Η ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…..
Η κυρίαρχη εμμονή των μεγάλων αφεντικών και των ντόπιων εθελόδουλων πολιτικών δυνάμεων στην καταστροφική πολιτική του μνημονίου οδήγησε την χώρα ξανά στις εκλογές.
Από μια άποψη δεν μπορούν να κάνουν και διαφορετικά, όπως είναι δομημένη εντός του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής η ΕΕ δεν μπορεί να βελτιωθεί, να αλλάξει. Πρόκειται για ένα μηχανισμό που απαλλοτριώνει πλούτο από τα λαϊκά- εργατικά στρώματα, καθώς και από τις χώρες του νότου και τα μεταβιβάζει στις πλούσιες χώρες του βορρά.
Άρα η μόνη λύση είναι η καταστροφή αυτού του μηχανισμού και η αποδέσμευση από την ΕΕ για να αποτραπεί την περαιτέρω καταστροφή της χώρας μας και των εργαζομένων.
Το 2010 το συνολικό ΑΕΠ της χώρας αναλογούσε σε ένα ετήσιο εισόδημα που ξεπερνούσε τα 23000 ευρώ ανά κάτοικο, δηλαδή παραπάνω από 1800 μηνιαίως. Η Ελλάδα από τότε έχει πρωτοφανή συρρίκνωση του ΑΕΠ που ξεπερνά τα 25% και η καταστροφή έχει ακόμη μέλλον, αν παραμείνουμε στο μνημόνιο, στην ΟΝΕ και στο ευρώ. Ο οικονομικός, κοινωνικός και εθνικός μαρασμός καθώς και ο κοινωνικός εκφασισμός βρίσκεται μπροστά μας.
Εχτές οι γιατροί χωρίς σύνορα ανακοίνωσαν πως η χώρα βρίσκεται στην αρχή μιας επισιτιστικής κρίσης, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στα μεγάλα αστικά κέντρα, και ιδιαίτερα στην Αθήνα να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Ενώ τα πρόσφατα γεγονότα της Πάτρας είναι η πρεμιέρα ενός έργου που όλο και συχνότερα θα βλέπουμε με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Εκτός και αν καταφέρουμε να αντιστρέψουμε την πορεία της χώρας που οδηγείτε στο να μετατραπεί, αν δεν έχει γίνει, σε ένα προτεκτοράτο της ΕΕ.
Αντιδημοκρατική η ΕΕ
Συνολικότερα η αριστοκρατία του πλούτου που κυβερνά όλο και με ολιγαρχικότερο τρόπο επιχειρεί να μετατρέψει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα- αυτό το μοντέλο αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους- σε μια κυνική, νεοφιλελεύθερη, νεοφασίζουσα δικτατορία της αριστοκρατίας του χρήματος, του εμπορεύματος και της τεχνοκρατίας.
Που επιχειρεί με κάθε τρόπο να μετατρέψει την αστική δημοκρατία σε ένα κενό κέλυφος. Κρατώντας τους τύπους της αλλά καθαρίζοντας το τοπίο από την ουσία της που είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών ανταγωνισμών, της ταξικής πάλης και των συμβιβασμών ανάμεσα στα δρώντα υποκείμενα.
Όχι πως η αστική δημοκρατία ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να υπάρξει και θα υπάρξει στο μέλλον, απεναντίας ήταν και είναι μια »κουτσή», στρεβλή δημοκρατία που η περιουσία του ιδιώτη και όχι η συμμετοχή του πολίτη καθόριζε το «είναι» της. Για αυτό το λόγο λειτουργούσε και λειτουργεί ως ένας υποβοηθητικός μηχανισμός για την συγκεντροποίηση του πλούτου σε λίγα χέρια πρώτα σε εθνικό επίπεδο και ύστερα σε ένα περιφερειακό και διεθνή επίπεδο.Με αποτέλεσμα όσο η ταξική ανισότητα αυξάνει τόσο η λειψή αστική δημοκρατία αδυνατεί να παίξει τον ρόλο της.
Επίσης αρνητικά επιδρά πάνω της η παρακμή του έθνους-κράτους και η διεθνοποίηση των κρατικών- οικονομικών δομών. Όσο οι δομές ελέγχου περνάνε σε διεθνοποιημένα κέντρα τόσο εξαφανίζονται οι μορφές λαϊκού έλεγχου. Για αυτό το λόγο άλλωστε και η ΕΕ δεν πρόκειται ποτέ να μετατραπεί σε μια πραγματική δημοκρατία, ούτε καν σε μια αναπτυγμένη αστική δημοκρατία.
Για αυτό το λόγο σε αυτή την φάση του ύστερου- ολοκληρωτικού- καπιταλισμού ζούμε και την ιστορική παρακμή της λειψής αστικής δημοκρατίας που ακόμη και στα καλυτερά της δεν ήταν παρά ένα φάντασμα μιας ιδεατής δημοκρατίας που θα κυριαρχούσαν οι ιδέες της ελευθερίας-ισότητας-αδελφότητας.
Συνεχίζει όμως να είναι ένα προτιμητέο πολίτευμα, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με τις αστικές δικτατορίες. Ή αν συγκριθεί με τις «βασιλείες» του φωτισμένου κόμματος ή των φωτισμένων σωτήρων του «υπαρκτού». Που δεν ήταν παρά η φθαρμένη εικόνα της πλατωνικής πολιτείας. Που εξυπηρέτησε, όσο εξυπηρέτησε, τα συμφέροντα της κάστας που ιδιοποιούνταν τον πλούτο σε αυτές τις χώρες.
