστατικής – κομμουνιστικής ενότητας/ ανασύνθεσης και επαναθεμελίωσης, όπως είναι το νέο αντικαπιταλιστικό κόμμα στην Γαλλία ή η πολιτική της αντικαπιταλιστικής ενότητας- η πολιτική του από τα «κάτω και αριστερά»- των Ζαπατίστας.

Σε ένα γενικότερο επίπεδο πρόκειται για μια πραγματική κίνηση που δυνητικά μπορεί να αλλάξει την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, εφόσον αποκτήσει πιο συνολικά , καθολικά χαρακτηριστικά, στην κατεύθυνση του ανεξάρτητου πόλου της ριζοσπαστικής- αντικαπιταλιστικής- επαναστατικής αριστεράς. Συνειδητό τμήμα του πολύμορφου επαναστατικού- κοινωνικού υποκειμένου που χρειάζεται η εποχή μας.. Ενός επαναστατικού- κοινωνικού υποκειμένου που διαλεκτικά συνδέει το μαχητικό και ανυπότακτο εργατικό κίνημα, τον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τα κομμουνιστικά επαναστατικά ρεύματα, οργανώσεις και κόμματα. .


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