ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δρόμος κλειστός μοιάζεις ζωή με τα κλειδιά χαμένα
η σκέψη έγκλειστη τρελη ζητά να δραπετεύσει
κι αν έχεις μες τα σωθικά σου κάρβουνα αναμμένα
μπόμπα μολότοφ το μυαλό ζωή θα σ’ ανατρέψει.

Οι συνειδήσεις πλάθονται μονάχα μες το δρόμο
κι αν στα σκοτάδια περπατώ και με θολή τη σκέψη
πετώ μεσ τον υπόνομο τον κάθε τρομονόμο
μία ζωή που μου ‘λαχε κανείς δεν θα την κλέψει

Στην άγρια νύχτα κόκκινο το φως από το φάρο
ανάβει μες τη σκοτεινιά και στο μυαλό μια σπίθα
αργά στο δρόμο περπατώ με τη ζωή φλερτάρω
κι αναζητώ στο διάβα μου την ξεχασμένη αλήθεια.

Μέσα στα παλιοσίδερα γράφεται η ιστορία
ραγιάς ποτέ δεν έγινα μένω ρακοσυλέκτης
closhard ονείρων τώρα πια κι ας είμαι σ’ ομηρία
μιας νέας διαλεκτικής σητείται ο εφευρέτης.

Θ’ αμφισβητώ παντοτινά τον νόμο και την τάξη
και μαγεμένος εραστής της νέας ανταρσίας
την κάθε επιθυμία μου θέλω να κάνω πράξη
και να αλλάξω τη ζωή την άνευ σημασίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΣΙΤΑΣ
πλανόδιος αριστερός.