Όχι η σοσιαλιστική δημοκρατία δεν έχει τίποτε να κάνει με αυτού του τύπου τις «βασιλείες» ή τις αριστοκρατίες μα με ένα υπόγειο ανατρεπτικό ρεύμα που οι ρίζες του βρίσκονται στην άμεση δημοκρατία της Αρχαίας Ελλάδας, είναι η Ελλάδα που μισούν οι κατά τα άλλα πατριώτες της Χ.Α.
Τίποτε δεν έχει χαθεί!!!!
Να όμως που αυτή η μεταμοντέρνα αριστοκρατία της τραπεζικής και χρηματοπιστωτικής φεουδαρχίας δεν έχει νικήσει, δεν έχει κυριαρχήσει καθοριστικά. Οι αγώνες που ξέσπασαν στο καιγόμενο νότο των πλατειών της Αιγύπτου και της Τυνησίας για να περάσουν στις πλατείες της Ευρώπης και της Ελλάδας απέδειξαν πως το πλήθος των μορφών της ζωντανής εργασίας, οι πολλοί - που κατά τον Αριστοτέλη ασκούν την εξουσία με αρετή και φρόνηση όταν συλλογικά κυβερνάνε, γιατί συνολικά έχουν πολλαπλάσια αρετή και ανώτερη από εκείνη των λίγων αρίστων- δεν είπαν την τελευταία τους λέξη.
Ναι αυτή η ενεργή και λιγότερο ενεργή μα πάντα παρούσα πλειοψηφία μίλησε και στις εκλογές της 6 Μάη. Τινάζοντας τα σχέδια των ευρωπαϊκών ελίτ στο αέρα. Χώνοντας την ΕΕ σε ακόμη μεγαλύτερη κρίση, κρίση που δεν πρόκειται να βγει εύκολα και δίχως να «σπάσει αυγά», δηλαδή δίχως να συνεχίσει την επίθεση στο φτωχό νότο και τους εργαζόμενους.
Για αυτό το λόγο ξαναμπαίνει συντονισμένα ο μηχανισμός του εκβιασμού και της τρομοκρατίας ενάντια στους ανυπόταχτους και ατίθασους Έλληνες. Ένας μηχανισμός που χρησιμοποιεί 99% μαστίγιο και 1% καρότο. Ένας μηχανισμός που πολλαπλασιάζετε από την δύναμη των ανεξέλεγκτων και άνομων κυρίαρχων ελληνικών ΜΜΕ που παίζουν κυνικά το παιχνίδι των μεγάλων αφεντικών και των ντόπιων ελίτ.
Αυτή την στιγμή φαίνεται ο ελληνικός λαός να μην τσιμπάει από τις απειλές και τους εκβιασμούς των οικονομικών καταστροφέων. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Το 30% του εργαζόμενου λαού έχει οδηγηθεί στο σημείο να μην έχει να χάσει παρά τις αλυσίδες του. Αν δεν έχεις φράγκο στην τσέπη σου είναι αδιάφορο αν αυτό το φράγκο είναι ευρώ, δραχμή ή οβολός.
Αυτό δεν συνεπάγεται πως πρέπει η αριστερά και δη το ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει να σπέρνει αυταπάτες για την ΕΕ, την ΟΝΕ και το ευρώ. Καμιά αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει κάτω από την σιδερένια φτέρνα της ΕΕ, ευρώ και ΔΝΤ.
Άμεσα πρέπει οι αντιμνημονιακές αριστερές δυνάμεις να οργανώσουν τον αγωνιζόμενο και συνειδητοποιημένο λαό. Για να αντιμετωπίσει τις δύσκολες καταστάσεις που θα τον φέρουν σε ανοικτή και αδυσώπητη σύγκρουση με το ευρωενωσιακό κατεστημένο και τις ντόπιες εθελόδουλες ηγεσίες.
Είναι η στιγμή, η κρίσιμη στιγμή νομίζω, η αριστερά και ο αγωνιζόμενος λαός να μην συμβιβαστούν με ένα λειψό κομμάτι ψωμί μα να διεκδικήσουν το καρβέλι ολάκαιρο.
με στόχο να σπάσουν την χούντα ΕΕ-ευρώ-κεφαλαίου. Αυτό θα είναι ένα ισχυρότερο μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα μήνυμα που θα ξεπέρνα την κραυγή των πλατειών…
Μα για να συμβεί αυτό είναι αναγκαιότητα μια αριστερά που δεν θα μένει στα μισά του δρόμου, μια αριστερά επαναστατικά αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική, ενωτική στους δρόμους. Στοχεύοντας στην εξουσία των συνειδητοποιημένων εργαζόμενων μαζών. Μια αριστερά σαν αυτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές και συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στο μνημόνιο χρειάζεται ένα λαό έτοιμο για μάχη και για διαρκή συμμετοχή. Χρειάζεται μια δυνατή επαναστατική αριστερά που θα αγωνίζεται για να απελευθερωθούμε από την
δικτατορία των αγορών, των τραπεζιτών, του μεγάλου κεφαλαίου, οικοδομώντας την εξουσία των εργαζόμενων και των κοινών.
Δημήτρης Αργυρός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου