ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ


Ο παλαιός πολυπολιτισμικός έρωτας, όσο και το τωρινό ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες συσχετίζεται αμεσότατα με την πολιτική που ακολουθεί κάθε φορά , η αστική τάξη και το παγκόσμιο κεφάλαιο. Στην παλαιά καλή εποχή του πολυπολιτισμού, οι μετανάστες βόλευαν την καπιταλιστική κερδοφορία , ενώ τώρα βολεύει η επίθεση στους μετανάστες. Το ζητούμενο είναι τι θα βόλευε όχι μόνο τους μετανάστες , αλλά το σύνολο της εργατικής τάξης , που οι μετανάστες αποτελούν το πιο καταπιεσμένο τμήμα του.

Η βαθιά και παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οξύνουν στο έπακρο και συνολικά τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών και των λαϊκών μαζών. Εντείνουν σε τρομερά απελπιστικό βαθμό το φαινόμενο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.

Η ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα για τον έλεγχο των ροών , των αγορών, των σφαιρών επιρροής αναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους στις υποανάπτυκτες να εγκαταλείπουν τις εστίες τους και να γίνουν πρόσφυγες για να μπορέσουν να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειες τους.

Οι εργαζόμενες μάζες που γίνονται μετανάστες είναι τμήμα του προλεταριάτου της χώρας υποδοχής και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής. Και μάλιστα όπως είπαμε το πλέον σκληρά εκμεταλλευόμενο και ευάλωτο τμήμα της εργατικής τάξης. Φυσικά αυτό κάθε φορά αναπροσαρμόζεται. Παλαιές μεταναστευτικές ροές ενσωματώνονται στο κοινωνικό- εργασιακό ιστό της χώρας υποδοχής, όπως συνέβη στην χώρα μας με τους Αλβανούς ή με τα παλαιά μεταναστευτικά ρεύματα των Πακιστανών , ενώ τα νέα ρεύματα μετανάστευσης βρίσκονται στην γωνία και μετατρέπονται σε σάκο του μποξ. Όπως συμβαίνει τώρα με τους Αφγανούς του Α. Παντελεήμονα. Για να μην αναφέρουμε τις άθλιες συνθήκες εργασίας που ζούνε στην περιοχή μας. Μέσα ή δίπλα στα εργοστάσια ή στους χώρους εργασίας, π.χ στα Πτηνοτροφία , μαζί με τις κότες.

Οι μετανάστες είναι τμήματα του παγκόσμιου προλεταριάτου, κατά συνέπεια η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι κύρια και πρωταρχικά απελευθέρωση των πλέον καταπιεσμένων κομματιών της, δηλαδή των μεταναστών. Κοινός εχθρός όλων των τμημάτων και των επιπέδων της εργατικής τάξης είναι το κεφάλαιο, το ελληνικό κεφάλαιο το κράτος του στα κάθε μας και οι διεθνείς ολοκληρώσεις του, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στην Ελλάδα, όσο και παγκόσμια η πολιτική του κεφαλαίου συνίσταται στο να εκμεταλλεύονται κάθε φορά τις μεταναστευτικές ροές , έτσι ώστε να ρίχνουν την αξία της εργατικής δύναμης και να διασπάνε την ενότητα της εργατικής τάξης.

Την δεκαετία του 1990 και τα πρώτα χρόνια του 2000, δεκαετίες επέκτασης του κεφαλαίου και υψηλής κερδοφορίας, είχαμε μια αθρόα εισροή μεταναστών. Μετανάστες δίχως χαρτιά και δίχως δικαιώματα που ενίσχυσαν τα μέγιστα στην εκτόξευση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Σώζοντας την πλειοψηφία των μικρομεσαίων και μικροαστικών κεφαλαίων από την χρεοκοπία. Μειώνοντας δραστικά η αξία της εργατικής δύναμης στους τομείς της εντάσεως εργασίας.

Η επιτυχία της ΟΝΕ, το θαύμα των Ολυμπιακών έργων, τα μεγάλα έργα, είναι κτισμένο με το κόπο και το αίμα των μεταναστών. Οι μετανάστες ήταν σαν την γυναίκα του μάστορα στην ιστορία με το γεφύρι της Άρτας. Χωρίς το δικό της αίμα, δίχως την δική της ζωή, γεφύρι δεν κτιζόταν. Το ίδιο ισχύει και με τους μετανάστες, δίχως το δικό τους κόπο, απλήρωτη εργασία , αλλά και πραγματικό αίμα , με δεκάδες νεκρούς εργάτες, ελλήνων και κυρίως μεταναστών, μεγάλα έργα δεν θα βλέπαμε. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ήταν φυσικό να αναπτυχθεί ένας κρατικός και μη αντιρατσισμός , πολυπολιτισμός , ένας αστικός κοσμοπολιτισμός που δεν έλυνε τα ζητήματα , αλλά διαμόρφωνε κλίμα μιας μερικής έστω ενσωμάτωσης των Αλβανών μεταναστών , που όμως πάντα και με υψηλό για αυτούς οικονομικό τίμημα, τους κρατούσε όμηρους. Αυτό δεν συνεπάγεται πως στα όρια της αστικής νομιμότητας κρατικές και παρακρατικές δεν έδειχναν κατά καιρούς στους μετανάστες πια είναι τα αφεντικά. Ή ακόμη καλύτερα , ποιοι νόμιζαν ότι είναι τα αφεντικά.

Σήμερα όμως σε περιόδους κρίσης, οι μετανάστες, οι απολύμενοι μετανάστες και οι νεοφερμένοι από τις ιμπεριαλιστικές καταιγίδες του αντιτρομοκρατικού πολέμου, αυξάνουν το «εφεδρικό» στρατό εργασίας, αυξάνουν τους άνεργους, οξύνοντας το κοινωνικό ζήτημα. Η αντιμεταναστευτική πολιτική του κεφαλαίου αυτή την στιγμή έχει διπλό στόχο: α) Αφήνοντας τους μετανάστες να ζούνε σε εξαθλίωση οξύνεις το πρόβλημα μεταξύ των νέων μεταναστών και των ελλήνων ή και των παλαιοτέρων ξένων που έχουν ενσωματωθεί, σπέρνοντας τον ρατσισμό εντός της εργατικής τάξης, διασπώντας την ήδη πολλαπλά διασπασμένη εργατική τάξη. β) Με τις «σκούπες», τις απελάσεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα Ελληνικά Γκουαντάναμο, μειώνεις το εφεδρικό εργατικό στρατό, ενσωματώνοντας τα συντηρητικά στρώματα των εργαζομένων, μικροαστών , μεσοαστών και αστών, αυξάνοντας τον εθνικισμό με την «αντιπαράθεση» χριστιανοσύνης, μουσουλμανισμού. Για αυτό και προκλητικά τα ΜΜΕ σιγόνταραν τόσο τον ρατσισμό, όσο και τα πολιτικά ρεύματα που τον εκφράζουν, δηλαδή το ΛΑΟΣ.. Με τις φασιστικές ομάδες στο δρόμο να προσπαθούν να βγάλουν βρώμικη δουλειά με την πλήρη «κάλυψη» του κρατικού μηχανισμού. Και με την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ να στηρίζει την ρατσιστική πολιτική εφαρμόζοντας στην πράξη την πολιτική του ΛΑΟΣ.

Είναι αναγκαιότητα οι δυνάμεις της αριστεράς , οι δυνάμεις της εργατικής τάξης, τα σωματεία , τα συνδικάτα, πρέπει να ξεσκεπάσουν την ρατσιστική πολιτική. Να μπλοκάρουν το ρατσιστικό δηλητήριο που συστηματικά χύνουν στην εργατική τάξη για να την διασπάσουν. Να αναδείξουν τα στοιχεία της ενότητας της εργατικής τάξης.

Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι , έλληνες και ξένοι παράγουν τον τεράστιο πλούτο που η αστική τάξη καρπώνεται, προσφέροντας ελάχιστα σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο. Πρέπει πάση θυσία να σφυρηλατηθεί αρραγής ενότητα ταξικής αλληλεγγύης και πάλης με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Για την υπόθεση αυτή, έχουν χρέος να δουλέψουν ενεργά και ενιαία όλα τα σωματεία και συνδικάτα

Τα σωματεία και τα συνδικάτα είναι από τη φύση τους εργαλεία που πρέπει να φροντίζουν ώστε να προάγεται η ταξική αλληλεγγύη και να υπηρετείται το συμφέρον της εργατικής τάξης σαν σύνολο, ανεξάρτητα από εθνικότητα, σαν μια μαχόμενη και ενεργή καθολικότητα.

