ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Με αφορμή μια δήλωση του Μ. Γλέζου

Ο ιστορικός ηγέτης της Ελληνικής Αριστεράς Μ. Γλέζος σε δήλωση του στα ΜΜΕ επεσήμανε την ανάγκη της κοινής δράσης της αριστεράς. Προτείνοντας ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο από το ΚΚΕ , το ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στις ευρωεκλογές Με στόχο να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση του καπιταλισμού.

Με την δήλωση του Μ. Γλέζου- όπως επισημαίνει και σε ανακοίνωση της η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.- η συζήτηση για την αριστερά άνοιξε., καθώς «Η ίδια η καπιταλιστική κρίση και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τη νεολαία θέτουν επί τάπητος το ρόλο και το χαρακτήρα μιας αριστεράς που έχουν ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η σύγχρονη απελευθερωτική προοπτική.».

Κάτω από αυτή την συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη, η πρόταση του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς κινείται γενικά σε μια σωστή κατεύθυνση. Ιδιαίτερα εν μέσω μιας συνολικής αντεργατικής επίθεσης που απαιτεί μαζικούς και ενωτικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες για την απόκρουση και την αντεπίθεση των εργαζόμενων.

Ενωτικοί εργατικοί/ λαϊκοί αγώνες, που στον ένα ή στον άλλο βαθμό, πραγματοποιούνται, επιτυχημένα ή λιγότερο επιτυχημένα. Μόνο που η στρατηγική στόχευση, όπως δείχνουν τα γεγονότα, παίζει το πλέον καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Τι να πρωτοαναφέρουμε: Το πεδίο του εργατικού κινήματος που στο όνομα της ενότητας, στηρίζονται γραφειοκρατικές λογικές που τελικά διασπάνε την εργατική τάξη. Στο πεδίο της «απελευθέρωσης» των ελευθέρων χώρων από το εμπόρευμα, όπου η αποθέωση του μερικού, του εμπειρικού και του συγκεκριμένου, αντί να εμπλουτίζει την καθολική απελευθερωτική κίνηση, μετατρέπεται σε εργαλείο διαχειριστικών λογικών. Ή στο πεδίο του εκπαιδευτικού κινήματος όπου δυνάμεις της αριστεράς παίζουν σε διπλό ταμπλό; Μετατρεπόμενοι σε υπηρέτες δύο αφεντάδων. Και όλα αυτά στο όνομα της ενότητας και της ριζοσπαστικής αριστεράς(ΠΟΣΔΕΠ).

Κατά συνέπεια δεν φτάνει να υπάρχει μια ενωμένη αριστερά. Είναι αναγκαία μια «άλλη», αντισυστημική, αντικαπιταλιστική, εργατική, κομμουνιστική και απελευθερωτική αριστερά. Μια αριστερά που θα ενισχύει την ίδια την δράση των εργαζόμενων , των νεολαίων, των ανήσυχων διανοούμενων , των φτωχομεσαίων αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων.

Θα ενισχύει την τάση της χειραφέτησης και την δυνατότητα της αυτοαπελευθέρωσης των εργαζόμενων και των καταπιεσμένων. Μόνο έτσι η αριστερά θα αποτελέσει απάντηση στην διέξοδο από το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς και της αλλοτρίωσης και δεν θα μετατρέπεται ή θα παραμένει μέρος του προβλήματος του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτό με την σειρά της δεν συνεπάγεται την μετατροπή της αριστεράς σε μια μειοψηφική περιθωριακή δύναμη ανάσχεσης των καπιταλιστικών κακών, όπως πολλοί εύχονται. Η επαναστατική κομμουνιστική και απελευθερωτική αριστερά πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά και γιατί όχι και να κυβερνήσει.

Μια κυβέρνηση που αυτή την φορά θα φέρει τον λαό στην εξουσία, για να θυμηθούμε ένα πολύ παλαιό σύνθημα , των αρχών του 1980. Μια κυβέρνηση που δεν θα διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα. Μια κυβέρνηση με τους εργαζόμενους στην εξουσία που θα παράγει δομές εργατικής εξουσίας στην προοπτική της αντικαπιταλιστικής επανάστασης- εργατικής δημοκρατίας/ εξουσίας- παγκόσμια κομμουνιστικής χειραφέτησης. Στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας των συνεταιρισμένων παραγωγών.

Μια εργατική δημοκρατία/ εξουσία που θα συγκρουστεί ανοικτά με την εθνική και διεθνική εξουσία του κεφαλαίου. Δηλαδή θα συγκρουστεί τόσο με τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης και καταστολής εντός του εθνικού κοινωνικού σχηματισμού, όσο και τις διεθνικές ενοποιήσεις.(ΝΑΤΟ-ΕΕ- ΔΝΤ ..κτλ).

Αναγκαίο βήμα σε αυτή την πορεία είναι η οικοδόμηση ενός επαναστατικού εργατικού μετώπου / κινήματος/ κόμματος. Με στόχο νικηφόρους εργατικούς λαϊκούς και ταξικούς αγώνες. Μόνο έτσι μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα -πραγματικά ανταγωνιστική για το σύστημα-αριστερά.

Μια τέτοια αντίληψη προσεγγίζει με αντιφάσεις η ΑΝΤΑΡΣΥΑ(ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή). Μια ενωτική παρέμβαση των δυνάμεων της «άλλης» Αριστεράς που εντός των αγώνων και των κινημάτων είναι η πιο συνειδητή φωνή μάχης., που αναδεικνύει- όσο μπορεί καθαρότερα- την τάση της ανατροπής και της χειραφέτησης.

Όπως γράφει στην ανακοίνωση της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ : «….Ακριβώς σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και η συγκρότηση του ενωτικού, μετωπικού εγχειρήματος 11 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών με τη δημιουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και την κάθοδο στις ευρωεκλογές, θέλοντας να συμβάλλει στον αγώνα κατά της Ε.Ε, για την αντικαπιταλιστική διεθνιστική ρήξη με την Ε.Ε. τον καπιταλισμό και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτή την πολιτική. Η ενίσχυση μιας τέτοιας μετωπικής αριστεράς μπορεί να συμβάλλει και στη συνολικότερη κοινή δράση όλων των αριστερών δυνάμεων μακριά από λάθη και συμβιβασμούς τύπου Τζανετάκη ή δορυφοριοποίησης γύρω από τον ένα πόλο της αστικής εξουσίας αλλά και στην αναγέννηση, επανίδρυση της αριστερής, απελευθερωτικής προοπτικής συνολικότερα.»

Στις ευρωεκλογές το συμφέρον των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων επιτάσσει την συμμετοχή τους στις κάλπες. Το άκυρο, το λευκό και η αποχή δεν αποτελούν ανατρεπτική απάντηση στην κρίση του συστήματος. Απεναντίας ενισχύουν τις συστημικές δυνάμεις.

Επιτάσσει το μαύρισμα των κομμάτων του αστικού- καπιταλιστικού μπλοκ εξουσίας, καθώς και των διάφορων ακροδεξιών(ΛΑΟΣ) και κεντροδεξιών παραφυάδων τους(ΔΡΑΣΗ). Επιτάσσει την ενισχύσει της αριστερής ψήφου και της αριστερής αμφισβήτησης. Ακόμη πιο αποτελεσματικό όμως είναι να ενισχυθούν εκλογικά και να δυναμώσουν πολιτικά οι αριστερές επαναστατικές / ανατρεπτικές φωνές. Να ενισχυθεί η ενωμένη αντικαπιταλιστική φωνή. Να ενισχυθεί και να δυναμώσει η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α..

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