Η Αριστερά, σε έναν ενιαίο εργατικό μέτωπο, πρέπει να προωθήσει ένα μάχιμο πρόγραμμα που αγωνιστικά θα ενοποιεί την εργατική τάξη.

Αγωνιζόμενοι για να ανοίξουν τα συνδικάτα στους νέους μετανάστες και σε όλες τις εργασιακές συμβάσεις. Να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις εργασίας σε μόνιμες σχέσεις εργασίας. Για την απαγόρευση των απολύσεων. Για την μείωση των ωρών εργασίας, για 1400€ βασικό μισθό. Αγωνιζόμενοι για την πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

Για να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα οι μετανάστες που ζουν χρόνια στην χώρα μας. Για να αποκτήσουν ιθαγένεια τα παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην χώρα μας. Να αγωνιστούν τα λεφτά της ενίσχυσης των δυνάμεων καταστολής και της φύλαξης των συνόρων να χρηματοδοτήσουν καταυλισμούς που θα ελέγχονται από τα ίδια τα ταξικά αδέρφια τους. Να χρηματοδοτήσουν την αξιοπρεπή διαβίωση των μεταναστών και των προσφύγων.

Οι εργατικές ενώσεις , τα σωματεία , τα συνδικάτα ως ελάχιστο καθήκον ταξικής αλληλεγγύης, πρέπει να αναλάβουν καμπάνια, για την πλήρη κάλυψη των πρωταρχικών αναγκών των μεταναστών και των προσφύγων που έρχονται στην χώρα μας.

Με την ευθύνη των σωματείων και των συνδικάτων και δίχως την ανάμιξη της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής, πρέπει να δημιουργηθούν ειδικοί σύγχρονοι καταυλισμοί υποδοχής και φροντίδας προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα και τις μεγάλες πόλεις, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις των κανόνων υγιεινής διαβίωσης και στους οποίους αφιλοκερδώς θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφοσιωμένα μέλη των συνδικάτων, όπως και γιατροί, νοσοκόμοι, οικοδόμοι, δάσκαλοι κ.α.

Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, πρόκειται για μια μάχιμη ταξική πολιτική γραμμή που οικοδομεί άμεσες σχέσεις ταξικής αλληλεγγύης. Μια πολιτική εργατικής αντιεξουσίας. Κάπως έτσι θα οικοδομηθεί ένα εργατικό μέτωπο που θα αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ του κεφαλαίου και εργασίας.

Φυσικά αυτό απαιτεί ένα νέο εργατικό κίνημα που θα είναι στα χέρια του συνόλου της εργατικής τάξης και όχι στα χέρια των γραφειοκρατών. Και εκεί βρίσκεται το μεγάλο στοίχημα για τις δυνάμεις της ταξικής αλληλεγγύης και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

www.argiros.net

μέλος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Ιωαννίνων

Σχόλια

  1. ...Το να λέμε ότι η κατάσταση με την εγκληματικότητα στο κέντρο και τις αντιδράσεις των κατοίκων του που παίζουν καθημερινά με τη ζωή τους κορώνα-γράμματα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχοι είναι μάλλον εύκολο. Το να αποδεικνύουμε με ένα έγγραφο που αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, προκαλεί σοκ. Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα presstime (αρ.φυλ. 161 σελ.6), απελπισμένοι οι κάτοικοι του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, γύρω από το παλιό Εφετείο, που έχει μετατραπεί σε «γκέτο», συμπεραίνουν ότι η Αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει την εγκληματικότητα και να τους προστατεύσει...
    Οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες γύρω από το παλιό Εφετείο στην οδό Σωκράτους νοιώθουν απροστάτευτοι και με επιστολή τους στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας, ζητούν, εκτός από την αυτονόητη ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας και των περιπολιών, άδεια οπλοκατοχής για να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα στη γειτονιά τους! Με πολυσέλιδη αναφορά-καταγγελία προς τους διοικητές των Τμημάτων Ασφαλείας και Τάξης, που υπογράφουν 190 κάτοικοι, καταστηματάρχες, επαγγελματίες, δικηγόροι ακόμη και ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου, απαριθμούν τα ατέλειωτα κρούσματα ληστειών στη μέση του δρόμου, διαρρήξεις σπιτιών και καταστημάτων, αναφέρουν συγκεκριμένα περιστατικά βίας από λαθρομετανάστες και καταγγέλλουν ότι τις περισσότερες φορές τα περιπολικά φτάνουν κατόπιν εορτής. Και όχι μόνο, αλλά δέχονται συχνά επιθέσεις από τους αλλοδαπούς που έχουν καταλάβει το παλιό Εφετείο, με μάρμαρα και πέτρες! Οι υπογράφοντες την επιστολή χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά τους ως «εφιάλτη», κάτι «σαν ταινίες κατάλυσης του κράτους» και μιλούν για βιασμούς γυναικών από νεαρούς που έχουν βρει κατάλυμα στο κτίριο...

    Η αναφορά-καταγγελία των 190 φορέων του κέντρου της Αθήνας έχει ως τελικό αποδέκτη το ΑΤ Ομονοίας. Κοινοποιήθηκε όμως και στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ, τον Αστυνομικό Διευθυντή Αττικής, τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας, τον πρόεδρο της Βουλής, το Νομάρχη Αθηνών, το Δήμαρχο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινοβουλίου και τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, προκαλώντας σοκ και στις Βρυξέλλες!

    Οι υπογράφοντες στην επιστολή τους κάνουν λόγο για «κατάλυση του Κράτους, της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών των πολιτών» από κυκλώματα τα οποία, όπως λένε, αποτελούν «οργανωμένο έγκλημα» που απειλεί τις ζωές τους και τις περιουσίες τους...

    Οι 190 που υπογράφουν την επιστολή επισημαίνουν ότι κινδυνεύουν άμεσα η σωματική τους ακεραιότητα και η δημόσια υγεία. Οι επαγγελματίες μετρούν τα διαφυγόντα κέρδη τους από την γκετοποίηση της περιοχής και οι μόνιμοι κάτοικοι μιλούν για αδυναμία και αναποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας και των εφαρμοζόμενων μέτρων από τις αρμόδιες αρχές.

    Μάλιστα κάνουν λόγο για κλοπές ακόμη και στον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και χαρακτηρίζουν «άβατη» την οδό Ζήνωνος, απ’ όπου «μόνο πλάτη με πλάτη και ανάμεσα από αλλοδαπούς παραεμπόρους από την Ασία και την Αφρική μπορεί κανείς να περάσει». Για όλους αυτούς τους λόγους ζητούν άδεια οπλοκατοχής και την εκπόνηση ειδικού επιχειρησιακού σχεδίου δράσης, με μόνιμες και συνεχείς περιπολίες, αλλά και την απομάκρυνση όλων των παράνομων μεταναστών...

    Πριν από λίγες ημέρες οι καταστηματάρχες της περιοχής κατέθεσαν αγωγή σε βάρος του ταμείου εμποροϋπαλλήλων, ιδιοκτησία του οποίου είναι το κτίριο της οδού Σωκράτους. Εδώ και οκτώ χρόνια, που το Εφετείο έχει μετακομίσει πίσω από τον Άρειο Πάγο, παραμένει αναξιοποίητο, σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία για τα ταμεία. Όμως, λίγες ώρες μετά την τοιχοκόλληση ανακοίνωσης για εκκένωση και καθαρισμό του κτιρίου, οι καταστηματάρχες πριν ακόμη ανοίξουν τα ταμεία τους, αναγκάστηκαν να πάρουν σφουγγάρια για να καθαρίσουν τις τζαμαρίες από τα αυγά που είχαν ρίξει άγνωστοι, πιθανότατα κατά τη διάρκεια της νύχτας! «Τα αυγά στα τζάμια μας ίσως ήταν μόνο η αρχή, ποιος ξέρει; Δε έχουμε κάτι προσωπικό με τους ανθρώπους αυτούς, αλλά εμείς τι φταίμε;» έλεγε ένας καταστηματάρχης με την παράκληση να μην δημοσιοποιηθεί το όνομά του….(σ.σ. τρομοκρατία μέσα στην ίδια του την χώρα από αλλοδαπούς παράνομους και τους συριζοαναρχικούς πορτιέρηδες του Εφετείου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις